Δυο ποιήματα μικρά ανολοκλήρωτα προσχέδια

Ο Ηφαιστίωνας και ο Αλέξανδρος με τον λέοντα της Αμφίπολης 

Ο Τύμβος της Αμφίπολης

Ο Πειθαγόρας από την Αμφίπολη είδε στη θυσία τον θάνατο του Ηφαιστίωνα

όπως και του Δέκατου Τρίτου Θεού του Ολύμπου Αλεξάνδρου
  και ο Αλέξανδρος τον κάλεσε κοντά του για να μάθει κι άλλα.

Και σαν τα έμαθε και ήταν όλα αλήθεια κήδεψε τον Ηφαιστίωνα ηρωικά

θυμώντας τη χαρά που έκαναν στο κυνήγι σαν πιασαν το λιοντάρι

Και πως το βλέμμα του λέοντα χαρούμενο τον κοίταγε σαν ήταν χτυπημένο

Προστάτης της βασιλικής γενιάς στον άλλο κόσμο περιμένει

Κι έστειλε τον Δεινοκράτη στην Αμφίπολη να χτίσει τον Βασιλικό Ναό
 Για από εκεί που ξεκίνησαν με τόσα όνειρα οι Μακεδόνες 

Έπρεπε τώρα να σκεφτεί σαν άλλος Φαραώ και για το μνημείο της ταφής

Ο Βασιλιάς των Βασιλέων ο Μέγιστος του κόσμου όλων των αιώνων

Ήξερε για το τέλος του και έπρεπε όλα να τα ετοιμάσει όπως όριζαν οι θεοί

Με τους Θεούς πάλευε πια για το θρόνο τον θεϊκό

Κι έτσι απότομα και κοφτά οι θεοί πήραν τον Βασιλιά

Να πάει στους θεούς γιατί τον ήθελαν μαζί τους

Ο Μέγας Αλέξανδρος

Athena Promachos

Αθηνά Προμάχος προστάτιδα της Αθήνας

Η πόλη της Αθήνας θα παρακμάσει και το άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου 

προστάτιδας της Αθήνας θα μετακομίσει μακριά προς την ανατολή.

Ο ναός της θεάς ο Παρθενώνας θα βεβηλωθεί τρις φορές και θα ερημώσει 

περιφρονημένος από τους κατοίκους.

Η πόλη της Αθήνας η ένδοξη θα χάση την λαμπρότητα της και μαζί της 

θα σβήσει και η Ελλάδα μέσα σε αυτοκρατορίες.

Μια μέρα οι Έλληνες θα ξεσηκωθούν και θα γίνουν ήρωες και πάλι 

ελευθερώνοντας την χώρα φτιάχνοντας ένα νέο κράτος.

Μα η νέα Ελλάδα θα παραπαίει δίχως να μπορεί να στηθεί στα πόδια της 

γιατί το άγαλμα της θεάς δεν θα υπάρχει στην Αθήνα.

Μόνο όταν το άγαλμα της Θεάς Αθηνάς Προμάχου ξαναστηθεί στην Ακρόπολη 

των Αθηνών στην θέση που προυπήρχε θα ξαναδοξαστεί η Ελλάδα.

Έτσι έπρεπε να γίνουν για το πέρασμα και το σταμάτημα των αιώνων

Μα εγώ στέκω εδώ ανάμεσα στα ερείπια και σας κοιτάζω

Δεν έφυγα ποτέ από το Ναό το φύσημα του αέρα με προδίδει

Σαν θα στηθεί το άγαλμα μου πάλι θα το φωτίσω

Να με δείτε ότι δεν έφυγα ποτέ από κοντά σας

Αθηνά Προμάχος