Πρεμιέρα της παράστασης ΑΝΤΙΓΟΝΗ του Σοφοκλή – αποκύημα συνεργασίας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού και του θεάτρου της Μόσχας «Luna “Theater”»‏

Στις 21- 22-23 Φεβρουαρίου 2014 πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα της παράστασης ΑΝΤΙΓΟΝΗ του Σοφοκλή – αποκύημα συνεργασίας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού και του θεάτρου της Μόσχας «Luna “Theater”» σε σκηνοθεσία του γνωστού δραματουργού και σκηνοθέτη Αλεξάντρ Σμολιακώφ (21 Φεβρουαρίου – γενική πρόβα-προκαταρκτική, ανεπίσημη πρεμιέρα, 22-23 Φεβρουαρίου – επίσημη πρεμιέρα).    To όλο εγχείρημα χαίρει της αιγίδας του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Πρεσβείας της Ελλάδος στη Μόσχα.

Η αρχαία ελληνική τραγωδία ΑΝΤΙΓΟΝΗ του Σοφοκλή αποτελεί ένα από τα ομορφότερα δείγματα της παγκόσμιας λογοτεχνικής κληρονομιάς, σύμβολο συνέπειας στο χρέος, στους άγραφους νόμους,  πίστης σε διαχρονικές αξίες και  ιδανικά, φορέα μηνύματος καθολικής αγάπης, ανθρωπιάς, ανθρωπισμού, πραγματικής αρετής. 

Την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 πριν την  έναρξη της γενικής πρόβας-ανεπίσημης πρεμιέρας, στους χώρους του θεάτρου  «Luna “Theater”» πραγματοποιήθηκε συνέντευξη τύπου με τη συμμετοχή της Πρέσβειρας της Ελληνικής Δημοκρατίας στη Ρωσικής Ομοσπονδία κας Δανάης-Μαγδαληνής Κουμανάκου, του καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου, γνωστού θεατράνθρωπου της Ρωσίας Σεργκέι Προχάνοβ, του σκηνοθέτη της παράστασης Αλεξάντρ Σμολιακόβ, της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) και ερμηνεύτριας του ρόλου της «ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ» Δώρας Γιαννίτση, του διακεκριμένου καλλιτέχνη της Ρωσίας, ομογενούς ηθοποιού Ευκλείδη Κιουρτζίδη, ερμηνευτή του ρόλου του «Κρέοντα», του δημοφιλούς νεαρού ηθοποιού Ντμίτρι Μπικμπάγιεφ (ερμηνευτής του «Αίμωνα») και του Έλληνα μουσικοσυνθέτη Νίκου Ξανθούλη, που συνέθεσε τη μουσική της παράστασης και αφίχθη στη ρωσική πρωτεύουσα ειδικά για την πρεμιέρα.  

Στην αρχή της συνέντευξης τύπου ο καλλιτεχνικός διευθυντής  του θεάτρου «Luna “Theater”» Σεργκέι Προχάνοβ μοιράστηκε την ικανοποίησή του από το γεγονός ότι το θέατρό του επανέρχεται στο αρχαίο δράμα, με την προοπτική παρουσίασης της παράστασης σε άλλες πόλεις και το εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Ο ίδιος εξήρε τη συνεργασία του θεάτρου με το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού και τη διευθύντριά του Δώρα Γιαννίτση, η οποία μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα απέβη σε αναπόσπαστο μέλος της καλλιτεχνικής του ομάδας. 

Η Πρέσβειρα κα Δανάη-Μαγδαληνή Κουμανάκου εξέφρασε την περηφάνεια της που επί της θητείας της στη Μόσχα πραγματοποιείται ένα τέτοιο καλλιτεχνικό γεγονός, το ανέβασμα του αρχαίου δράματος σε ρωσικό θέατρο, καθώς και προέβη σε μια εξαιρετικά μεστή και εμπεριστατωμένη ανάλυση των μηνυμάτων του Σοφοκλή, μηνυμάτων αγάπης, ανθρωπισμού, πραγματικής αρετής («ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν», «ΑΝΤΙΓΟΝΗ» Σοφοκλή). Hκα Κουμανάκου ανέφερε χαρακτηριστικά:  

" Όπως όλοι γνωρίζουμε , ο Σοφοκλής έγραψε την τραγωδία " Αντιγόνη " σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή , που σχετίζεται με τη φυλάκιση του Θεμιστοκλή , νικητή της μάχης στη Σαλαμινα. Η «Αντιγόνη»αποτελεί ένα- αποκλειστικά πολιτικό έργο , δεδομένου ότι για πρώτη  φορά μέσα από μία σύγκρουση χαρακτήρων στη σκηνή αναπτύσσεται το ζήτημα της ηθική υποχρέωσης , την τήρηση των ηθικών νόμων σε σχέση με το ανθρώπινο νόμο , έστω και εάν κάτι τέτοιο προϋποθέτει θάνατο. Πρόκειται για ένα ισχυρό παγκόσμιο μήνυμα, και η ίδια η τραγωδία δίνει την απάντηση με τον τρόπο που αυτή οδηγείται  στην κορύφωσή της .

Είναι πολύ σημαντικό για εμένα το γεγονός  ότι ο Σοφοκλής εξετάζει ταυτόχρονα την ωρίμανση του ανθρώπου, τη μετάβασή του από την οικογενειακή ηθική στην  πολιτική ηθική. Η ιστορία αρχίζει με μια συζήτηση μεταξύ των δύο αδελφών, της  Αντιγόνη και της Ισμήνης για την ανάγκη ταφής του νεκρού αδερφού, δηλαδή της εκπλήρωσης του οικογενειακού χρέους - αυτό μεταφράζεται ομαλά ως μετάβαση της Αντιγόνης από την οικογένεια στην πολιτική . Η Αντιγόνη αγνοεί την  τυραννία,  γίνεται πολίτης , και,  ως εκ τούτου, ως ένα πολιτικό όν, αναλαμβάνει θέση. Το ήθος του έργου είναι εξαιρετικά δυνατό, για αυτό και επέζησε όλους αυτούς τους αιώνες και εξακολουθεί να είναι σε θέση να αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων, φθάνοντας στις μέρες χρόνο μας, στη Μόσχα , στο θέατρο της Σελήνης («Luna “Theater”»)».