Οι ανά τον κόσμο κινηματογραφόφιλοι γνωρίζουν την κινηματογραφική σκηνή της Ταϊβάν μέσα από τους διάσημους σκηνοθέτες της όπως οι ξεχωριστοί Hou Hsiao-Hsien, Edward Yang, Ang Lee και Tsai Ming-liang, που ξεπήδησαν τις δεκαετίες του ΄80 και '90 από τοNEW Wave Cinema (Νέο Κύμα), για να συναρπάσουν και να κατακτήσουν το χώρο του σινεμά.
Η Αντιπροσωπεία της Ταϊπέι στην Αθήνα (Taipei Representative Office in Greece) και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρουσιάζουν τρεις κινηματογραφικές ταινίες, παραγωγής 2013, από τη Νέα Γενιά των Κινηματογραφιστών της Ταϊβάν, που αποτελούν δείγμα της σύγχρονης κινηματογραφικής παραγωγής της Ταϊβάν.
«Ευ-πο, Λυ-πο»; Μια ερώτησηΠΑΙΧΝΊΔΙ ανάμεσα στη Μυρτώ και τη Μέλια. Ο μυστικός κώδικας των δύο αδελφών με τον οποίον εκφράζουν τη διάθεσή τους πριν πέσουν για ύπνο: «πολύ ευχαριστημένες» ή «πολύ λυπημένες». Οι δύο διαφορετικές όψεις της ζωής σαν τα δύο διαφορετικά μάτια του καπλανιού: του βαλσαμωμένου αιλουροειδούς στη γυάλινη βιτρίνα του σαλονιού. Ένα γαλανό κι ένα μαύρο...
«Ευ-πο, ευ,πο!», λοιπόν, αφού «Το καπλάνι της βιτρίνας», το εμβληματικό πρώτο βιβλίο της αγαπημένης Άλκης Ζέη, θα παρουσιαστεί φέτος για πρώτη φορά στο θέατρο από την «Εταιρία Θεάτρου και Πολιτισμού Μέθεξις 2010», σε σκηνοθεσία Ανδρομάχης Χρυσομάλη.
Αυτοβιογραφικό, ευαίσθητο και συναρπαστικό, το βιβλίο της Άλκης Ζέη αποτυπώνει με τρόπο μοναδικό τις ανατροπές που συμβαίνουν στις ζωές των παιδιών και των μεγάλων με την δικτατορία του Μεταξά, όταν πραγματικότητα και παιχνίδι “συνομωτούν” και πρωταγωνιστούν για να μας πουν ξανά ότι η φιλία, η ανθρωπιά και η δημοκρατία είναι αξίες ανεκτίμητες.
Η ίδια η σκηνοθέτης σημειώνει: «Η μικρή Μέλια, που ονειροπολεί και θέλει να γίνει συγγραφέας, η Μυρτώ, που θέλει να γίνει αρχηγός, ο αξέχαστος παππούς με τους αρχαίους του, τα παιδιά από τα τσαρδάκια, ο ξάδελφος τους ο Νίκος, που τους διηγείται τις πιο συναρπαστικές ιστορίες του καπλανιού, θα ζωντανέψουν στη σκηνή για να μας ταξιδέψουν ξανά σε εκείνο το καλοκαίρι του 1936 στο Λαμαγάρι, όπου παιχνίδι και πραγματικότητα μπερδεύονται, η συγκίνηση διαδέχεται το χιούμορ και η σκληρή καθημερινότητα απαλύνεται από την παιδική αφέλεια, την αισιοδοξία και την προσδοκία για έναν καλύτερο κόσμο.» Συντελεστές:
Θεατρική διασκευή/σκηνοθεσία: Ανδρομάχη Χρυσομάλη
Σκηνικά- Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική και στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Προβολές Video και Video Art: Σπύρος Ρασιδάκης
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Κίνηση-Χορογραφία: Κική Μπάκα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Α΄ Θοδωρής Ντουρντουρέκας, Β΄ Ελεάννα Φινοκαλιώτη
Εκατόν δεκατέσσερα έργα ζωγραφικής, κόμικς και κατασκευές που φιλοτέχνησαν παιδιά 3-14 ετών σχολιάζουν τη διαφορετικότητα που συνδέεται είτε με την εμφάνιση είτε με τις μαθησιακές και άλλες ιδιαιτερότητες των ανθρώπων, αναδεικνύοντας τη μοναδική προσωπικότητα του καθένα μας, πέρα από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, την καταγωγή, το χρώμα ή τη θρησκεία. Η νέα έκθεση που παρουσιάζει το Μουσείο Παιδικής Τέχνης έχει στόχο να συμβάλει στην ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση, τον προβληματισμό και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης ώστε τα παιδιά να μην κυριεύονται από εμμονές και να μην επηρεάζονται από μισαλλοδοξίες αλλά, αντίθετα, να συνδιαλέγονται, να διεκδικούν τη δική τους ταυτότητα, να αποδέχονται τη διαφορετικότητα του Άλλου και την ειρηνική συνύπαρξη με αυτόν.
Τα έργα προέρχονται από τη συλλογή του Μουσείου Παιδικής Τέχνης, τα εικαστικά εργαστήρια που πραγματοποιεί καθώς και από τις συνεργασίες του με το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης ΑμεΑ του Δήμου Ζωγράφου και με το International Paint Pals-Youth ArtConnection, στην Ατλάντα της Αμερικής. Την έκθεση εμπλουτίζουν έργα και από τις συλλογές που διαθέτουν το Διεθνές Μουσείο Παιδικής Τέχνης στο Όσλο της Νορβηγίας, το Μουσείο Παιδικής Τέχνης στη Χαμάντα της Ιαπωνίας και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
Ο «Πλούτος» είναι η τελευταία σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη. Ένας περιοδεύων θίασoς συναντάει μια ομάδα μουσικών και όλοι μαζί, ηθοποιοί και μουσικοί, γυρίζουν την Ελλάδα παίζοντας τον «ΠΛΟΥΤΟ» του Αριστοφάνη, για παιδιά! Με την Φωτεινή Δάρρα.
Πρωταγωνιστούν:
Κωνσταντίνος Καζάκος , Θάλεια Προκοπίου, Δημήτρης Μενούνος, Νατάσα Κοτσοβού, Δημήτρης Γρηγοριάδης, Λευτέρης Βλάχος και ο Δημήτρης Σταμούλης.
Στα βάθη της άγριας ζούγκλας το Λιοντάρι, η Καμηλοπάρδαλη, ο Ρινόκερος, ο Ιπποπόταμος, η Ζέβρα, η Τίγρης, η Αλεπού, ο Λύκος και ο Ελέφαντας έχουνε διαφορές, μεγάλες και μικρές! Ποιος θα τις λύσει? Πρέπει να βρούνε μία λύση.. τραγουδάει η Αιδόνα!
Ψηφίζουν το Γεράκι για δικαστή αλλά δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Έτσι με την παρότρυνση της σοφής Κουκουβάγιας ορίζουν τελικά για δικαστή το ειρηνικό Περιστέρι που κατάφερνει όχι μόνο να αποδώσει δικαιοσύνη και να πετύχει την συμφιλίωσή όλων των ζώων αλλά και να φέρει ειρήνη, χαρά και αγάπη στο βασίλειο της Ζούγκλας.
To Θεατρικό Σχήμα «ομάΔα» (Ιωακείμ Κάσδαγλης , Τερέζα Κρητικού , Ιωάννα Μπακαλάκου) παρουσιάζει μια παράσταση σύγχρονου θεάτρου για παιδιά από 4 έως και 10 ετών βασισμένη στο χιούμορ ,τοΠΑΙΧΝΊΔΙ, τον αυτοσχεδιασμό και τη μουσική, που καταφέρνει να δώσει αλληγορικά τα μηνύματα, της δικαιοσύνης και της ανάγκης για αρμονική συνύπαρξη αγγίζοντας μεταξύ άλλων, θέματα bullying και πονηριάς. Τα παιδιά γίνονται συμμέτοχοι στη θεατρική εμπειρία ενώ διασκεδάζουν και ψυχαγωγούνται με τη μουσική και τα τραγούδια του Jerome Kaluta σε ύφος funk, soul, bolero, hip hop και jazz.
Μία από τις δημοφιλέστερες όπερες του ρεπερτορίου, O μαγικός αυλός του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ ανοίγει τη σεζόν 2015-16 για την Εθνική Λυρική Σκηνή, σε μουσική διεύθυνση Γιώργου Πέτρου - Μιχάλη Οικονόμου και σκηνοθεσία Αρνώ Μπερνάρ.
Ο Μαγικός αυλός είναι η πρώτη όπερα του Μότσαρτ για ευρύ κοινό. Με το έργο αυτό, ο κορυφαίος συνθέτης επιθυμούσε να γοητεύσει τους πολλούς, αλλά και να προσφέρει βαθύτερο επίπεδο ανάγνωσης στους πιο καλλιεργημένους. Ο λόγος για τον οποίο η όπερα αυτή εξακολουθεί να προσελκύει ταυτόχρονα, τόσο τους ελάχιστα μυημένους στο είδος και κυρίως τα παιδιά, όσο και τους ειδήμονες, είναι η πολυδιάστατη φύση της. Το ποιητικό κείμενο και η μουσική γίνονται σε πρώτο επίπεδο άμεσα κατανοητά από το πλατύ κοινό: η αφήγηση είναι απλή, γραμμική και η μουσική είναι μελωδική - ακουμπά ευχάριστα στο αυτί. Ταυτόχρονα το μουσικά καλλιεργημένο ακροατήριο δεν παύει ποτέ να ανακαλύπτει τον ανεξάντλητο πλούτο του έργου αυτού, με τους πολυεπίπεδους συμβολισμούς του κειμένου, αλλά και την ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη και γεμάτη πρωτοτυπία γραφή του Μότσαρτ. Η παραγωγή, σε σκηνοθεσία του διακεκριμένου γάλλου σκηνοθέτη Αρνώ Μπερνάρ, πρωτοπαρουσιάστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, την καλλιτεχνική περίοδο 2010-11 σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Πρόκειται για μια παράσταση υψηλής αισθητικής που κατάφερε να κερδίσει κοινό και κριτικούς. Η σκηνοθεσία αναδεικνύει τα επίπεδα του κειμένου, ενώ προσφέρει ένα παραμυθένιο θέαμα χάρη και στα εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια τουΜπρούνο Σβένγκλ.
Η υπόθεση αφορά την προσπάθεια του Ταμίνο να ελευθερώσει την όμορφη Παμίνα από τον Ζαράστρο. Η μητέρα της, η Βασίλισσα της Νύχτας, παρέχει γι’ αυτόν το σκοπό στον Ταμίνο ένα μαγικό αυλό και στον ακόλουθό του Παπαγκένο ασημένια καμπανάκια, των οποίων ο ήχος βοηθά να ξεπεραστούν κάθε είδους δοκιμασίες. Σταδιακά οι στερεότυπες απόψεις για το καλό και το κακό ανατρέπονται. Αυτό, το οποίο αποδεικνύεται καλό θριαμβεύει και το κακό κατακρημνίζεται.
ΟΜαγικός αυλός είναι η τελευταία από τις δεκαεπτά όπερες που έγραψε ο Μότσαρτ, ενώ λίγο πριν τον θάνατο του κατάφερε να τη διευθύνει στην πρεμιέρα που δόθηκε στην Βιέννη στις 30 Σεπτεμβρίου 1791. Ένα από τα στοιχεία που εκπλήσσουν στο έργο αυτό είναι η ενότητά του, παρά το πρωτόγνωρο μωσαϊκό μουσικών ειδών από τα οποία αποτελείται η παρτιτούρα. Απλά στροφικά τραγούδια, περίτεχνες άριες της σοβαρής ιταλικής όπερας, πρόζα, μελοποιημένοι διάλογοι, κωμικά μέρη, επιβλητικά χορωδιακά, εκκλησιαστική μουσική βρίσκονται σε δημιουργικό διάλογο. Ήταν μάλλον αναμενόμενη η μεγάλη επιβράβευση που ήρθε από τον Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο οποίος σχολίασε για τον Μαγικό αυλό: "Τι θεϊκή μαγεία πνέει σε αυτό το έργο, από το πιο λαϊκό τραγούδι ως τον πιο ευγενή ύμνο! Πόσες όψεις, τι ποικιλία!"
Η αδελφοσύνη, η ελευθερία, η αγάπη, η νίκη του καλού, η αναζήτηση της αρετής, το μεγαλείο της σιωπής και η επικράτηση της αλήθειας είναι οι αξίες που περιγράφει η μεγαλειώδης όπερα. Δεν είναι τυχαίο που ο Μαγικός αυλόςθεωρείται ένας από τους τελευταίους πνευματικούς καρπούς του Διαφωτισμού. Ο Ζαράστρο, του οποίου το πνευματικό φως θριαμβεύει στο τέλος του έργου, διακηρύσσει ότι πρέπει να υπερισχύσουν οι ανθρώπινες αξίες και η αγάπη να επικρατήσει της εκδίκησης. Ένα μήνυμα που σήμερα φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Η διαχρονική δημοτικότητα του έργου αυτού επιβεβαιώνεται και από την συχνότητα που παρουσιάζεται κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο. Μια αναζήτηση στα προγράμματα των λυρικών θεάτρων, αποδίδει θεαματικά αποτελέσματα. Στην φετινή περίοδο, 2015-16, θα δοθούν πάνω από 400 παραστάσεις του έργου σε 60 διαφορετικά λυρικά θέατρα, από το Λονδίνο, έως το Όρεγκον, από το Τόκιο έως το Σύδνεϋ και από την Μιννεάπολη και το Άινταχο έως το Ελσίνκι και την Χονολουλού.
Στην παραγωγή της ΕΛΣ που ξεκινά στις 23 Οκτωβρίου και θα παρουσιαστεί για οκτώ μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Ολύμπια, στην τελευταία πλήρη σεζόν λειτουργίας του, την μουσική διεύθυνση επωμίζονται δύο διακεκριμένοι αρχιμουσικοί της νεότερης γενιάς: ο Γιώργος Πέτρου και ο Μιχάλης Οικονόμου.
Στην διανομή θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε νεώτερους αλλά και καταξιωμένους μονωδούς, όπως οι Αντώνης Κορωναίος, Βασίλης Καβάγιας, Μαρία Μητσοπούλου, Μίνα Πολυχρόνου, Βασιλική Καραγιάννη, Νίνα Κουφοχρήστου, Χάρης Ανδριανός, Αρκάδιος Ρακόπουλος και πολλοί άλλοι.
