Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΟΥΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΣΟΡΒΟΝΝΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

ΟΜΙΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ
Paris-Sorbonne University

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΟΥΣΟΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016
Αμφιθέατρο Richelieu (Σορβόννη)
17 rue de la Sorbonne, 75005 Παρίσι, Γαλλία/ 8:30μ.μ. Με πρόσκληση
Προμηθέας: Βασίλης Ασημακόπουλος 
Ιώ: Ειρήνη Κώνστα
Ωκεανός/Ερμής: Φίλιππος Μοδινός 
Βία/Ωκεανίδα/Αθηνά: Κασσάνδρα Δημοπούλου
Ήρα: Βανέσσα Καλκάνη 
Victoria Kiazimi, πιάνο 
Παρουσίαση: Ιωάννης Μαρωνίτης, UNESCO 
Παράσταση αφιερωμένη στην επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Μουσείο Ακρόπολης
Théâtre Démodocos, Service culturel de l'université Paris-Sorbonne, festival des Dionysies.
Προμηθέας: Βασίλης Ασημακόπουλος 

Μονόπρακτη λυρική τραγωδία «Προμηθέας Δεσμώτης» του Παναγιώτη Καρούσου

Ιστορικό του έργου Προμηθεύς: Ο Προμηθέας πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά, στο Place desArts, και παιζόταν κατά διαστήματα στα Γαλλικά μέχρι το 2000. Το έργο είναι βασισμένο στην ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης» σε μετάφραση Γρυπάρη. Το 2008 ανέβηκε στην Νέα Υόρκη και στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ υπό την διεύθυνση του μαέστρου Grant Gilman. Στην Ελλάδα ο Προμηθέας ανέβηκε στα Δημοτικά Θέατρα του Χολαργού, Κορινθίων, Χαλκίδας, Σαλαμίνας, Καλλιθέας, Αργοστολίου, Ιθάκης, στην αίθουσα συναυλιών Παρνασσός, στην Παλαιά Βουλή, στο Θέατρο Βεάκειο, στον Πολυχώρο του Δήμου Αθηναίων, στο Θέατρο της Αρχαίας Μεσσήνης, στην Αρχαία Αγορά, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου.
Το Μάρτη του 2014 η όπερα «Προμηθέας Δεσμώτης» με πρωταγωνιστή τον Βασίλη Ασημακόπουλο παρουσιάστηκε στο Queens’ Mamie Fay Auditorium και στον ΟΗΕ στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στο Μανχάταν εκπροσωπώντας την Ελλάδα στην UNESCO. Ηταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Ελληνικής όπερας που ταξιδέψε έργο από την Ελλάδα στην Αμερική. Υπό την διεύθυνση του μαέστρου Ελευθέριου Καλκάνη παρουσιάστηκε στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΝΕΡΙΤ και στην Αίθουσα Συναυλιών «Παρνασσός». Η μελωδική δύναμη του Προμηθέα έχει κάμει να μιλούν με ενθουσιασμό μεγάλες προσωπικότητες, μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός του Καναδά PierreTrudeau. 
Προμηθέας: Βασίλης Ασημακόπουλος -  Ιώ: Ειρήνη Κώνστα
Ο Ελληνοκαναδός συνθέτης κ. Παναγιώτης Καρούσος, έχει διαπρέψει στον Καναδά από τον οποίο και έχει βραβευτεί για την προσφορά του στην τέχνη. Το 1994 πρωτοπαρουσίασε την όπερα Προμηθεύς. Στο ρόλο του Ωκεανού ο διάσημος Καναδός μπάσος, πρώην συνεργάτης της Μαρίας Κάλλας, κ. Josephe Rouleau, και στο ρόλο της Βίας η πρωταγωνίστρια της Σκάλας του Μιλάνου μεσόφωνος Maria Popescu. Η όπερα έκανε εντύπωση και ξαναπαρουσιάζεται με κυβερνητική επιχορήγηση το 1996 στα Γαλλικά στο theatre Maisonneuve, της Place des Arts. Την παράσταση προλογίζει ο Κυβερνήτης του Κεμπέκ, και ο κ. Καρούσος αναγνωρίζεται ως ένας νέος συνθέτης κλασικής μουσικής. Ο Προμηθέας είναι το πρώτο έργο της Ελληνικής Τριλογίας, με κύριο θέμα την φλόγα, που είναι το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα. Στον Προμηθέα η φλόγα έχει την μυστικιστική μορφή, στο δεύτερο έργο Η Ολυμπιακή Φλόγα, την μορφή του πολιτισμού, και στον Μεγαλέξανδρο την εκπολιτιστική διεύρυνση του πνεύματος. Η «Ολυμπιακή Φλόγα», παρουσιάσθηκε το 2005, με τεράστια επιτυχία στην Βασιλική Notre-Dame de Montreal, με πρωταγωνιστές από την Όπερα του Μόντρεαλ, την Συμφωνική Ορχήστρα Laval-Laurentides και μαέστρο τον Andre Gauthier. Τον Μάρτιο του 2006 στην Νέα Υόρκη παρουσίασε με την Συμφωνική Ορχήστρα Αστόρια και την χορωδία Queensborough στο Long Island υπό την διεύθυνση του μαέστρου Silas Huff την Συμφωνία της Ελευθερίας προς τιμήν του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου.Το 2007 ο Παναγιώτης Καρούσος ανεβάζει την Ολυμπιακή Φλόγα στην Νέα Υόρκη στα Αγγλικά με πρωταγωνιστές από την όπερα της Νέας Υόρκης υπό την διεύθυνση του μαέστρου Grant Gilman. Το 2007 το χορωδιακό της Ολυμπιακής Φλόγας επιλέχτηκε και παρουσιάστηκε στην Χάγη της Ολλανδίας από την Συμφωνική Ορχήστρα και χορωδία Gunst wat'n Kunst υπό την διεύθυνση του μαέστρου Ραφαήλ Πυλαρινού. 
Αθηνά: Ειρήνη Κώνστα - Προμηθέας: Βασίλης Ασημακόπουλος 
Το 2008 ο Προμηθέαςανέβηκε στην Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον ΗΠΑ. Ο Παναγιώτης Καρούσος έχει ανεβάσει με επιτυχία όλες τις όπερες του στην Βόρειο Αμερική, ιδιαίτερα ο Μέγας Αλέξανδρος έχει παρουσιαστεί στο Μόντρεαλ, Σικάγο, Νέα Υόρκη, Greensborough Βόρεια Καρολίνα, Bristol, Toronto και Μπουένος Άιρες της Αργεντινής.
Επίσης έχει βραβευτεί από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση του Καναδά για τα έργα του Συμφωνία της ΕλευθερίαςΠιάνο Κονσέρτο και από την Δημαρχεία του Μόντρεαλ για την Μοντρεαλίτικη Σουίτα
Το 2014 η Συμφωνική Ορχήστρα της Αθήνας ερμήνευσε την Συμφωνία Νο.4 «της Γης», υπό την διεύθυνση του μαέστρου Ελευθέριου Καλκάνη. Επίσης ο Αρχιμουσικός των Αθηνών Ελευθέριος Καλκάνης διηύθυνε έργα του σε συναυλία στην Αίθουσα Συναυλιών «Παρνασσός» και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΝΕΡΙΤ. 


Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

ΣΕ Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Νίκος Παναγιωτόπουλος

Νίκος Παναγιωτόπουλος Mirrors: Πολυφωνικές αφηγήσεις για έναν κόσμο σε κρίση
Όπως παλαιότερα, έτσι και σήμερα, το να πάρει κανείς το μέρος της κοινωνιολογίας είναι τόσο σημαντικό που δεν υπάρχει, ίσως, τουλάχιστον για τους κοινωνιολόγους, λόγος να στρατευτούν σε κανέναν άλλο κοινωνικό αγώνα. Το (να μπορεί) να αγωνίζεται κανείς σήμερα, όπως εγώ, για να κάνει απλώς τη δουλειά του κοινωνιολόγου, δηλαδή να εφαρμόζει στον κοινωνικό κόσμο μια ρασιοναλιστική φιλοσοφία της γνώσης κι έναν σχεσιακό τρόπο επιστημονικής προσέγγισης, αντικειμενικοποιώντας το άρρητο, αναδεικνύοντας το κρυφό και το κεκαλυμμένο, διασπώντας αυτό που η ιδεολογία, η οποία έγινε κοινός νους, ενώνει, συσχετίζοντας φαινομενικά ασύμβατες διαστάσεις φαινομένων, όλα αυτά, δηλαδή, που ενοχλούν έναν κόσμο ο οποίος εξακολουθεί να κολυμπά στα θολά νερά της κοινωνικής μαγείας και να χορεύει γύρω από το τοτέμ της επικαιρότητας, αποτελεί ένα μείζον πολιτικό και κοινωνικό διακύβευμα. Με το (να μπορεί) να λέει κανείς σήμερα, όπως επιχειρώ να το κάνω κι εγώ, ότι τίποτε μέσα στον κοινωνικό κόσμο δεν είναι χωρίς κοινωνικό λόγο ύπαρξης, και να προσπαθεί ν’ αναδείξει τους κοινωνικούς του καθορισμούς, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εξαναγκάζει σε άτακτη φυγή όλες αυτές τις μορφές πίστης οι οποίες συνδέονται με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και οι οποίες εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι το παν εξαρτάται από τον Θεό ή την Τύχη, από το συμφέρον ή το άτομο, από την τεχνική ή το οικονομικό ή, και πιο πρόσφατα πάλι, από το βιολογικό.
Και ένας κοινωνιολόγος δεν μπορεί να κάνει σήμερα, και ειδικότερα στη χώρα μας, αποτελεσματικά και αυστηρά τη δουλειά του παρά μόνο αν προσπαθήσει να αποθεμελιωθεί ο καθιερωμένος καταμερισμός της επιστημονικής εργασίας. Απορρίπτοντας μέσα στην επιστημονική πρακτική την κανονιστική διάκριση μεταξύ θεωρίας και εμπειρίας, διανοητικής επεξεργασίας και πρακτικών διαδικασιών, διανοητικής έρευνας και έρευνας πεδίου, όπως και μεταξύ κοινωνιολογίας και εθνολογίας, ποιοτικής και ποσοτικής έρευνας κ.ά., ο κοινωνιολόγος, κατά τη γνώμη μου, οφείλει να ξεπεράσει την αντίθεση μεταξύ της εμπειρικής έρευνας χωρίς θεωρία, η οποία, μέσω της μεθοδολογικής απαγόρευσης, ευνοεί την «αυστηρότητα χωρίς φαντασία» του υπερ-εμπειρικού θετικισμού, και της θεωρίας χωρίς αντικείμενο, η οποία, μέσω του εννοιολογικού φετιχισμού, ευνοεί την «όραση χωρίς αυστηρότητα» της κοινωνικής φιλοσοφίας, αντίθεση που θεμελιώνεται στον κοινωνικό καταμερισμό της επιστημονικής εργασίας, εγγράφεται στις νοητικές και θεσμικές δομές του κοινωνιολογικού επαγγέλματος, στην κατανομή πόρων, θέσεων εργασίας και αρμοδιοτήτων.
«Η γνώση του πιθανού είναι προϋπόθεση γέννησης του δυνατού», σημείωνε ο Πιερ Μπουρντιέ, που είχα τη μεγάλη τύχη να έχω δάσκαλο, και του οφείλω, μέσα από τα τόσα χρόνια στενής επιστημονικής συνεργασίας, τη δεύτερη «γέννησή» μου· η φράση αυτή συμπυκνώνει για μένα την κλινική, κοινωνική και πολιτική λειτουργία της κοινωνιολογίας.
Κάθε ερευνητικό ενέργημα είναι ταυτόχρονα εμπειρικό, αφού αντιμετωπίζει μια σφαίρα φαινομένων που μπορούν να παρατηρηθούν, και θεωρητικό, αφού εμπλέκει απαραίτητα υποθέσεις οι οποίες αφορούν τις δομές που υπαγορεύουν τις σχέσεις, τις οποίες η παρατήρηση αναζητά να συλλάβει. Για τον λόγο αυτό, μέσα από τις εργασίες μου επιχειρώ να προτείνω μια θεωρία των αντικειμένων μου και μια θεωρία της θεωρίας των αντικειμένων μου που αρνείται να αντιμετωπισθεί σαν θεωρία, με τρόπο ώστε να ακυρώνεται η δυνατότητα διαχωρισμού του νοήματος μιας θεωρίας από τις συγκεκριμένες χρήσεις της μέσα στη γνωστική δραστηριότητα· επιχειρώ να προτείνω έργα που να εμπεριέχουν μια θεωρητικοποίηση η οποία να μην παραπέμπει σε τίποτε άλλο παρά σε ένα σύνολο διαθέσεων και σχημάτων επιστημονικών.
Αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, την κοινωνιολογία μέσω της κλινικής της χρήσης, τόσο για τους κοινωνικούς επιστήμονες όσο και για όλα τα κοινωνικά υποκείμενα που μπορούν να γνωρίσουν μέσα απ’ αυτούς λίγο καλύτερα αυτό που είναι, αυτό που κάνουν (και αυτό που θα μπορούσαν να είναι και αυτό που μπορούν να κάνουν), ως ένα μάθημα ελευθερίας. Ως τέτοιο μάθημα τη βίωσα κι εγώ στο ταξίδι της γρήγορης κοινωνικής ανόδου μου που της οφείλω, ως εργαλείο χειραφέτησης, αποδέσμευσης από τους κοινωνικούς καθορισμούς μου αλλά και συμφιλίωσης μεταξύ της αρχής της κοινωνικής τροχιάς μου και της κατάληξής της, κάτι που συμβαίνει τόσο σπάνια στους κοινωνικούς αποστάτες, οι οποίοι ζουν μέσα στη οδύνη και την ντροπή την πρωτογενή τους εμπειρία.
«Η γνώση του πιθανού είναι προϋπόθεση γέννησης του δυνατού», σημείωνε ο Πιερ Μπουρντιέ, που είχα τη μεγάλη τύχη να έχω δάσκαλο, και του οφείλω, μέσα από τα τόσα χρόνια στενής επιστημονικής συνεργασίας, τη δεύτερη «γέννησή» μου· η φράση αυτή συμπυκνώνει για μένα την κλινική, κοινωνική και πολιτική λειτουργία της κοινωνιολογίας. Στην προοπτική αυτή, υπερασπίζομαι την άποψη πως η ανάπτυξη της κοινωνιολογίας συμβαδίζει με το δημόσιο συμφέρον και, υπό μια έννοια, η λειτουργία της κοινωνιολογίας θα μπορούσε να προσδιοριστεί ως μια λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας και, κατά συνέπεια, η υπεράσπιση της κοινωνιολογίας –η οποία ταυτίζεται με τον αγώνα για να μη μετατραπεί σε εργαλείο ορθολογικής δημαγωγίας– μεταφράζεται σε υπεράσπιση του καθολικού, και η υπεράσπιση της πλήρωσης των όρων παραγωγής και πρόσβασης στην κοινωνιολογική γνώση μετασχηματίζεται σε υπεράσπιση μέρους της καθολίκευσης των όρων πρόσβασης στο καθολικό.
Mirrors: Πολυφωνικές αφηγήσεις για έναν κόσμο σε κρίση
Mirrors: Πολυφωνικές αφηγήσεις για έναν κόσμο σε κρίση
Η οικονομία της αθλιότητας, Ελλάδα 2010-2015. Διάλογοι. Η αθλιότητα της οικονομίας: Η αθέατη σκέψη του γερμανικού «θαύματος»
Νίκος Παναγιωτόπουλος, Franz Schultheis, Βένια Δημητρακοπούλου
Αλεξάνδρεια
ISBN 978-960-221-668-2
Τιμή € 31,80Βιβλίο & Τέχνες | diastixo.gr

Κατηγορία: ΣΕ Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
κείμενο: Νίκος Παναγιωτόπουλος

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Ο μύθος του Γύγη πίσω από την ιστορία με το δαχτυλίδι στον Άρχοντα των δαχτυλιδιών

Δεν αποτελεί έμπνευση του Βρετανού συγγραφέα Τόλκιν η ιστορία με το δαχτυλίδι στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Πρόκειται για τον μύθο του Γύγη: O Πλάτωνας, στο Β΄ βιβλίο της «Πολιτείας» του και με το στόμα του Γλαύκωνα, επινοεί ένα μύθο.
Ένας βοσκός του βασιλιά της Λυδίας ονόματι Γύγης βρίσκει τυχαία ένα μαγικό δακτυλίδι μετά από δύο καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα. Την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του άρχοντά του, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε τόσο δυνατός σεισμός, ώστε άνοιξε η γη κάτω απ” τα πόδια του. Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και εκεί μέσα στα σπλάχνα της γης, είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο.
Από κάποια ανοίγματα στα πλευρά του κοίταξε μέσα του και διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός με διαστάσεις σχεδόν γιγαντιαίες. Και το σημαντικότερο, φορούσε στο χέρι του ένα χρυσό δακτυλίδι.
Όταν ανέβηκε στην επιφάνεια διαπίστωσε ότι το εύρημά του είχε μία αξιοπερίεργη μαγική δυνατότητα. Περιστρέφοντας την πέτρα του («σφενδόνην» την ονομάζει ο Πλάτωνας) προς το εσωτερικό της παλάμης του, γινόταν αόρατος και εμφανιζόταν πάλι, γυρίζοντας το δακτυλίδι προς την αντίστροφη φορά.
Ο ταπεινός βοσκός είχε λοιπόν στα χέρια του ένα τεράστιο όπλο. Μπορούσε να κάνει οτιδήποτε επιθυμούσε, χωρίς να γίνεται αντιληπτός και κυρίως, χωρίς να τιμωρείται ή έστω να επιπλήττεται. Έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη φορέας μιας τουλάχιστον παράδοξης και απρόσμενης δύναμης, η οποία μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελός του, πάντα όμως υπό το βάρος μιας έστω και λανθάνουσας αδικίας, που μπορούσε να φτάσει κι ως το έγκλημα. Και πραγματικά έτσι έγινε.
Ο ασήμαντος μέχρι τότε Γύγης έγινε εραστής της βασίλισσας και με τη βοήθειά της σκότωσε τον αφέντη του και πήρε ο ίδιος την εξουσία. Κατέλαβε λοιπόν μια θέση που του χάρισε η δύναμη ενός χρυσού κρίκου, χωρίς να υπολογίσει τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησε, αλλά με μοναδικά κίνητρα – συνηθισμένα στην ανθρώπινη φύση -τη δόξα και τον πλούτο.
Ο Γλαύκωνας, που διηγείται τη φανταστική αυτή ιστορία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να αδικεί, όταν μάλιστα ξέρει εκ των προτέρων ότι δε θα υποστεί τις συνέπειες της αδικίας του. Και αυτό γιατί ο κοινός νους λέει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τελικά ένα αγαθό στη ζωή μας, αφού η εφαρμογή της προσκρούει στο προσωπικό μας συμφέρον.
Για όλους μας λοιπόν το βασανιστικό ερώτημα «αδικείν η αδικείσθαι;» γίνεται πολύ απλό. Και η απάντηση στη συνείδησή μας δεν είναι τουλάχιστον μία ανώδυνη ουδετερότητα, αλλά μία συνειδητή επιλογή συμφέροντος: «αδικείν» και μάλιστα αν είναι δυνατόν ατιμώρητα.
Ένα δακτυλίδι λοιπόν έγινε η αιτία να διαφθαρεί ένας απονήρευτος βοσκός και να περάσει από το φως του ενάρετου στη σκιά του εγκληματία.
Διαπράχθηκε μια αμαρτία που ο Πλάτωνας ονομάζει αδικία, δηλαδή άρση της δικαιοσύνης. Ο άνθρωπος λοιπόν καλείται να αλλάξει νοοτροπία να παλέψει με το κακό να θεαθεί το φως δηλαδή το ωραίο, το δίκαιο, το αρμονικό,το αληθινό και τούτο γίνεται με ένα και μόνο όπλο σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ένα όπλο ανίκητο ακόμα και σήμερα: Την Ολοκληρωμένη Παιδεία.
[Ιωάννα Μπισκιτζή, Λέκτορας Κλασσικής φιλολογίας – Πηγή anogi.gr]


Read more http://apocalypsejohn.com/mithos-gigi-piso-istoria-dachtilidi-archonta-dachtilidion/

Μαραθώνιος Ανάγνωσης του Ulysses του James Joyce

Μαραθώνιος Ανάγνωσης του Ulysses του James Joyce
Ο Μωβ Σκίουρος μαζί με το Εγχείρημα Κορέκτ, το Cadran (Ζάρκου & Μπαμπασάκης) και τον Κάπτεν, οργανώνουν Μαραθώνιο Ανάγνωσης όλου του Ulysses του James Joyce, και Έκθεση Εικαστικών Έργων με θέμα τον JJ.

Έφη Χρυσού                   www.debop.gr

Βιβλιοπωλείο «Μωβ Σκίουρος», Πλατεία Καρύτση 4, Αθήνα
02.02.2016
Τρ: 12:00
EΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ

Thierry Frémaux: αφιέρωμα στους αδελφούς Λυμιέρ

Thierry Frémaux: αφιέρωμα στους αδελφούς Λυμιέρ
Ένας από τους πιο διακεκριμένους και δραστήριους ανθρώπους της παγκόσμιας κινηματογραφικής κοινότητας, ο Thierry Frémaux θα βρεθεί στην Αθήνα για μία μόνο βραδιά, προσκεκλημένος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Στην παρουσίαση συμμετέχει και ο Έλληνας σκηνοθέτης Πάνος Χ. Κούτρας.
Η επίσκεψή του, με αφορμή τον εορτασμό των 120 χρόνων από τη γέννηση του κινηματογράφου και τις πρώτες ταινίες των αδελφών Λυμιέρ, σηματοδοτεί την ιδανική έναρξη αυτής της κινηματογραφικής χρονιάς.
Ο Τιερί Φρεμό θα παρουσιάσει και θα σχολιάσει ειδικά για το ελληνικό κοινό το Lumière!, μια συρραφή 98 συντηρημένων και αποκατεστημένων ταινιών του Λουί Λυμιέρ και των οπερατέρ του, από το 1895 έως το 1905.
Το 1895, οι αδελφοί Λυμιέρ ανακαλύπτουν τον Cinématographe (μια μηχανή λήψης, εκτύπωσης και προβολής φιλμ) και γυρίζουν μερικές από τις πρώτες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου: Η έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ, Ο ποτιστής που ποτίζεται…
Το στήσιμο μιας σκηνής, τα τράβελινγκ, τα ειδικά εφέ αποκαλύπτουν την τέχνη του κινηματογράφου. Αυτή η συρραφή αποτελείται από σχεδόν 100 μικρού μήκους ταινίες, από παγκοσμίου φήμης αριστουργήματα έως και λιγότερα γνωστά διαμάντια, αποκατεστημένα πλήρως σε 4K, προς τιμήν της κληρονομιάς των αδελφών Λυμιέρ: αξέχαστες εικόνες και μια κλεφτή ματιά στη Γαλλία, αλλά και σε όλο τον κόσμο, των αρχών του 20ού αιώνα.

Ντορέτα Λινάκη               www.debop.gr

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Λ. Συγγρού 107, Αθήνα
02.02.2016
Τρ: 20:30
€15, €10-5 (ΜΕΙΩΜΕΝΑ)

Γιώργος Χριστιανάκης: Αρθούρος Ρεμπώ, μια εποχή στην κόλαση

Γιώργος Χριστιανάκης: Αρθούρος Ρεμπώ, μια εποχή στην κόλαση
Ο Γ. Χριστιανάκης αποπειράται να μπει στο σκοτεινό και ταραγμένο μυαλό του Ρεμπώ! Να αποκρυπτογραφήσει το «Μια Εποχή στην Κόλαση» και να ψηλαφήσει τις έννοιες και τα νοήματα των γραπτών του ποιητή!
Μια δύσκολη, ομολογουμένως, προσπάθεια όμως μένει να δούμε ιδίοις όμμασι, τον βαθμό ετοιμότητας των μουσικών ικανοτήτων του συνθέτη! 
Το «Μια Εποχή στην Κόλαση» (1873) υπήρξε το μοναδικό βιβλίο του Αρθούρου Ρεμπώ (1854-1891) που δημοσιεύτηκε με δική του επιθυμία όσο ζούσε. Εξαιρετικά επίκαιρο ακόμη και σήμερα, είναι ένα από τα έργα της παγκόσμιας ανθρώπινης δημιουργίας που αξίζουν πραγματικά τον προσδιορισμό, «διαχρονικό».

Μike Μontezuma                www.debop.gr

Κινηματογράφος Τριανόν, Κοδριγκτώνος 21, Βικτώρια
31.01.2016 - 01.02.2016
Κυ, Δε: 21:00
€15 (ΤΑΜΕΙΟ), €12 (ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ)

To πάθος της Ιωάννας της Λωρραίνης

To πάθος της Ιωάννας της Λωρραίνης
Η ομάδα Paranormale - the heart of the pionners of industrial jazz drog a tek παρουσιάζει την ταινία (1928) του Κ.Θ.Ντάγιερ «To πάθος της Ιωάννας της Λωρραίνης» σε μία βραδιά μουσικής και ήχων.
Μετά από μια σειρά από μάχες κατά την διάρκεια του εκατονταετούς πολέμου, η Ιωάννα μεταφέρεται στην Ρουέν ούτως ώστε να παρασταθεί στην δίκη της για αίρεση από την Καθολική Εκκλησία. Η ταινία περιγράφει την αντιπαράθεση ανάμεσα στον ολοκληρωτισμό της Καθολικής Εκκλησίας και της Ιεράς Εξέτασης, τις πολιτικές ίντριγκες και την αγνότητα της προσωπικότητας και της κλίσης της Ιωάννας. Ο Ντάγιερ σκιαγραφεί την εσωτερική κατάσταση του χαρακτήρα του με μια αριστουργηματική χρήση του κοντινού πλάνου. Αποτελεί από τις πρώτες γραφές του κινηματογράφου που αντιμετωπίζουν το πρόσωπο των ηρώων ως εσωτερικό τοπίο. Ο Ντράμερ ανοίγει τον δρόμο για την εσωτερική γραφή του Μπρεσσον και του Ταρκόφσκι.

Σταυρούλα Πανοπούλου         www.debop.gr

Cinemarian, Γ.Κολοκοτρώνη 42, Κουκάκι
31.01.2016
Κυ: 20:30
€3.5

Αφιέρωμα στις ανεξάρτητες αθηναϊκές δισκογραφικές εταιρείες του 1980

Αφιέρωμα στις ανεξάρτητες αθηναϊκές δισκογραφικές εταιρείες του 1980
Οι σημαντικότερες Αθηναϊκές εταιρείες (CREEP Records, Hitchhyke, Wipe Out, Δικαίωμα Διάβασης) της δεκαετίας του 80 που καθόρισαν τα μουσικά γούστα μιας ολόκληρης γενιάς, μέσα από σπάνιο υλικό. Video, posters, flyers, δίσκοι βινυλίου ζωντανεύουν ξανά στο Piraeus Academy, ενώ πολλά live sets περιμένουν όσους βρεθούν στον χώρο το Σάββατο 30 Ιανουαρίου!

Dj sets, έκθεση δυσεύρετου αρχειακού υλικού, προβολή ντοκιμαντέρ που κατέγραψαν την εποχή τότε και τους πρωταγωνιστές της σήμερα, και συζητήσεις για την ανεξάρτητη ελληνική δισκογραφία της εποχής, όπως και την ξένη δισκογραφία όπως μας την γνώρισαν οι παραπάνω δισκογραφικές εταιρείες. Οι Overalt? (μέλη των South of No North παίζουν τραγούδια των South of No North) όπως και μέλη των Libido Blume, Captain Νέφος, Chapter 24 (a.k.a Κεφάλαιο 24) θα εμφανιστούν επί σκηνής με τις live εκπλήξεις να μην σταματούν εκεί!
Για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι... τι έχασαν!
Η προπώληση ξεκινά το Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016
Τα έσοδα του διημέρου θα διατεθούν προς ανακούφιση μουσικών και ανθρώπων των δισκογραφικών εταιρειών της εποχής που βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη.

Έφη Χρυσού            www.debop.gr


Piraeus 117 Academy, Πειραιώς 117. Αθήνα
30.01.2016
Σα: 14:00
€8 (ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ), €10 (ΤΑΜΕΙΟ)


«Η σωφρονιστική αποικία» των Philip Glass και Franz Kafka

«Η σωφρονιστική αποικία» των Philip Glass και Franz Kafka
Ο πρωτοπόρος μινιμαλιστής μουσικός «ντύνει» ένα κείμενο του πιο σκοτεινού συγγραφέα του 20ού αιώνα και η Στέγη επιστρέφει στη Διπλάρειο για μια όπερα σκοτεινή, ιδιοφυή, σύγχρονη. O Γιώργος Πέτρου στη μουσική διεύθυνση της Καμεράτα.
Με τη Σωφρονιστική Αποικία, ο Κάφκα δίνει μια συμπυκνωμένη πρόγευση της δυστοπικής οπτικής του, θέτει τις βάσεις για ένα από τα σημαντικότερα έργα του, τη Δίκη, με το οποίο θα καταπιαστεί μετά από λίγο καιρό, και μας αποκαλύπτει με νοσηρή γενναιοδωρία πτυχές της ανθρώπινης φύσης -ίσως του ίδιου του εαυτού του- που συχνά αποφεύγουμε να αντικρίσουμε.

Ο Φίλιπ Γκλας, ένας ζωντανός θρύλος της σύγχρονης μουσικής και πρωτοπόρος του μινιμαλισμού, «ντύνει» τηn σκοτεινή αυτή ιστορία του Κάφκα με ήχους αντίστοιχα σκληρούς και επίμονους, χρησιμοποιώντας τα έγχορδα με αριστοτεχνικό τρόπο.

Στις απομονωμένες εσχατιές μιας παλιάς σωφρονιστικής αποικίας, ένας αξιωματικός και ένας επισκέπτης, με αφορμή τον επικείμενο «σωφρονισμό» ενός αναξιοπαθούντος κατάδικου μέσω μιας δαιμονικής μηχανής, ξετυλίγουν μια εξαιρετικά ζοφερή διήγηση γύρω από τα βασικά καφκικά μοτίβα: τη σχέση του ατόμου με την εξουσία, τις έννοιες της δικαιοσύνης και της αδικίας, την τιμωρία, την καταδίκη και τελικά, με έναν ανορθόδοξο τρόπο, την κάθαρση.

Ο Γιώργος Πέτρου και η Καμεράτα, έχοντας συχνά αναμετρηθεί με το χαρακτηριστικό μουσικό ιδίωμα του Γκλας, συναντούν και πάλι τον σκηνοθέτη και σκηνογράφο Πάρι Μέξη. Μαζί δημιουργούν τη δική τους Σωφρονιστική Αποικία μέσα στους τοίχους της Διπλαρείου Σχολής, σε μια μοναδική site-specific παραγωγή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών (strobe lights).

Φαίη Πιτσιλίδου         www.debop.gr

Διπλάρειος Σχολή, πλ. Θεάτρου 3, Ψυρρή
29.01.2016 - 31.01.2016
Πα-Κυ: 20:30
€5, €9, €10, €15

L.O.V.E. | Ο Ερωτισμός στην Τέχνη

L.O.V.E. | Ο Ερωτισμός στην Τέχνη
Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης φιλοξενεί έναν νέο κύκλο διαλέξεων με την Κατερίνα Ζαχαροπούλου με θέμα ο Ερωτισμός στην Τέχνη .
Ο νέος κύκλος τεσσάρων διαλέξεων που εμπνέεται από τη γιορτή των ερωτευμένων (14 Φεβρουαρίου), θα ξεκινήσει στις 27 Ιανουαρίου και θα ολοκληρωθεί στις 17 Φεβρουαρίου. Πρόκειται για ένα οπτικό ταξίδι στην απεικόνιση του έρωτα από όλο το φάσμα της ιστορίας της τέχνης έως τις μέρες μας, με παράλληλη παρουσίαση πασίγνωστων αριστουργημάτων της τέχνης και σύγχρονων έργων, καθώς και εμβληματικές ερωτικές σκηνές του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Συγκεκριμένα, στον κύκλο αυτό ανιχνεύονται οι αλλαγές στην ανθρώπινη συμπεριφορά και στις κοινωνίες, η απεικόνιση της ερωτικής επιθυμίας, η σύσταση του ζευγαριού, η αναπαράσταση του Ανδρόγυνου, η δημιουργία νέων προτύπων περί ομορφιάς σχέσεων και τέλος η παρείσφρηση της πορνογραφίας στην τέχνη.
L for Love για τον έρωτα (1η συνάντηση, 27/1)
O for Obsession για την μονομανία (2η συνάντηση, 3/2 )
V for Vulnerability για την τρωτότητα (3η συνάντηση, 10/2)
E for Erotic για τον ερωτισμό (4η συνάντηση, 17/2)

Ντορέτα Λινάκη               www.debop.gr

Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης Νεοφύτου Δούκα 4, Κολωνάκι
27.01.2016 - 17.02.2016
Τε: 18:30 - 20:30
€15 / ΔΙΑΛΕΞΗ, €40 (ΚΥΚΛΟΣ 4 ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ)

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Ο Κάσσανδρος κρατά το «κλειδί» της Αμφίπολης - Ο «γρίφος» με το λιμάνι, τα αξιώματα του Ηφαιστίωνα, τη μακεδονική κυριαρχία και την Αρτέμιδα Ταυροπόλο

Ο λέων της Αμφίπολης, σύμφωνα με τους ανασκαφείς, επικυρώνει, τοποθετημένος καθώς ήταν στην κορυφή του λόφου, μια συμβολική χρήση του ταφικού μνημείου, η οποία απευθυνόταν σε ολόκληρη τη Μακεδονία και πέρα από τα όριά της ακόμη.
Τα αρχαιολογικά, αρχιτεκτονικά και φιλολογικά δεδομένα «δένει» η ανασκαφική ομάδα του Τύμβου της Αμφίπολης ετοιμάζοντας την αποκωδικοποίηση των ευρημάτων. Εχουν ειπωθεί τα πάντα, πολλές ιδέες έχουν πέσει στο τραπέζι για το τι συμβαίνει εκεί ψηλά στον λόφο Καστά. Μένει η σύνθεση των ετερόκλητων αλλά όχι ασύνδετων στοιχείων για την περιοχή που, σύμφωνα με τους ανασκαφείς, σχηματοποιεί την αρχή και το τέλος της εκστρατείας των Ελλήνων στην Ανατολή κατά την ελληνιστική εποχή, όσο είναι κραταιό το μακεδονικό κράτος...
Το είπαν «ηρώο του Ηφαιστίωνα» οι ανασκαφείς, κατ' αρχάς. Εχουν αφήσει μετέωρο ένα «αλλά» για τη συνέχεια, που θα το διηγηθούν στο αρχαιολογικό συνέδριο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο.
Έχουν προϊδεάσει ότι τα στοιχεία τους οδηγούν σε μια στρατιωτική, ηρωική και έντονα λατρευτική ιστορία που καθορίζεται από τον θάνατο του Ηφαιστίωνα ο περί το 325 π.Χ. χρόνος ακούγεται και ξανακούγεται από την επικεφαλής της ανασκαφής κυρία Κατερίνα Περιστέρη, όπως και η δυαδικότητα των στοιχείων που αποπνέει ο τάφος.
Δύναμη και φόβος
Η δύναμη του μακεδονικού κράτους και η πορεία επικράτησής του με μια εκστρατεία κατά των Περσών υποβάλλονται από τον φόβο για ένα πεπρωμένο που τους είναι άγνωστο, όπως λέει κατά καιρούς ο αρχιτέκτονας της ανασκαφής κ. Μιχάλης Λεφαντζής, ο οποίος ξεκαθαρίζει πως ό,τι υπάρχει στο ταφικό μνημείο έχει λειτουργικό χαρακτήρα και όχι διακοσμητικό.
Θα ξεδιπλώσει τη λύση των γρίφων για τη χρήση του ταφικού μνημείου όπως την είδε να του περιγράφεται από τα αρχιτεκτονικά μέλη, τα οικοδομικά στοιχεία και τα αρχαία μάρμαρα από το θασίτικο λατομείο μαζί με τη γεωμετρία της σύλληψης του αρχαίου αρχιτέκτονα.
Αναμένεται να ξεπηδήσουν όχι μόνο βασιλιάδες μέσα από την αρχαία γη στον λόφο Καστά αλλά και μυθικοί ήρωες, πάνω στους οποίους σφυρηλατήθηκαν όνειρα της ακμής του κράτους των Μακεδόνων, όπως γίνεται σε ιερούς τόπους με ηρώα αλλά και με λατρευτικές διαδικασίες που έχουν τα δικά τους «πρωτόκολλα».
Τσουνάμι δεν υπήρξε, λέει η ανασκαφική ομάδα. Ο λόφος ήταν φυσικός σε έναν βαθμό, καθώς διαμορφώθηκε από ανθρώπινο χέρι ως τύμβος και είχε τεχνητές επιχώσεις που μπορεί να ξεπερνούν και τα 25.000 κυβικά αρχαίου χώματος. Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με στοιχεία τα οποία συνελέγησαν από την ανασκαφική ομάδα, μόνο κατά τις χωματουργικές εργασίες, που έγιναν προ ημερών σωστικές, ώστε να ανασάνουν τα πρανή και να μην κινδυνεύσει ο περίβολος, αποσύρθηκαν πάνω από 10.000 κ.μ. χώματος.
Χώρος επισκέψιμος λατρευτικός το ταφικό μνημείο, όπως λέει η ανασκαφική ανάλυση, αλλά χωρίς να είναι συμβατικός μακεδονικός τάφος, που γίνεται τέτοιος ή μήπως όχι απολύτως όταν αποκτά τη μακεδονική θύρα. Σύμφωνα με τα ανασκαφικά δεδομένα, η μακεδονική θύρα κατασκευάζεται ενώ λειτουργούσε το μνημείο και τότε εκτιμάται ότι έγινε η ζωφόρος, με μετασκευή μάλιστα για τη στήριξη της κατασκευής. Και ο λέων ο καθιστός στην κορυφή, σύμφωνα με τους ανασκαφείς, επικυρώνει μια νέα «χρήση» που την περικλείει ο περίβολος, ξεπερνώντας τα όρια της Αμφίπολης εκτός των τειχών είναι άλλωστε -, και αγκαλιάζει τη Μακεδονία προστατεύοντάς την ενώ εκτείνεται πέραν αυτής συμβολικά...
Μια γοητευτική ιστορία έχει να καταθέσει ο αναπληρωτής καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Κύπρου κ. Θεόδωρος Μαυρογιάννης. Από καιρό μιλάει όχι απλώς για ηρώο αλλά για τάφο του Ηφαιστίωνα στην Αμφίπολη και την εγκαθίδρυση του ηρώου του στην περιοχή.
Αφήνει πίσω του τον Ορφέα, τους μύστες, τους Τημενίδες ή Δία και Διόνυσο Ζαγρέα, και φέρνει στο προσκήνιο την Αρτέμιδα Ταυροπόλο-Βραυρωνία. Τη φέρνει μέσω της αρχαίας γραμματείας επάνω στον λόφο Καστά, την ενώνει με την Αρτέμιδα Ταυροπόλο στον μυχό του Ευφράτη, όταν ο στόλος των Μακεδόνων περιέπλευσε τον Περσικό με τον Νέαρχο και τον Ανδροσθένη, κατά τον Στράβωνα. Και όλα αυτά τα συνδέει με τον Ηφαιστίωνα. Παράλληλα φέρνει και μία ακόμη εντυπωσιακή πληροφορία. Οπως λέει στο «Βήμα» και τεκμηριώνει σε υπό δημοσίευση άρθρο σε επιστημονικό περιοδικό -, ο Αλέξανδρος είχε χρίσει τον Ηφαιστίωνα διάδοχό του! Ο Ηφαιστίωνας ήταν και ο ναυπηγός του στόλου.

Η Αρτεμις και ο διάδοχος
Η επιχειρηματολογία του κ. Μαυρογιάννη επιδιώκει να εξηγήσει γιατί επελέγη η Αμφίπολη για το ιερό και γιατί επελέγη η πόλη για ηρώο-τάφο του Ηφαιστίωνα. Επισημαίνει ότι η Αμφίπολη ήταν αθηναϊκή κληρουχία και ήταν «μεγάλος πόνος» από την πλευρά τους η επιστροφή της στα χέρια της Αθήνας το εξέφραζαν έντονα ο Αισχύνης και Υπερείδης...
Καίριο είναι το επίγραμμα του Αντιπάτρου, της Παλατινής Ανθολογίας, όπου περιγράφεται ότι στην Αμφίπολη ήταν το ιερό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος, την οποία χαρακτηρίζει Αιθιοπίη, που σημαίνει Νέμεσις, σημειώνει ο κ. Μαυρογιάννης.Θυμίζει τον μύθο της αρπαγής του ξοάνου της θεάς από τον ναό της Αρτέμιδος στη χώρα των Ταύρων, όπου ο Ορέστης και ο Πυλάδης σώζουν την Ιφιγένεια. Ο Ορέστης μεταφέρει το ξόανο στην ανατολική ακτή της Αττικής για να χτίσει τον ναό της θεάς Ταυροπόλου στη Βραυρώνα. Το 480 π.Χ. ο Ξέρξης αφαιρεί το ξόανο από τον ναό της Αρτέμιδος στη Βραυρώνα.
Επίσης συνδέει την Ικαρία με όσα αναφέρει ο Στράβων για τον στόλο του Αλεξάνδρου όταν επέστρεψε από τον Περσικό. Ο στόλος προσέγγισε τον μυχό ενός κόλπου στο μικρό νησί Φαϊλάκα, 16 χλμ. από την ακτή του σημερινού Κουβέιτ, το οποίο αναφέρεται μάλιστα ως Ικάριον, όπου με εντολή του Αλεξάνδρου ιδρύθηκε ιερό της Ταυροπόλου. Ομως και στην Ικαρία έχει εντοπιστεί με ανασκαφή ένας ναός της Αρτέμιδος, στην περιοχή του Να.
Αθήνα, Πέρσες και στόλος
Με όλα αυτά τονίζει ότι η επιλογή ήταν και πολιτική και θρησκευτική και στρατιωτική. Πολιτική λόγω Αθηνών, θρησκευτική λόγω θεάς που εκδικείται τους Πέρσες για τις καταστροφές και στρατιωτική μια και η Ταυροπόλος συνδέεται με τον στόλο. Είναι μια ναυτική θεά, γι' αυτό τη συναντούμε σε θαλάσσια περάσματα, λέει ο κ. Μαυρογιάννης. Μάλιστα, σημειώνει ότι σε νομίσματα της Αμφίπολης η Αρτεμις εμφανίζεται να ιππεύει ταύρο επάνω από κύματα.
Ο Αλέξανδρος είχε πλήρη επίγνωση, αναφέρει ο καθηγητής, όταν έδινε εντολή να χτιστεί με πολλά χρήματα ναός της Ταυροπόλου Αρτέμιδος στην Αμφίπολη ως προστάτιδας του στόλου στο σημείο από όπου ξεκίνησε η εκστρατεία κατά των Περσών. Κατά την άποψη του κ. Μαυρογιάννη, το 317 π.Χ. ο Κάσσανδρος έκλεισε το μνημείο που ως τότε ήταν επισκέψιμο, τοποθετώντας τη θύρα στον τρίτο θάλαμο. Επιχείρησε «να εξαλείψει από τη μνήμη» ό,τι θύμιζε τον Αλέξανδρο και βέβαια τον Ηφαιστίωνα. «Damnatio memoriae» τονίζει ο καθηγητής.
Από το 317 π.Χ. ως το 305 π.Χ. ο Κάσσανδρος κυβερνά έχοντας αναγορευθεί χιλίαρχος της εταιρικής ίππου και στρατηγός της Ευρώπης. Αποκτά δηλαδή τα αξιώματα που είχε ο Ηφαιστίωνας προτού πεθάνει, έχοντάς τον χρίσει ο Αλέξανδρος διάδοχό του... πριν από τους διαδόχους. Ηθελε, παρατηρεί ο κ. Μαυρογιάννης, να διαγράψει ο Κάσσανδρος και την επιλογή του Αλεξάνδρου και ό,τι συνδεόταν με τον τάφο του αντιβασιλέα Ηφαιστίωνα.
Ο καθηγητής θεωρεί ότι έχει μεγάλη σημασία για την ιστορία των ελληνιστικών χρόνων να κατανοηθεί η σύγκρουση του Κασσάνδρου με τον Αλέξανδρο. Μετά το 317 π.Χ. τι γίνεται; Υπάρχει και συνέχεια. Καταχώνεται αργότερα, σύμφωνα με τους ανασκαφείς, το ταφικό μνημείο, αλλά γιατί; Για να το προστατεύσουν οι τελευταίοι μακεδόνες βασιλείς, έχει πει η κυρία Περιστέρη. Ιδωμεν.
Σε ενάμιση χρόνο θα είναι έτοιμο το corpus όλων των επιγραφών της Αμφίπολης
Οι 800 επιγραφές, ο Εφηβαρχικός Νόμος και ο λόφος Καστά
Την ώρα που οι ανασκαφείς συνεχίζουν να «διαβάζουν» το μνημείο στον Τύμβο της Αμφίπολης και να ετοιμάζουν το απόσταγμα της μελέτης των ευρημάτων τους, «Το Βήμα» επικοινώνησε με έναν επιστήμονα που ασχολείται επί χρόνια με την επιγραφική αλλά και την ιστορία της Αμφίπολης και του ευρύτερου χώρου της Μακεδονίας.
Για το μνημείο στον λόφο Καστά σε ό,τι αφορά τη συμβολή της επιγραφικής στη χρονολόγησή του, ο κ. Παντελής Νίγδελης, καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας - Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ και από τους πιο σημαντικούς έλληνες επιγραφικούς, επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί σε ευθετότερο χρόνο και σε επιστημονικό επίπεδο. «Για όσα με ερωτάτε θα υπάρχει ημερίδα που θα διοργανώσει η Αρχαιολογική Υπηρεσία στην Αμφίπολη μετά τις αρχές του Μαρτίου όπου θα τοποθετηθώ δημόσια» λέει στο «Βήμα».
Ωστόσο, στη σύντομη συνομιλία μας ο καθηγητής, ο οποίος τόνισε ότι συνεργάζεται τόσο με την κυρία Κατερίνα Περιστέρη όσο και με την αρχαιολόγο κυρία Καλλιόπη Λαζαρίδη, η οποία έχει πλούσιο ερευνητικό έργο στην περιοχή της Αμφίπολης και ιδιαίτερα στο Γυμνάσιο της αρχαίας πόλης, έδωσε μια σημαντική είδηση: σε ενάμιση χρόνο θα είναι έτοιμο το corpus όλων των επιγραφών της Αμφίπολης, οι οποίες είναι περισσότερες από 800. Σε αυτό θα ενταχθούν και το επιγραφικό υλικό από την ανασκαφή στον λόφο Καστά αλλά και ο Εφηβαρχικός Νόμος της Αμφίπολης, επισημαίνει ο καθηγητής.
Οπως εξηγεί ο κ. Νίγδελης στο «Βήμα» «όλες οι επιγραφές της Αμφίπολης, δημοσιευμένες και αδημοσίευτες, περιλαμβανομένου και του Εφηβαρχικού Νόμου και του επιγραφικού υλικού από την ανασκαφή στον τύμβο Καστά, έχουν ενταχθεί στο Πρόγραμμα Θαλής, σχετικό με την επιγραφική της Μακεδονίας». Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται μέσω ΕΣΠΑ και πραγματοποιείται σε συνεργασία του ΑΠΘ και του Ιονίου Πανεπιστημίου, με συμμετοχή επιστημόνων από το ΕΚΠΑ, το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και το Institute For Advanced Study.
Και προσθέτει: «Συγκεντρώσαμε όλες τις επιγραφές που έχουν βρεθεί, δημοσιευμένες και αδημοσίευτες, τις φωτογραφίσαμε μία προς μία. Είναι περίπου 800-850. Τις μελετάμε και ετοιμάζουμε με τους φοιτητές μας το corpus των επιγραφών της Αμφίπολης που περιλαμβάνει τα κείμενα με ιστορικό, αρχαιολογικό και φιλολογικό υπομνηματισμό. Υπολογίζω ότι σε ενάμιση χρόνο θα είναι έτοιμο το Σύνταγμα Επιγραφών της Αμφίπολης».
Δεν απέφυγε, αν και φειδωλός, να απαντήσει σχετικά με τον Εφηβαρχικό Νόμο της Αμφίπολης. Η επιγραφή, η δημοσίευση της οποίας αναμένεται επί πολλά χρόνια, είχε βρεθεί από τον σπουδαίο αρχαιολόγο Δημήτρη Λαζαρίδη προ τριακονταετίας. Μετά τον θάνατό του η αρχαιολόγος κυρία Καλλιόπη Λαζαρίδη είχε καλέσει τον κ. Νίγδελη να μελετήσει και να αποδώσει το περιεχόμενο της επιγραφής ώστε να δημοσιευθεί πάντως, η επιγραφή είναι γνωστή και σε κοινή θέα στο Μουσείο της Αμφίπολης.
Η καθυστέρηση δεν οφειλόταν μόνο ή τόσο στο μεγάλο βάρος και του υπόλοιπου επιστημονικού έργου που είχε να φέρει σε πέρας ο καθηγητής. Κυρίως «υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες» τονίζει στο «Βήμα». «Είναι ένα κείμενο μοναδικό. Ο Εφηβαρχικός Νόμος της Αμφιπόλεως είναι ο μοναδικός που έχει βρεθεί ως τώρα.
Το κείμενό του αποτελείται από 139 στίχους και η απόδοσή τους πρέπει να γίνει προσεκτικά λέξη-λέξη» εξηγεί. Και συμπληρώνει: «Για τη σωστή μελέτη έπρεπε να έχω καλή γνώση του περιεχομένου του συνόλου των επιγραφών που έχουν βρεθεί ως τώρα στην περιοχή της Αμφίπολης. Εγινε η συγκέντρωση των επιγραφών της Αμφίπολης, η μελέτη τους και ετοιμάζεται το Σύνταγμα των Επιγραφών της Αμφίπολης...».
Οπως όλα δείχνουν, η ιστορία της Αμφίπολης σύντομα θα φωτισθεί υπό το πρίσμα μιας συνθετικής μελέτης που περιλαμβάνει τα νέα αρχαιολογικά δεδομένα, τις γραμματειακές πηγές αλλά και την έκδοση του Corpus Inscriptionum της Αμφίπολης.
Απαντήσεις από τη Λευκωσία;
Στις 28-29 Ιανουαρίου η επικεφαλής της ανασκαφής της Αμφίπολης κυρία Περιστέρη θα βρίσκεται στη Λευκωσία. Προσκεκλημένη του Πανεπιστημίου της Κύπρου στην τρίτη Ετήσια Διάλεξη Alpha Bank, στο πλαίσιο της Γιορτής των Γραμμάτων, θα είναι ομιλήτρια την ερχόμενη Πέμπτη με θέμα «Μακεδονικό ταφικό συγκρότημα Τύμβου Καστά, Αμφίπολη:
Ανασκαφική έρευνα 2012-2014». Την επομένη θα δώσει συνέντευξη Τύπου και θα απαντήσει σε ερωτήσεις, όπως και ο κ. Μαυρογιάννης. Ο καθηγητής θεωρεί ότι θα παρουσιαστούν στην Κύπρο νέα στοιχεία και πάντως κρίνει ότι «οι ανασκαφείς αξίζει να χαίρουν της εμπιστοσύνης της επιστημονικής κοινότητας αλλά και της κοινής γνώμης».
της Παναγιώτας Μπίτσικα 

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Τραγούδια του συνθέτη Π. Καρούσου για Μάρκο Μπότσαρη και Λόρδο Βύρωνα στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών

  Εκδήλωση με έργα του συνθέτη Π. Καρούσου στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών Υπό την αιγίδα της UNESCO Πειραιώς και Νήσων   Τετάρτη 20 Μαρτίου 202...