της Μαρίνας Καραγάτση
σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου
«Κι εγώ την έχω δει την Ανεράιδα. Είχα πάει στο Συνετί και γύριζα στο χωριό απ’ τα μονοπάτια. Την ώρα που περνούσα το φαράγγι, εκεί στα Διποτάματα, είδα να κατεβαίνει απ’ το φρύδι του βουνού ένα μεγάλο σύννεφο. Βρέθηκα μες στην καρδιά της καταχνιάς. Αρχίνεψα να βολοδέρνω μπρος-πίσω. Παντού θολούρα κι ερημιά και ήχος κανένας. Και τότες μέσα απ’ την αμούχλη ξεπρόβαλε η Ανεράιδα. Δεν ήτανε όμως όπως τη θυμόμουνα. Αυτή εδώ δεν ήτανε μήτε νέα αλλά μήτε και πολύ γριά. Τα μαλλιά της ήτανε και ξανθά και ψαρά. Το άσπρο των ματιών της θολό σαν το νερό της χαβούζας και το γαλανό τους, σκέτο γυαλί. Δεν έδειχνε μήτε χαρούμενη, μήτε λυπημένη. Τίποτες δεν έδειχνε, μόνο με κοίταγε δίχως να λέει λέξη. Με κοίταγε και δεν με κοίταγε και η ώρα περνούσε και δεν περνούσε και τότες ένιωσα μία αγωνία κι έμπηξα τις φωνές. Θεέ μου, φώναξα, τι μοναξιά ειν’ αυτή; Η φωνή μου ήτανε τόσο αγριεμένη που κι η Ανεράιδα, τρόμαξε και κίνησε να φύγει. Και όπως μάκραινε, την άκουγα να σιγομουρμουρίζει λυπημένα: "Ψεύτρα ζωή" και ξανά "Ψεύτρα ζωή" και ξανά το ίδιο, μέχρι που χάθηκε στο σύννεφο.»
- Λασκαρώ, Απόσπασμα από το έργο
#poreiatheatre #poreia_2019
Αγορά εισιτηρίων 12€ έως 21/9:https://bit.ly/2i3eDSq
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου