Όσες φορές κι αν έχω ακούσει τη λέξη «ντροπή» στη ζωή μου, καμία από αυτές δε τη θεώρησα αισθητικά όμορφη λέξη, πόσο μάλλον ικανή για τίτλο βιβλίου ή ταινίας. Η Νορβηγία όμως με διέψευσε ολοκληρωτικά με το επαναστατικό της webshow “SKAM”, όπου έχει κάνει πάταγο ακόμα και έξω από τη χώρα και δικαιολογημένα οφείλω να πω.
Καταρχάς, λίγα λόγια για το σόου. Τέσσερεις σεζόν (η τέταρτη προβάλλεται τώρα), μικρού μήκους επεισόδια - ίσως καλύτερα να τα περιέγραφα ως στιγμιότυπα κι όχι ως επεισόδια, γιατί αισθάνεσαι πραγματικά σαν να βρίσκεσαι με σάρκα και οστά δίπλα στους πρωταγωνιστές και παρακολουθείς από πρώτο χέρι τι συμβαίνει στις ζωές τους. Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές είναι έφηβοι, συνεπώς οι ζωές τους είναι τόσο συνηθισμένες κι απλές, όσο ενδιαφέρουσες και σύνθετες! Το ιδιαίτερο αυτού του σόου είναι ότι κάθε σεζόν έχει διαφορετικό πρωταγωνιστή, δηλαδή βλέπεις την ίδια παρέα παιδιών, αλλά από διαφορετική ματιά κάθε φορά.
Σίγουρα, αυτή η εναλλαγή με κέρδισε, σε συνδυασμό φυσικά με τη φαινομενικά ερασιτεχνική σκηνοθεσία, που του δίνει αυτές τις νότες ρεαλιστικότητας, το αναπάντεχα μοναδικό καστ (είναι πραγματικά δύσκολο να μη συμπαθήσεις αυτά τα παιδιά) και τη μουσική, η οποία είναι εμπλουτισμένη με τραγούδια που εκφράζουν απόλυτα το κλίμα της εποχής. Ο λόγος όμως που αυτή η σειρά αγαπήθηκε τόσο πολύ κι απέκτησε ένα ευρύ κοινό, που δεν αποτελείται μόνο από εφήβους, είναι το δίχως άλλο τα θέματα που θίγει, θέματα όπως το σχολείο, η φιλία, οι σχέσεις, η σεξουαλικότητα, η θρησκεία, οι ψυχικές διαταραχές… Θέματα ανθρώπινα και σχετικά ανεξαρτήτως ηλικίας.
Ανεπιφύλακτα λοιπόν προτείνω το SKAM, σε όλους εσάς και μη ντραπείτε να το δείτε, αξίζει!
Η ντροπή προκύπτει όταν δεν έχεις σταθεί ικανός να τα καταφέρεις στο "ποιος" θέλεις οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι είσαι. Για αυτό ας μην ντρεπόμαστε να πούμε αυτό που δεν ντρεπόμαστε να σκεφτούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου