2) Η Γεωμυθολογία είναι η επιστημονική ερμηνεία των μύθων
Geomythology is the scientific interpretation of myths
Η συνεχεια…
Στην ερμηνεία των μύθων, επισημαίνονται οι αρχές, που είναι χρήσιμες και αναγκαίες, για να διεισδύσει κάποιος στους πυρήνες αλήθειας των μύθων. Ακολούθως προσεγγίζεται η γεωμυθολογία και εξηγείται η ουσία της. Συγκεκριμένα, ο όρος «γεωμυθολογία», επινοήθηκε από την Αμερικανίδα γεωλόγο και ηφαιστειολόγο Dorothy Vitaliano. Σύμφωνα με αυτήν, γεωμυθολογία είναι η διεπιστημονική ανάλυση των γνησίων μύθων, η οποία οδηγεί στον εντοπισμό των γεωφυσικών και ενδεχομένως και άλλων συμβάντων, αστρονομικών ή και ιστορικών, που υποκρύπτονται σε αυτούς. Μερικές φορές αυτή η ανάλυση προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες και γνώσεις για κατακλυσμούς, που διασώζονται με μυθικό περίβλημα στις παραδόσεις των λαών, αλλά και για άγνωστους κατά τα άλλα αρχαίους σεισμούς, θαλάσσιους ή λιμναίους σεισμικούς κυματοσυρμούς, τεχνικά έργα, καθώς και άγνωστα αστρονομικά φαινόμενα (διελεύσεις κομητών, εκλείψεις, πτώσεις μετεωριτών, αλλαγές του βορείου πόλου της ουράνιας σφαίρας, συσχετισμούς αστερισμών με συγκεκριμένους ήρωες κλπ.), που συνέβησαν στο απώτερο παρελθόν. Στη συνέχεια, διερευνώνται οι τρεις κατακλυσμοί της ελληνικής παράδοσης, οι άθλοι και τα έργα του Ηρακλή, που έχουν γεωμυθολογικό ενδιαφέρον, και προτείνονται ταυτοχρόνως συγκεκριμένα περαιτέρω ερευνητικά πεδία για καλύτερη τεκμηρίωσή τους. Τέλος, διερευνάται η ώσμωση των πολιτισμών της ανατολικής Μεσογείου και δίνεται απάντηση στο ερώτημα, εάν η ελληνική μυθολογία απηχεί γεωλογικές και κλιματολογικές μεταβολές, που συνέβησαν μάλλον στην ευρύτερο χώρο του Αιγαίου ή σε άλλες περιοχές του κόσμου. Στο κεφάλαιο, που πραγματεύεται την ερμηνεία των μύθων, επισημαίνονται οι αρχές, που είναι χρήσιμες και αναγκαίες, για να διεισδύσει κάποιος στους πυρήνες αλήθειας των μύθων. Όμως, για να γίνει με σωστό τρόπο η ερμηνεία των γεωλογικής και αστρονομικής υφής μύθων, απαιτούνται ολοκληρωμένες γνώσεις στα πεδία της γεωλογίας, της αστρονομίας, της αρχαιολογίας, της φιλολογίας, της ιστορίας, της συγκριτικής μυθολογίας και της ανθρωπολογίας.
___________________
In the interpretation of myths, the principles useful and necessary to penetrate the myths’ cores of truth are identified. We then approach the geo-mythology and explain its essence. Specifically, the term "geo-mythology" was coined by an American geologist and volcanologist, Dorothy Vitaliano. According to her, geo-mythology is an interdisciplinary analysis of genuine myths, which leads to the identification of geophysical and possibly other events, astronomical or historical, that underlie them. Sometimes this analysis provides valuable information and knowledge about floods, which are preserved under a mythical wrap in the traditions of peoples, but also on otherwise unknown ancient earthquakes, seismic sea or lacustrian tsunami waves, technical structures and unknown astronomical phenomena (comet passes, eclipses, meteor falls, changes in the north pole of the celestial sphere, correlations of constellations with specific heroes, etc.) that occurred in the distant past. We then explore the three cataclysms of the Greek tradition, the labours and works of Hercules, which present a geo-mythological interest, while proposing specific further research areas for better documentation. Finally, it investigates the osmosis of cultures of the eastern Mediterranean and answers the question if the Greek mythology reflects geological and climatic changes that rather occurred in the broader Aegean area or elsewhere in the world. In the chapter which discusses the interpretation of myths, the principles useful and necessary to penetrate the myths’ cores of truth are identified. However, to perform properly the interpretation of myths of a geological and astronomical texture, comprehensive knowledge is required in the fields of geology, astronomy, archaeology, philology, history, comparative mythology and anthropology.
by Μητροπέτρου, Ελένη
Image: by Marie-Lan Nguyen Paris, France (Σεπτέμβριος 2009)
Front panel from a sarcophagus with the Labours of Heracles: from left to right, the Nemean Lion, the Lernaean Hydra, the Erymanthian Boar, the Ceryneian Hind, the Stymphalian birds, the Girdle of Hippolyta, the Augean stables, the Cretan Bull and the Mares of Diomedes. Luni marble, Roman artwork from the middle 3rd century CE.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου