Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

«ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ» ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ»‏

«ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ»
ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ
ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ»

Για μας τα εν  τω  Λόγο  όντα, είναι αναγκαίες  αυτές οι στιγμές μέσα στη  καθημερινότητα μας, της βαθιάς περισυλλογής, των μονολόγων, όπου αφηγητής και ακροατής  είναι το ίδιο πρόσωπο. Έτσι τουλάχιστον βεβαιώνουμε την παρουσία της  αρχέγονης πηγής που δεν χάνεται μέσα  στη διασπορά του Είναι στην καθημερινότητα.  Αυτές  είναι  στιγμές - όπου, όντας ριγμένοι στο σκάφος του Κόσμου -  δεν ασχολούμαστε με εγκόσμιους σκοπούς , αλλά αναζητούμε το ουσιώδες. Εισερχόμενος ο άνθρωπος σε αυτό το διττό ρόλο με τις αξιώσεις που του  προβάλλει, αποκτά τη γνώση πως τούτο το παιχνίδι είναι χωρίς τέλος και η δυνατότητα περιπλάνησης στον Κόσμο, είναι χωρίς όρια. Αυτοί  οι μονόλογοι  οδηγούν στο γνήσιο υπαρξιακό μας πεδίο, αποκωδικοποιώντας τα σύμβολα του Είναι. Τα σύμβολα εκείνα που δεν εκπίπτουν. Ζητώ το αιώνιο, το άχρονο μέσα στο χρόνο, ψηλαφώ την πηγή της ελευθερίας μου, επιθυμώ να εισχωρήσω ως το βάθος, να γίνω γνώστης και συμμέτοχος της δημιουργίας,  μας λέει ο Πολ Κλέε.       
Είναι ουσιώδες  να τολμήσουμε να εισχωρήσουμε στο περιέχον, να φθάσουμε ως τα έσχατα, έξω από τα όρια , χωρίς τίποτα να κρύβουμε από το φως. Αντίθετα να αφεθούμε    σ την εμφάνεια.   Την ευθύτητα και το ερώτημα. Χωρίς να επιτρέψουμε στον εαυτό μας, μέσα από ψεύτικες εμπειρίες και  επιχειρήματα,  να κοιτάζει μέσα από το ομιχλώδες τοπίο της καθημερινότητας την υπέρβαση. Μέσα σε αυτή την προβληματική κατάσταση, νιώθουμε πως  μόνο η υπέρβαση  μπορεί να οδηγεί και να καθιστά  την εμπειρική μας ύπαρξη σε πληρότητα.         
Οι μονόλογοι  της Δήμητρας Ξενάκη ως  ιδέα και αφορμή,  και με την  τέχνη ως    σκάφος της υπέρβασης, φέρνουν εδώ μπροστά σας  την ανάμνηση του κοινού βίου των ανθρώπων στο βάθος του  χρόνου, μέσα από την εμπειρία της ίδιας της ζωής,  που επιχειρεί  να  αποσαφηνίσει  με το εικαστικό της έργο, μέχρι την έσχατη λεπτομέρεια  της   μορφής.  Τη δική της αλλά και  τις  μορφές  των  άλλων. Φίλων  ή αγνώστων,  στη ροή του χρόνου, στη  φωτεινότητα και το σκοτάδι του χώρου, τη  στιγμή εκείνη όπου συντελείται καθημερινά,  μέσα στην αναπόδραστη ένταση της πρακτικής σκέψης ο  κίνδυνος  να χάσει - αλλά  να χάσουμε και εμείς - το νόημα του περιέχοντος.                                                                                                                                                     
Το έργο της  δεν έχει σκοπό την εφαρμογή και την πρακτική σκέψη. Το ίδιο  αποτελεί από μόνο του μια πραγματικότητα καθώς εγκαλεί ενοποιητικά,  φαινομενικά  διαχωρισμένες μορφές της τέχνης σε μια ποιητική συνεύρεση. Όπου η ζωγραφική,  το  θέατρο,  η performance  είναι σε κοινό   τόπο  και χρόνο,  διαμορφώνοντας το  χώρο.  Με την σκέψη και την πίστη πως όταν ζούμε  στο  χωροχρονικό πεδίο  της ιστορικότητάς μας με πληρότητα, βιώνουμε  αυτές  τις αναγκαίες  στιγμές της  καθημερινότητας, της βαθιάς περισυλλογής, των μονολόγων κάτι από το αιώνια παρόν, αυτό που δεν εκπίπτει ποτέ.                                             
Όταν ζούμε αποδεχόμενοι  την  ταυτότητα  της εποχή μας,  ως  ευθύνη και αποτέλεσμα  της συμμετοχής δια των έργων και των πράξεών μας,  ως δική μας πραγματικότητα, που φέρει το νόημα του περιέχοντος,  μπορούμε να τη  συλλάβουμε ως τμήμα της ενότητας της ιστορίας και ταυτόχρονα ως  συμμετέχουσα στην αιωνιότητα. Με την ποιητική προοπτική αυτής της σκέψης,  η  δημιουργός, μας καλεί  στο σημείο της αναχώρησης, προς εκείνη την πτήση των μονολόγων ,  μια πτήση που δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει  αντικείμενο     μάθησης και από την οποία εξαρτάται η ίδια η υπέρβαση, όπου ο καθένας μόνος του και ταυτόχρονα σε κοινωνία με τους άλλους πρέπει να την αποτολμήσει.   Πορτραίτα, εσωτερικά τοπία, άδεια ρούχα, άδειοι και σφραγισμένοι φάκελοι, θα βρίσκονται εκεί, στο Παλιό Ταχυδρομείο που σήμερα φιλοξενεί την Πινακοθήκη για να συνομιλήσουν μαζί σας,  στην πρώτη ατομική έκθεση της εικαστικού Δήμητρας Ξενάκη, με τίτλο «Μονόλογοι».                                 
                                                                                  
Η Δήμητρα Ξενάκη είναι θεατρολόγος και εικαστικός και ο προβληματισμός της περιστρέφεται γύρω από την ενοποιητική  συνομιλία μεταξύ της ζωγραφικής, του θεατρικού στοιχείου της performance ως  εργαλεία έκφρασης της ποιητικότητας του Κόσμου.                           

 Στους «Μονολόγους» ανοίγει ένα πεδίο γύρω από την αντιμετώπιση - ένταξη  της ζωγραφικής στην   εγκατάσταση.                                                                                                Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984, σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον Ιούνιο του 2014 αποφοίτησε από την Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας.                                        
Έχει βραβευθεί σε διαγωνισμούς, έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις μεταξύ των οποίων στην 8η Μπιενάλε Φοιτητών Σχολών Καλών Τεχνών 2014, σε συμπόσια και έχει λάβει τιμητικούς τίτλους για το έργο της.
Επιμέλεια έκθεσης:  Θωμάς Ζωγράφος, εικαστικός, διδάσκων στο Τ.Ε.Ε.Τ , Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων.
Διάρκεια έκθεσης: 15 – 19 Σεπτεμβρίου 2014
Εγκαίνια: 15 Σεπτεμβρίου, ώρα 19:30
Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά: 10:00 – 14:00 και  18:00 – 21:00

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΠΡΙΜΑ… της Μαρίνας Σωτηροπούλου

  ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΠΡΙΜΑ… της Μαρίνας Σωτηροπούλου / Νέο έργο Μια επίκαιρη κωμωδία για την παρακμή της πολιτικής αλλά και της κοινωνίας ΠΡΕΜΙΕΡΑ Σάβ...