- Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης
Ο Χρήστος Χαρτοματσίδης γεννήθηκε το 1954 στη Βουλγαρία, σε οικογένεια Ελλήνων, πολιτικών προσφύγων. Σπούδασε Ιατρική και σήμερα εργάζεται ως διευθυντής Μικροβιολογίας στο Γ.Ν. Κομοτηνής. Δημοσιεύει διηγήματα και μεταφράσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Τα τελευταία χρόνια είναι μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού Μανδραγόρας. Έχει δημοσιεύσει πέντε μυθιστορήματα, δύο συλλογές διηγημάτων και μια νουβέλα. Τέσσερα θεατρικά του έχουν ανέβει στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, στη Θεσσαλονίκη και σε κρατικό θέατρο της Βουλγαρίας. Έχει δύο παμβουλγαρικά βραβεία για διήγημα και μυθιστόρημα και δύο φορές έχει προταθεί για τα βραβεία του περιοδικού Διαβάζω. Το μυθιστόρημά του Ρίο Γκράντε, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.
Κάθε νέο βιβλίο σας και μια καινούργια θεματική. Πώς τα καταφέρνετε και ανανεώνεστε ως συγγραφέας;
Πράγματι, σε σχέση με τα δύο προηγούμενα βιβλία μου, είναι μια καινούργια θεματική. Ωστόσο, το Ρίο Γκράντε αποτελεί αυτόνομη συνέχεια, το sequel δηλαδή, παλιού μου μυθιστορήματος, του Είναι κάπου αλλού η γιορτή, μόνο που τώρα διαδραματίζεται 20 χρόνια αργότερα, με τους ίδιους βασικούς ήρωες, που αν κι έχουν μεγαλώσει κι ωριμάσει, επαναλαμβάνουν αυθόρμητα και με μεγάλη άνεση τα ίδια λάθη που κάνανε στα νεανικά τους χρόνια.
Ο τίτλος είναι συμβολικός ή δηλώνει κάτι κυριολεκτικά;
Είναι συμβολικός. Ο ποταμός Ρίο Γκράντε αποτελεί φυσικό σύνορο μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικό. Οι κάθε είδος desperados, οι κυνηγημένοι από τον νόμο και τους σερίφηδες παράνομοι από την Αμερική, προσπαθούσαν να τον διασχίσουν για να βρεθούν στην άλλη όχθη – ελεύθεροι. Εδώ είναι συμβολικά το όριο μεταξύ υποταγής κι ανυπακοής, μεταξύ ταπεινωτικών συμβιβασμών και λύτρωσης.
Ποια ήταν η αφορμή για να εκδοθεί το Ρίο Γκράντε;
Όπως κάθε φορά που τελειώνω κάποιο έργο μου, έψαξα για εκδοτική στέγη. Οι Εκδόσεις Μεταίχμιο φάνηκαν αρκετά φιλόξενες και δέχτηκαν το καινούργιο μου μυθιστόρημα. Το 2002 είχα αφήσει στα γραφεία τους το χειρόγραφο της συλλογής διηγημάτων μου Φωτο-Veritas. Δεν είχε περάσει ούτε μια βδομάδα κι ο ίδιος ο κ. Παπαγεωργίου με πήρε τηλέφωνο για να μου πει πως δέχτηκαν το βιβλίο μου. Τέτοιες χειρονομίες δεν ξεχνιούνται και δίνουν ιδιαίτερη χαρά σε κάθε συγγραφέα.
Στο μυθιστόρημα, ένας άντρας είναι ανάμεσα σε δύο γυναίκες. Μπορεί οι παλιοί έρωτες να διαλύσουν την οικογενειακή γαλήνη;
Εξαρτάται τι ονομάζουμε οικογενειακή γαλήνη. Αν τα βαλτώδη νερά της ρουτίνας, της βαρεμάρας μιας συμβίωσης που έχει μετατραπεί σε βουβό μίσος, έρθει και τα διαταράξει ο θυελλώδης άνεμος ενός παλιού ή καινούργιου έρωτα, ακόμη καλύτερα. Για να θυμηθούμε το ρητό του Ένγκελς: «Όπου υπάρχει γάμος χωρίς έρωτα, υπάρχει και έρωτας εκτός γάμου!»
Δεν θέλουμε να χάνουμε τον χρόνο μας διαβάζοντας ανιαρά βιβλία, όσο και αν θεωρούνται κάποια πρωτοποριακά.
Η Βάσια και ο Βελέγκας: δύο διαφορετικά πρόσωπα με διαφορετικές σκέψεις. Γιατί είναι επιρρεπείς στις απαγορευμένες πράξεις;
Ο Βελέγκας είναι ο κακός της υπόθεσης, είναι η εξουσία, που και κυριολεκτικά θέλει να τους ταπεινώσει όλους, είτε για να τους υποτάξει, είτε για να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του εγώ. Η Βάσια είναι κάτι άλλο. Από τη φιλοδοξία της να γίνει μεγάλη τραγουδίστρια, να είναι ελεύθερη κι ανεξάρτητη από τους γονείς της, έχει δεχτεί πολλούς συμβιβασμούς, κάτι για το οποίο έχει μετανιώσει. Ευτυχώς, στο τέλος παίρνει τη σωστή απόφαση, να σταθεί πλάι στον Μπίλη στην «ηρωική του έξοδο».
Ο Μπίλης είναι ανήθικος και τα θέλει όλα δικά του. Μπορούν, άραγε, να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες του;
Δεν νομίζω πως είναι ανήθικος. Είναι ένα από τα θύματα της υπόθεσης. Το μόνο που θέλει είναι να τον αφήσουν ήσυχο οι εφιάλτες του παρελθόντος, που όμως κάθε λίγο έρχονται και του χτυπάνε την πόρτα.
Πολλούς από τους χαρακτήρες του βιβλίου τούς έχει επηρεάσει η σημερινή άσχημη οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας ή κάποια άλλα προβλήματα της κοινωνίας μας;
Η ανθρώπινη προσωπικότητα διαμορφώνεται τόσο από τις γενετικές πληροφορίες που φέρνει το άτομο με το DNA του, όσο κι από το περιβάλλον στο οποίο ζει. Οπότε φορτωνόμαστε μαζί με τα δικά μας προβλήματα κι αυτά της κοινωνίας, είτε οικονομικά, είτε ηθικά. Ή, όπως λένε οι υλιστές φιλόσοφοι: «Τα βιώματα προσδιορίζουν τη συνείδηση».
Τα μυθιστορήματά σας είναι γραμμένα με τον δικό σας ξεχωριστό τρόπο. Πότε ένας συγγραφέας αποκτά δικό του στιλ και δεν μιμείται τους κλασικούς ή άλλους συγγραφείς;
Με το στιλ οι συγγραφείς και γενικά οι καλλιτέχνες διαφέρουμε μεταξύ μας. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο έκφρασης. Σίγουρα στην αρχή υπάρχει η μίμηση αγαπημένων δημιουργών, μέχρι να αποκτήσει κάποιος, σιγά σιγά, τη δική του φωνή. Νομίζω το στιλ έρχεται με το διάβασμα, με την τελική διαμόρφωση του προσωπικού μας γούστου. Επιλέγουμε όχι μόνο τα θέματα, μα αποκτάμε κι εκείνες τις ιδιαίτερες αποχρώσεις και πινελιές, με τις οποίες ξεχωρίζουμε από τους άλλους. Θεωρώ πως το καλό βιβλίο δεν πρέπει να είναι βαρετό. Πρέπει να διαβάζεται άνετα, να έχει γρήγορο ρυθμό, να είναι γραμμένο με χιούμορ και με σύγχρονη, ζωντανή γλώσσα. Η πλοκή του να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να παρουσιάζει δυνατούς χαρακτήρες.
Πέρα από τη συγγραφή, διαβάζετε πολύ;
Ναι. Το δύσκολο είναι όταν πρέπει να διαβάσω βιβλία για παρουσιάσεις. Τότε τα διαβάζω με το μολύβι στο χέρι και κρατάω σημειώσεις. Ούτε σαν φοιτητής δεν μελετούσα τόσο. Ναι, ο συγγραφέας πρέπει να διαβάζει πολύ. Δυστυχώς με την ηλικία γινόμαστε πιο επιλεκτικοί και δεν θέλουμε να χάνουμε τον χρόνο μας διαβάζοντας ανιαρά βιβλία, όσο και αν θεωρούνται κάποια πρωτοποριακά.
Ρίο Γκράντε
Χρήστος Χαρτοματσίδης
Μεταίχμιο
304 σελ.
ISBN 978-618-03-4188-1
Τιμή €16,60
Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης συγγραφέας
https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/24634-christos-chartomatsidis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου