Ο Αντώνης Κέλλης περιλαμβάνεται στους πιο λαμπρούς απόφοιτους της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1991), έχει παρουσιάσει τις εργασίες του σε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία και Ιταλία και σε σημαντικές ομαδικές, έχει θεωρητικό έργο που μεταφράζεται οπτικά με τη διαμόρφωση σε καλλιτεχνικό αντικείμενο διαδοχικών συσχετισμών των χώρων με τις εκάστοτε ύλες των χώρων -και το έργο του έχει αξιολογηθεί από πολύ ενδιαφέροντα κείμενα της ελληνικής και της ξένης κριτικής.
Ο καλλιτέχνης έζησε διαδοχικά μεγάλες περιόδους της ζωής του σε δύο διαφορετικούς μεταξύ τους τόπους -γεωγραφικά και πολιτιστικά: στη Θράκη, από την οποία συγκράτησε και διατήρησε τη μνήμη της γης και του αδιαμόρφωτου, του ανεπεξέργαστου οργανικού φυσικού της τοπίου- και στο Μόναχο, από το οποίο άντλησε την αναλυτική ιστορική διδασκαλία της εικόνας ως μιας αναγκαιότητας για τον καλλιτέχνη -που εκείνη όμως έχει τους δικούς της όρους και τις δικές της συνθήκες υλοποίησης. Όπως γράφει στο εισαγωγικό του κείμενο για τον καλλιτέχνη, ο ιστορικός τέχνης Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, αυτές ήταν για τον ΚΕΛΛΗ, οι εμπειρίες μιας αντιδιαστολής της οργανικής αφενός και της υλικής παρουσίας της φύσης ως του πρωταρχικού κίνητρου της καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά και μιας διδασκόμενης όμως παράλληλα, πρόσληψης της έννοιας της φύσης που εκ των υστέρων είναι εκείνη, ως διδασκόμενη, που ορίζει τις συνθήκες και τους όρους της καλλιτεχνικής της χρήσης.
Η εργασία του Αντώνη Κέλλη ορίζεται από 11 ενότητες, από τις οποίες η έκθεση θα παρουσιάσει τρεις. Η πρώτη ενότητα (Τοπία καταστροφής, Τοπία Μνήμης, 1989-1990), συνδέεται με τη μνήμη της καταστροφής του Πόντου και της Ιωνίας και τις δραματικές μετακινήσεις των πληθυσμών και της μετανάστευσης στα χωριά της Θράκης. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί καμένα υλικά από καταστροφές (είναι αλουμίνια, σίδερα, χαλκοί) που παραπέμπουν σε μια προέλευση -στην καταστροφή- προέλευση που είναι αυτά τα ίδια. Η εικόνα συμπεριφέρεται ως άμορφη (χαρακτηρισμός της τέχνης, ανεξάρτητος από την προέλευση), αλλά είναι εικόνα συγκεκριμένη (δεν είχε την πρόθεση της τέχνης, είναι μόνο προέλευση).
Αυτή η αντιδιαστολή μεταξύ της προέλευσης και της καλλιτεχνικής της χρήσης, εκδηλώνεται τριαδικά στην επόμενη ενότητα (Το Σπίτι) επειδή, όπως παρατηρεί ο Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, η μαρτυρία της προέλευσης (τα καμένα υλικά), παραπέμπει στη μνήμη της προέλευσης (τη μνήμη του σπιτιού της προέλευσης, της καταστροφής) και η μνήμη της προέλευσης παραπέμπει στο βλέμμα που αναπαράγει εκ νέου (νοητά ή ως υλοποιημένη εικόνα) το σπίτι της προέλευσης, που είναι όμως η μνήμη μιας απουσίας: ο καλλιτέχνης ανακατασκευάζει ένα βλέμμα που δεν είναι πραγματικό βλέμμα, ενός εικονιζόμενου σπιτιού που δεν είναι το πραγματικό σπίτι και που συνεπώς δεν έχει αναλογικές σχέσεις με το αντικείμενο της μνήμης ως προέλευσης. Είναι αντίθετα ένα εξωτερικό βλέμμα ως προς ένα μη προσβάσιμο εσωτερικό τόπο (το σπίτι) που το διαδέχεται το αντίστροφο εσωτερικό βλέμμα από το μη-προσβάσιμο σπίτι στην μη-προσβάσιμη φύση -από το μέσα προς το έξω. ΄Ολες αυτές οι παρατηρήσεις του ΚΕΛΛΗ οδηγούν στον κάτοικο του σπιτιού (αυτή είναι η τρίτη ενότητα της έκθεσης), που είναι όμως περιπλανώμενος, επειδή το σπίτι δεν υπάρχει. Και ο περιπλανώμενος είναι ο άστεγος, είναι ο μετανάστης, είναι ο διωγμένος από τον τόπο του, ένας αιθεροβάτης χωρίς τόπο και γεωγραφία, χωρίς γη και ως εκ τούτου χωρίς προέλευση.
Σ’αυτό το κεφάλαιο της έκθεσης και παραπεμποντας εκ νέου στη διδασκαλία της τέχνης, ο ANΤΩΝΗΣ ΚΕΛΛΗΣ αναφέρεται σε ένα συστατικό και ιστορικό κορμό της καλλιτεχνικής διδασκαλίας, τον άγγλο φωτογράφο Eadweard Muybridge (1830-1904) του οποίου η ανάλυση της κίνησης, είναι στην αρχή των πρωτοποριών του εικοστού αιώνα. Σε μια σειρά σχεδίων συστηματικής ακρίβειας και λεπτομέρειας, ο ΚΕΛΛΗΣ διηγείται τον Αιθεροβάτη Σίσυφο, τον Αιθεροβάτη Προμηθέα, τον περιπλανώμενο ανώνυμο Αιθεροβάτη από την Ιωνία στο Αιγαίο και στα Ιόνια νησιά, τον ανήσυχο ερευνητή, τον διχασμένο ΄Ελληνα κλπ. Είναι μια αναζήτηση της σταθερότητας και του προορισμού, αλλά και της προέλευσης, που θα δικαιώσει τη συνέχειά της.
Η MYRO GALLERY και η Εύη Κυρμακίδου είναι ενθουσιασμένοι για την ευκαιρία που έχουν σήμερα να παρουσιάσουν στη Θεσσαλονίκη, αυτόν τον εξαίρετο καλλιτέχνη που αθόρυβα, από πολλά χρόνια στα Γιάννενα, εργάζεται σε μια σειρά διαδοχών από λογικές αναπτύξεις της ίδιας ιδέας: το έργο να είναι η ακριβής εικόνα της σκέψης του έργου και η σκέψη του έργου να είναι η αναζήτηση της δικής της προέλευσης στον τόπο της, στην ιστορία του τόπου της, στη γεωγραφία του.
Κείμενα-Παρουσίαση:Εμμανουήλ Μαυρομμάτης
Επιμέλεια-Οργάνωση:Εύη Κυρμακίδου
MYRO GALLERY
Εγκαίνια:Πέμπτη 24/01/2019
Ώρα: 20:00
Διάρκεια: 24/01-23/02/2019
Νικηφόρου Φωκά 8 (Λευκός Πύργος)
Ώρες λειτουργίας: Πέμπτη & Παρασκευή 17:00-21:00
Σάββατο: 11:00-15:00
Myro Gallery
https://www.facebook.com/events/663936614000652/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου