Συνέντευξη της Μίλλης Καραλή στη Μίνα Μαύρου στο "Μουσικόραμα"

Συνέντευξη Μίλλης Καραλή

шаблоны сайтов
joomla

Δευτέρα, 07 Ιουλίου 2014 

Γράφτηκε από την Μίνα Μαύρου

Κατηγορία: Συνεντεύξεις καλλιτεχνών

 Φανταστείτε  «το σπουργιτάκι» της γαλλικής μουσικής σκηνής να επιστρέφει στη ζωή, να μονολογεί και να διηγείται τη ζωή του με τα τραγούδια του. Κάτι τέτοιο ονειρεύτηκε ο Δημήτρης Μαλισσόβας και φόρεσε το βαρύ ένδυμα της Edith Piaf στη Μίλλη Καραλή, μία από τις ελάχιστες Ελληνίδες ερμηνεύτριες, που μπορούν να ενσαρκώσουν με τόση συνέπεια και γαλλική εσάνς το φαινόμενο Piaf  . Το Μουσικόραμα τη συνάντησε  στο Badminton, λίγη ώρα πριν από την καθιερωμένη πρόβα καιμίλησε μαζί της για το Παρίσι, το σπαραγμό της θορυβώδους Piaf, αλλά και τα τραγούδια της, τραγούδια με σεναριακό  λόγο, που αποτύπωνε εντέχνως την προσωπική της ιστορία…

Συνέντευξη της Μίλλης Καραλή στη Μίνα Μαύρου στο "Μουσικόραμα"

 Μίνα Μαύρου: Από τη δεκαετία του ’80 ξεκινήσατε μαζί με το Νίκο Λαβράνο τον κύκλο «Από τη folk στη jazz». Σήμερα αυτός ο κύκλος εμπλουτίζεται με τα τραγούδια της Piaf. Να τολμήσω να ρωτήσω: « Έχει κλείσει και ανοίγει ένας άλλος ή μεγαλώνει ακόμα περισσότερο;
 Μίλλη Καραλή: Η Piaf ήταν πάντα μέσα στο ρεπερτόριό μας. Θυμάμαι ότι πρωτοτραγούδησα ζωντανά τραγούδι της  τη δεκαετία του ’70 στην τηλεόραση. Είναι τόσο ευρύ το φάσμα από τη  folk στη jazz, που χωράει ό, τι θέλεις. Ξεκινάμε από το χώρο της παραδοσιακής μουσικής, γιατί, όταν λέμε folk, αυτό εννοούμε και από εκεί και ύστερα μπορούμε να εντάξουμε rock, country, blues… Η Piaf  εντάχθηκε και εντάσσεται πολλές φορές μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Όλα αυτά τα είδη άλλωστε είναι μια αλυσίδα, είναι αλληλένδετα, το ένα έχει επηρεάσει το άλλο.

  Μίνα Μαύρου:  Έχετε ζήσει και σπουδάσει στη Γαλλία. Πόσο σας βοηθάει αυτό να προσεγγίσετε ερμηνευτικά την Piaf;
  Μίλλη Καραλή: Θα ήταν πολύ  δύσκολο αυτό το εγχείρημα, αν δεν είχα περάσει κάποια χρόνια της ζωής μου στη Γαλλία. Γι’ αυτό θεωρώ ότι, οποιοσδήποτε θελήσει να προσεγγίσει ένα άτομο σαν την Piaf, θα δυσκολευτεί, εάν δεν έχει βιώματα και, αν θέλεις, εικόνες από τα «μέσα». Βέβαια, για να τραγουδήσει τα τραγούδια της, θα πρέπει να ξέρει και τη γλώσσα, γιατί ο τρόπος που τα ερμήνευε δεν ήταν τυχαίος! Κάθε τραγούδι της είναι σαν σενάριο που διηγείται και από μια ιστορία. Κουπλέ- Ρεφραίν δεν υπάρχει!

Μίνα Μαύρου: Θα έλεγα μάλιστα ότι συνέπιπτε πολλές φορές με  περιόδους της ζωής της ή κάνω λάθος;
  Μίλλη Καραλή: Σωστά, γιατί προφανώς και οι άνθρωποι που έγραφαν γι’ αυτήν  παρακολουθούσαν ο τιδήποτε της συνέβαινε και δημιουργούσαν κομμάτια που θα την άγγιζαν ψυχικά… Εκείνη με τη σειρά της τα αποδεχόταν και τα τραγουδούσε τελείως βιωματικά. Κουβαλάει όλο αυτό που έζησε, το οποίο ήταν η πορεία από το απόλυτο τίποτα, από την απόλυτη δυστυχία στα πάντα! Γιατί, πόσο παραπάνω πια; Έκανε μια καριέρα τεράστια, έζησε πάρα πολλούς έρωτες με ωραίους και περιζήτητους άνδρες, που τους παράταγε κιόλας, πρέπει να σου πω! Είχε όλο αυτό το σπαρακτικό που κουβάλαγε, όλο αυτό που εισέπραξε προφανώς σαν παιδί από τους δρόμους. Όλη αυτή τη ζωή, που τη ρούφηξε κατ’ ουσίαν απ’ όλες τις πλευρές της και τη μετουσίωσε, με τον μοναδικό της τρόπο, σε τραγούδι. Νομίζω ότι δεν είναι τυχαίο που, όταν ακούς την Piaf , νομίζεις ότι ακούς την ψυχή του Παρισιού. Όχι της Γαλλίας μόνο, αλλά του Παρισιού πιο συγκεκριμένα.

 Μίνα Μαύρου: Θέλει προσοχή το «ένδυμα Piaf»;
  Μίλλη Καραλή: Μεγάλη! Τα τραγούδια της έχουν πολύ πυκνό λόγο  με  πάρα πολλές συντμήσεις. Αν παρατηρήσεις το κείμενο των τραγουδιών, έχει συνεχώς αποστρόφους, οι λέξεις είναι μισές. Γι’ αυτό, αφενός πρέπει να καταλαβαίνεις απολύτως τι λες και αφετέρου πρέπει να έχεις μία ευχέρεια  να το πεις  και να είναι αξιόπιστο. Πέραν του θέματος της γλώσσας, με βοήθησε και το ότι έχω  την εικόνα της ζωής στο Παρίσι, δηλ. έχω γνωρίσει γυναίκες που ήταν σαν κι εκείνην, που μίλαγαν με την εκφορά λόγου, που είχε η Piaf . Ακόμα και τα μέρη που περιγράφει στα τραγούδια της , τα έχω επισκεφθεί και έχω την εικόνα. Φαντάζομαι ότι χωρίς όλο αυτό, δεν θα μπορούσα  να την υποδυθώ επαρκώς.

 Μίνα Μαύρου: Μας την έχετε παρουσιάσει για δύο χρόνια  στο «Αγγέλων Βήμα». Γιατί την Piaf  και όχι κάποια άλλη;
  Μίλλη Καραλή: Πριν κάνουμε την Piaf  στο «Αγγέλων Βήμα», είχαμε κάνει μία σειρά παραστάσεων  με το Νίκο Λαβράνο και ένα κουαρτέτο  με κάτι ανάλογο με το «folk στη jazz». Το είχαμε ονομάσει «Μουσικό ταξίδι». Εκεί γνωρίσαμε το Δημήτρη Μαλισσόβα. Σε αυτό τον κύκλο είχα τέσσερα τραγούδια της Piaf . Ακούγοντάς τα o Δημήτρης, βλέποντάς με, δεν ξέρω… κάτι του έκανε κλικ και μου λέει κάποια στιγμή : «Κάνουμε την Piaf του χρόνου;», του απάντησα: «Ναι, γιατί όχι;» Βεβαίως είπα το «ναι», χωρίς να καθήσω να σκεφθώ πόσο θεατρικό θα είναι, τι άλλου είδους ανάγκες θα έχει κ. λ. π.  Άκουσα όλο της το ρεπερτόριο, γιατί έχει δισκογραφήσει γύρω στα 300 τραγούδια, έκανα μία πρώτη προεπιλογή, καμιά πενηνταριά κομμάτια  και μετά, μαζί με το Νίκο και  το Δημήτρη, καθίσαμε και επιλέξαμε τα τριάντα που θα χρησιμοποιούσαμε στην παράσταση. Εντωμεταξύ, ο Δημήτρης είχε ξεκινήσει να γράφει τα κείμενα, βασιζόμενος στα βιβλία που είχαμε συγκεντρώσει. Κάποια στιγμή μου φέρνει το κείμενο… και βλέπω μπροστά μου έναν τόμο!!!  Τότε ακριβώς ήταν που συνειδητοποίησα πως έπρεπε να  αντιμετωπίσω το όλο θέμα εντελώς θεατρικά! Ευτυχώς βγήκε αβίαστα και όλα πήγαν μια χαρά…

 Μίνα Μαύρου: Αν δεν είχατε ζήσει στη Γαλλία, θα επιλέγατε κάποια άλλη;
  Μίλλη Καραλή: Είναι άκρως γοητευτική περίπτωση όλος αυτός ο σπαραγμός της Piaf. Αν δεν είχα ζήσει στη Γαλλία, αν δεν είχα την ευχέρεια της γλώσσας, πιθανόν να μην το είχα κάνει. Θεωρώ ότι, όταν θέλει κανείς να υποδυθεί με έναν τρόπο κάποιον άνθρωπο, πρέπει να είναι συνεπής! Προτιμήσαμε να δείξουμε πιο πολύ το εσωτερικό της, το ταμπεραμέντο της, τον άνθρωπο Edith μέσα από τα τραγούδια της . Ο πολύς ο κόσμος δεν ξέρει ότι είχε πάρα πολλές σχέσεις, της άρεσε να πίνει και  να γλεντάει με τους φίλους της! Στο σπίτι της γινόταν μονίμως ένα πανηγύρι με παρέες! Δεν την ενδιέφεραν καθόλου τα υλικά αγαθά, φαντάσου πως  δεν είχε καθόλου έπιπλα στο σπίτι της. Υπήρχε μόνο ένας καναπές, ένα πιάνο και  βαλίτσες παντού, καθώς ήταν σε ταξίδια συνεχώς. Παρόλο που βάφτιζε αφεντικό τον εκάστοτε αγαπημένο της, το αφεντικό ήταν αυτή και μόνον αυτή. Όσο μικροσκοπική κι αν ήταν, 1,47 ήταν το μπόι της, ήταν πολύ μα πάρα πολύ δυνατή γυναίκα!

 Μίνα Μαύρου: Έχετε δηλώσει ότι στην παράσταση πρωταγωνιστούν τραγούδια της Piaf. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γίνεται ερμηνευτικό ψυχογράφημα ενός καλλιτέχνη μέσα από τα τραγούδια του; 
  Μίλλη Καραλή: Να σου πω με ποιο τρόπο το αντιμετωπίζω… Είναι σαν να έχει επιστρέψει στη ζωή, να μονολογεί και να διηγείται τη ζωή της με τα τραγούδια της! Με τα τραγούδια μπορεί η ιστορία να μην είναι πάντοτε ιστορία της, αλλά βγάζει όλο το συναίσθημα πραγμάτων που εκείνη έχει βιώσει. Πολλές φορές υπάρχει ένα συναίσθημα, το οποίο το έχουμε ζήσει και μπορεί να μας το προκαλέσει τελείως διαφορετικό ερέθισμα, γι’ αυτό και κατανοώ απολύτως όλα αυτά που περιγράφει και τον τρόπο που τα αντιμετωπίζει. Το συναίσθημα που πηγάζει από τα κομμάτια  μού  είναι γνωστό, προφανώς όχι από κάτι που συνέβη σε εκείνη, γιατί εγώ δεν είχα την ίδια ζωή, αλλά παρόλα αυτά το συναίσθημα το αναγνωρίζω.

 Μίνα Μαύρου: Δεν φοβηθήκατε τη σύγκριση; Δεν είναι ριψοκίνδυνο μην τυχόν και  σας ταυτίσουν;
  Μίλλη Καραλή: Με την ίδια την Piaf σύγκριση δεν μπορεί να γίνει, γιατί είναι μοναδική! Δεν προσπαθώ σε καμία περίπτωση να τη μιμηθώ! Θα ήταν τεράστιο λάθος από μέρους μου, διότι, όταν προσπαθείς να μιμηθείς κάποιον, δεν είσαι εσύ, δεν είναι ούτε και αυτός, είναι κάτι άλλο. Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να υπηρετώ σωστά τα τραγούδια, όπως πρέπει.

 Μίνα Μαύρου: Αν μετά από χρόνια για  παράδειγμα ανεβάσετε μία παράσταση με τραγούδια της Shirley Bassey, δεν σκέπτεσθε ότι ίσως πουν: «Είναι εκείνη που ανέβασε παράσταση με τραγούδια της Piaf»;
Όχι, δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι θα με ταυτίσουν, επειδή επιμένουμε στην παράσταση και επειδή έχει βγει αρκετά προς τα έξω. Χαίρομαι τόσο πολύ αυτό που γίνεται εδώ πέρα, ώστε τέτοιου είδους σχόλια δεν με αφορούν.

 Μίνα Μαύρου: Τι ομοιότητες και τι διαφορές έχετε με το «σπουργιτάκι»;
  Μίλλη Καραλή: Στον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς (ήταν πολύ φωνακλού και θορυβώδης), δεν είμαι έτσι. Τώρα ως προς το συναισθηματικό, όταν αποφασίσω να κάνω κάτι, θα το κάνω με όλες μου τις δυνάμεις… Αυτό μπορείς να το πεις και κοινό!  Το «Δε μετανιώνω για τίποτα», που ήταν και  το μότο της στη ζωή τώρα πια, που το έχω καταλάβει, το έχω κάνει κι εγώ πράξη. Εκτιμώ ότι όλες οι προγενέστερες εμπειρίες μας δεν είναι για να μιζεριάζουμε, αλλά για να γίνουμε πιο σοφοί και να προχωρήσουμε.

 Μίνα Μαύρου: Η Edith Piaf είχε μέντορά της τον Louis Leplee και εσείς το Νίκο Λαβράνο, ο οποίος έχει τη γενική μουσική επιμέλεια  του προγράμματος. Συνεργάζεστε χρόνια επί σκηνής. Πώς είναι να δουλεύει κάποιος με τον άνθρωπό του 24 ώρες το 24ωρο;
  Μίλλη Καραλή: Μπορείς να το πεις κι έτσι. (Γέλια). Με το Νίκο συναντηθήκαμε, όταν ήμουνα πάρα πολύ μικρή και μόλις είχα ξεκινήσει τη δουλειά! Με έναν άνθρωπο που έχει εμπειρία του χώρου, όπως ο Νίκος, δεν υπάρχει περίπτωση να μην επηρεάστηκα και  να μην έμαθα! Το να δουλεύεις μαζί με τον άνθρωπό σου συνέχεια, όλο το 24ωρο, είναι δύσκολο, γιατί δε φεύγεις ποτέ από τα πλαίσια της δουλειάς. Βέβαια, έχει και την καλή του πλευρά, που ανά πάσα στιγμή μπορείς να λειτουργήσεις δημιουργικά γι’ αυτό που κάνεις. Από την άλλη πάλι, δεν έχεις τη διαφυγή, την οποία κάποιες φορές ενδεχομένως να  χρειάζεσαι. Είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά η αγάπη γι’ αυτό που υπηρετούμε σίγουρα είναι ένας πολύ γερός κρίκος!

 Μίνα Μαύρου: Το ελληνικό κοινό πώς αντιδράει στην παράσταση; Είναι ενημερωμένο; Εκπλήσσεται;
  Μίλλη Καραλή: Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, οι οποίοι γνώριζαν την Piaf, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι, οι οποίοι έχουν δει την ταινία και από εκεί έχουν μία πληροφόρηση και υπάρχουν και πολλοί, οι οποίοι δεν την ήξεραν καθόλου και  μου είπαν ότι μετά την παράσταση έψαξαν στοιχεία για τη ζωή και τη δισκογραφία της. Δεν μπορώ να πω ότι είναι ένα αποκλειστικά ενημερωμένο κοινό που γνωρίζει την Piaf… Είναι λίγο μπερδεμένο το θέμα… Πιστεύω πάντως ότι η ταινία βοήθησε, ώστε να συστηθεί ξανά  σε πιο νέους ανθρώπους. Σκέψου ότι έχουν περάσει 50 χρόνια από το θάνατό της και ο μύθος της παραμένει τόσο ζωντανός!

 Μίνα Μαύρου: Το χειμώνα σας συναντήσαμε στο «Ρυθμό- Stage» στην παράσταση αφιέρωμα στο Γιάννη Σπανό. Μεταξύ άλλων τραγουδήσατε και γαλλικά του τραγούδια. Μέσα σας συνυπάρχει το γαλλικό με το ελληνικό στοιχείο;
  Μίλλη Καραλή: Αρμονικά συνυπάρχουν αυτά τα δύο, γιατί ταυτόχρονα υπάρχει το στοιχείο και από άλλες κουλτούρες και γλώσσες . Στο «Ρυθμό- Stage» είχαμε κάνει πέρυσι μία σειρά, την οποία είχαμε ονομάσει «Τραγούδια χωρίς σύνορα», ήταν ένας κύκλος που  είχαμε βάλει μέσα jazz, folk, Piaf , ό,τι μπορείς να φανταστείς. Όταν έλεγα ναπολιτάνικα τραγούδια, ταυτιζόμουνα με αυτό που ερμήνευα. Είμαι λίγο χαμελαίων στη μουσική, όπως και στις γλώσσες  ευτυχώς…Συνυπάρχουν μέσα μου πολλά πράγματα.

 Μίνα Μαύρου: Φαντάζομαι ότι το γεγονός αυτό σας βοήθησε καλλιτεχνικά…
  Μίλλη Καραλή: Όχι, απαραίτητα… Θα έλεγα μάλιστα ότι προκάλεσε δυσκολία στην καριέρα μου… Ξέρεις, εδώ στην Ελλάδα υπάρχει η ανάγκη κάπου να σε τοποθετήσουν. Τα τελευταία χρόνια αυτό λίγο έχει αλλάξει. Είναι λίγο περισσότερο εξοικειωμένοι με τα μουσικά είδη, όχι στην πραγματική τους διάσταση αναγκαστικά, αλλά δεν αποτελεί και κάποιο είδος ταμπού. Τα παλαιότερα χρόνια, όταν τραγουδούσες  ξενόγλωσσα κομμάτια, ήταν ταμπού, σε τοποθετούσαν στο «ελαφρό τραγούδι». Υπάρχει ακόμα αυτό σήμερα, βλέπε έντεχνο ας πούμε, που εκεί μέσα υπήρχε ένα ανακατεμένο πράγμα  που βόλευε τις εταιρείες…

 Μίνα Μαύρου: Έχετε σκεφθεί να παρουσιάσετε την παράσταση  στη Γαλλία;
  Μίλλη Καραλή: Μας το έχουν προτείνει.  Στο παρελθόν μας είχε γίνει πρόταση να εμφανιστούμε στην Ελβετία , τότε δεν το ψάξαμε, αλλά τώρα υπάρχει μία πιθανότητα να πάμε στο Παρίσι.

 Μίνα Μαύρου: Να παίξουμε λίγο με τα τραγούδια της  Piaf;
  Μίλλη Καραλή: Να παίξουμε!

 Μίνα Μαύρου: «Je ne regrette rien». Mετανιώνετε για κάτι;
  Μίλλη Καραλή: Για μικροπράγματα μετανιώνω. Μετανιώνω, γιατί δεν είχα την υπομονή να μάθω κάποια μουσικά όργανα, μετανιώνω, γιατί δεν πήγα σε μικρή ηλικία να κάνω χορό. Για προσωπικά σημαντικά ζητήματα δεν μετανιώνω, γιατί καταλαβαίνω ότι είναι άχρηστο. Απλώς το επεξεργάζομαι διαφορετικά, για  να περνάω καλύτερα στο μέλλον.

 Μίνα Μαύρου: «La vie en rose». Η ζωή σας έχει ροζ φόντο;
  Μίλλη Καραλή: Όχι, δεν θα το έλεγα. Δεν ήμουν ποτέ στα ροζ χρώματα. Περισσότερο ήμουν στα κόκκινα και σε όλη την παλέτα του μωβ- μπορντό.

 Μίνα Μαύρου: «La foule». Ποια είναι η πρώτη σας σκέψη μέσα  στο πλήθος ζαλισμένη;
  Μίλλη Καραλή: Η αίσθηση του να είμαι μέσα σε ένα πλήθος τρελό δεν μου αρέσει, για παράδειγμα δεν έχω ποτέ την περιέργεια να πάω στο Καρναβάλι του Ρίο. Δεν είμαι αγοραφοβική , αλλά δεν μου έρχεται και κάτι θετικό στο νου. Δεν το επιδιώκω, δεν είναι και το καλύτερό μου.

 Μίνα Μαύρου: «Ne me quitte pas». Σε ποια περίπτωση θα λέγατε: « Μην μ’ αφήνεις»;
  Μίλλη Καραλή: Νομίζω ότι δεν πρέπει να ντρεπόμαστε να το λέμε. Σε περίπτωση είτε αγάπης είτε φιλίας, αξίζει να το λέμε.

 Μίνα Μαύρου: «Sous le ciel de Paris». Η Μίλλη ατενίζει τον ουρανό κάτω από τον Πύργο του Άιφελ και αμέσως μετά κάτω από την Ακρόπολη. Ποιος την συγκινεί περισσότερο;
  Μίλλη Καραλή: Ο αττικός ουρανός με συγκινεί και με εμπνέει πολύ περισσότερο! Ο ουρανός του Παρισιού είναι τελείως διαφορετικός, είναι βαρύς ενίοτε, είναι πιο απειλητικός συχνότερα, αλλά, όπως λέω και στο τέλος της παράστασης: « Τον ουρανό του Παρισιού τον συγχωρείς, γιατί στο τέλος βγάζει ένα ωραίο ουράνιο τόξο».

 Μίνα Μαύρου: Το ωραιότερο κλείσιμο για την κουβέντα μας. Εύχομαι να έχετε ένα μελωδικό καλοκαίρι με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου…
  Μίλλη Καραλή: (Γέλια) Επίσης, Μίνα… Καλό καλοκαίρι σε ’σένα και το Μουσικόραμα…

07/2014 Μίνα Μαύρου

http://mousikorama.gr/interviews/interviews-artists/1222-synenteuksi-lili-karali.html