Ρατσισμός, βία, γυναικοκτονίες, ανισότητα, πατριαρχία, περιβαλλοντική
καταστροφή, τεχνολογική εξέλιξη, ζώα, και συναισθήματα μετέωρα σε ένα μέλλον
που διαγράφεται δυσοίωνο. Αυτό είναι το τοπίο του σήμερα από το οποίο αντλεί την
έμπνευσή του το «Αυγό του Κόκορα», το πρωτότυπο έργο του Θεάτρου Πλαστελίνης.
που διαγράφεται δυσοίωνο. Αυτό είναι το τοπίο του σήμερα από το οποίο αντλεί την
έμπνευσή του το «Αυγό του Κόκορα», το πρωτότυπο έργο του Θεάτρου Πλαστελίνης.
Πρόκειται για μια αλληγορική ιστορία με μαύρο χιούμορ για το δυστοπικό μέλλον της ανθρωπότητας που εγείρει ερωτήματα για την απομάκρυνση του ανθρώπου από την φύση του, την εξαρτημένη σχέση του από την τεχνολογία και την αναπαραγωγική διαδικασία ως ένα δοχείο συντήρησης της πατριαρχικής αφήγησης. Άνθρωποι, κότες και ρομπότ συνυπάρχουν σε έναν κόσμο πριν από τον κόσμο που ζούμε. Οι ισορροπίες διαταράσσονται όταν δύο όντα ερωτεύονται και το αρσενικό αντιλαμβάνεται πως ο μόνος τρόπος για να συνδεθεί με το θηλυκό είναι η Γέννηση, η έλευση στον κόσμο της Ζωής. Ποιο από τα δύο όμως μπορεί να γεννηθεί πρώτο και πως θα επηρεάσουν οι επιλογές του τις ζωές των άλλων; Η ζωή πριν τη ζωή, η γέννηση, ο κόσμος και το δίπολο των φύλων που δαμάζεται από έναν αδιατάρακτο καταπιεστικό μηχανισμό. Μπορεί άραγε αυτός ο μηχανισμός να αλλάξει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου