Η Ρόμι Σνάιντερ -που γεννήθηκε μια μέρα σαν κι αυτή, στις 23 Σεπτέμβρη 1938- φορά εδώ ένα ολόγιομο χαμόγελο, σαν να έχει ξετρυπώσει όλη την ευτυχία που ελπίζει να ξεκλέψει ένας άνθρωπος. Ακριβώς πίσω της, ο Λουκίνο Βισκόντι, ελεγχόμενα βλοσυρός, ίσως και ελαφρά επικριτικός απέναντι σε αυτή την έκρηξη χαράς. Ή απλώς παγιδευμένος σε ένα παραπλανητικό ενσταντανέ που δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις, ποιος μπορεί να πει με σιγουριά; Είναι καλοκαίρι του 1961 και η Ρόμι απολαμβάνει τις καλοκαιρινές της διακοπές, παρέα με τον «κόκκινο αριστοκράτη» και τον αρραβωνιάρη της (εκείνη την εποχή), Αλέν Ντελόν, ο οποίος βρίσκεται εκτός κάδρου.
Η Ρόμι είχε γνωρίσει τον Βισκόντι μέσω του Ντελόν, ο οποίος είχε ήδη συνεργαστεί μαζί του στην ταινία Ο Ρόκο και τ' Αδέλφια του (1960). Το απαστράπτον ζεύγος είχε πρωταγωνιστήσει εκείνη τη χρονιά στο ανέβασμα του έργου 'Tis a pity she's a Whore στο παριζιάνικο θέατρο Théâtre Moderne, το οποίο είχε γράψει το 1631 ο Άγγλος θεατρικός συγγραφέας Τζον Φορντ, ενώ τη σκηνοθεσία της παράστασης είχε αναλάβει ο Βισκόντι. Η Ρόμι και ο Ντελόν υποδύονται τον Τζοβάνι και την Αναμπέλα, δύο αδέλφια που υποκύπτουν σε ένα απαγορευμένο αιμομικτικό πάθος, σε μια πλοκή που θυμίζει έντονα αρχαιοελληνική τραγωδία. Η Ρόμι είχε γίνει η αγαπημένη του Βισκόντι εκείνο τον καιρό, καθώς συμμετείχε και στο σπονδυλωτό Boccaccio 70 (1962), ως πρωταγωνίστρια του τρίτου σκέλους της ταινίας, το οποίο και σκηνοθέτησε ο Βισκόντι (οι άλλοι τρεις σκηνοθέτες ήταν οι Μονιτσέλι, Φελίνι και Ντε Σίκα).
Είκοσι χρόνια αργότερα, τα σκοτάδια θα καταπιούν οριστικά τα χαμόγελα. Η Ρόμι -που μας έγνεψε αντίο μόλις στα 43 της χρόνια, στις 29 Μάη του 1982- και η αβάσταχτη ομορφιά της, αιώνια σύμβολα μιας ακατάληπτης μελαγχολίας. Σαν ένα ανεξήγητο πρόωρο πένθος για μια απώλεια που αναμένουμε. Σαν μια σκοτεινή εκκρεμότητα που θέλουμε κατά βάθος να τακτοποίησουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου