ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (JEAN MARCΟ, Κωνσταντινούπολη, 17/12/1923 - Connerré, Γαλλία, 24/6/1953)
Για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του και τα 70 (σαν σήμερα) από την εκδημία του.
Ελάχιστος φόρος τιμής στον, μάλλον άγνωστο εδώ, Έλληνα (και από τους δύο γονείς του) τραγουδιστή, κιθαρίστα και συνθέτη ελαφράς μουσικής που έφυγε άδοξα -πριν κλείσει τα 30 του- σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Με σπουδές πιάνου και θεωρητικών στο Ωδείο του Παρισιού (τότε συνέθεσε και ένα από ελάχιστα έργα λόγιας μουσικής, το "Prelude" για πιάνο που αποκτήθηκε με πολύ κόπο και κοσμεί το ΑΕΜΘΤ), και σπουδές κιθάρας με τον Johnny Sabrou, από το 1945 ασχολήθηκε με το γαλλικό ελαφρό τραγούδι (chanson), ως σολίστ και κυρίως ως ο βασικός τραγουδιστής με την πασίγνωστη τότε ορχήστρα του Jacques Mikaël Der Mikaëlian (γνωστού ως Jacques Hélian) (1947-1953). Ο Μαρκόπουλος (Marco) έγινε γνωστός στη Γαλλία για τα τραγούδια "C'est si bon", "Luna rossa" και "Maître Pierre" που δισκογραφήθηκαν αρκετές φορές. Δισκογράφησε επίσης, σε δίσκους γραμμοφώνου 78 στρ., περισσότερα από 120 τραγούδια. Ως συνθέτης, αλλά και στιχουργός, πρόλαβε και έγραψε περισσότερα από είκοσι τραγούδια, τα περισσότερα ανέκδοτα έως τις μέρες μας, με μίξη στοιχείων λόγιας, τζάζ, ποπ και λάτιν μουσικής, όπως το "Michele mon amour" και το "Dame Carcasse" (1946), το "Panache blond", το "Merveille de la vie" και το "Faubourg Saint-Honoré" (1947), το "Louison" και το "C'est pas vrai" (1948).
Είναι ενταφιασμένος στο νεκροταφείο Belleville στο Παρίσι (ο γράφων επισκέφθηκε το μνήμα του πριν από δώδεκα χρόνια). Μήπως είναι καιρός να τον "ανακαλύψουμε" και εδώ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου