Οι Ημίθεοι του Ελληνικού θεατρικού καλοκαιριού 2014, Γιάννης Νικολαΐδης, Φωτεινή Φιλοσόφου, και Βασίλης Ασημακόπουλος στην Αντιγόνη του Σοφοκλή

Η Φωτεινή Φιλοσόφου στον ρόλο της Αντιγόνης

Αθήνα 27 Αυγούστου. Μια μαγική βραδιά μας πρόσφερε ο Οργανισμός Ελληνικού Θεάτρου AIXMH με την παράσταση της Αντιγόνης του Σοφοκλή.

Έχουμε δει αμέτρητες παραστάσεις αρχαίων τραγωδιών, από πειραματικές υπερμοντέρνες έως τετριμμένες παραδοσιακές.

Εδώ είχαμε την μεγάλη ηθοποιό Φωτεινή Φιλοσόφου στον ρόλο της Αντιγόνης, τον Κρέοντα του μεγάλου ηθοποιού Γιάννη Νικολαΐδη, ο οποίος υπόγραψε και την σπουδαία σκηνοθεσία, και τον υπέροχο μπάσο Βασίλη Ασημακόπουλο στον ρόλο του Αίμονα.

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιάννης Νικολαΐδης ως Κρέοντας

Και οι τρεις τους καθήλωσαν τους θεατές με ερμηνείες πλούσιες ευφάνταστες υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του σπουδαίου θεατράνθρωπου Γιάννη Νικολαΐδη.

Τους πλαισίωσαν άξιοι ηθοποιοί με επικεφαλής τον καταξιωμένο ηθοποιό Χρήστο Κανέλλη στο ρόλο του Τειρεσία και την πολύ καλή Ισμήνη της Μαριέτας Αντιβάση.

Ο Βασίλης Ασημακόπουλος στον ρόλο του Αίμονα 

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή είναι ένα έργο διάνοιας και συγχύζει τον θεατή με τα σκοτεινά νοήματα και την πλοκή οπου ξεφεύγει από τις καθημερινές συμβατές όμως πανανθρώπινες αξίες. Αντιπαρέρχονται ηθικές δυνάμεις στα πρόσωπα των χαρακτήρων που είναι δύσκολο να ακολουθήσει συνειδητά ένας καθημερινός άνθρωπος. Όμως είναι τόσα πολλά τα νοήματα και οι διαβαθμίσεις αξιών που ο κάθε ένας μπορεί να ταυτιστεί μέχρι ένα σημείο με τους χαρακτήρες όσο του το επιτρέπει το ρίσκο της συνειδήσεως του. Μπορούμε ανεπιφύλακτα να τονίσουμε ότι αυτά δεν γίνονται στην πραγματικότητα ή ότι είναι ακραίες καταστάσεις που σοκάρουν, ναι έτσι είναι αλλά γίνονται, και ο Σοφοκλής διαβαθμίζει με τέτοιο τρόπο αυτές τις καταστάσεις που όλοι κάτι μαθαίνουμε όσο αφήνουμε τον εαυτό μας να ταυτιστεί στην εμβάθυνση με τους χαρακτήρες που παρουσιάζονται στην σκηνή.

Ο Χρήστος Κανέλλης στο ρόλο του Τειρεσία

Ο ρόλος της Αντιγόνης συγκινητικός και εντυπωσιακός αλλά όχι με το εύρος του Κρέοντα. Η μοίρα της είναι αποφασισμένη από την αρχή του έργου όμως ο Κρέοντας θα χτυπηθεί αλύπητα στο τέλος του έργου με έναν πρωτόγνωρο τρόπο που δεν μπορεί να αντιδράσει, και εδώ το μεγάλο εύρημα του Γιάννη Νικολαΐδη. Στην τελευταία σκηνή ήταν μέσα στην παράνοια στο μεταίχμιο της τρέλας χαμένος κυριολεκτικά. Η τιμωρία του αδυσώπητη και το αποτέλεσμα χαοτικό.

Όμως δεν μπορείς να τον λυπηθείς γιατί είναι πολύ αργά για μεταμέλειες, όπως παράλληλα δεν μπορείς και να συμφωνήσεις με την τιμωρία που του έδωσαν οι θεοί, η αυτοκτονία του Αίμονα είναι τόσο άδικη που σκεπάζει με ένα πέπλο οιοδήποτε νόημα δικαιοσύνης ακόμα και της Αντιγόνης.
Παναγιώτης Καρούσος