Francisco Mora, «Νευροεκπαίδευση: Μαθαίνουμε μόνο ό,τι αγαπάμε» «Οι συγκινήσεις ενεργοποιούν και διατηρούν ζωντανή την περιέργεια και την προσοχή, και μαζί μ’ αυτές το ενδιαφέρον για την ανακάλυψη καινούργιων πραγμάτων, από ένα νέο φαγητό ή έναν νέο εχθρό μέχρι οποιαδήποτε νέα γνώση στη σχολική τάξη. Οι συγκινήσεις, τελικά, είναι η πιο σημαντική βάση πάνω στην οποία στηρίζονται όλες οι διαδικασίες μάθησης και απομνημόνευσης. Άλλωστε, κι αυτό το γνωρίζουν καλά οι νευροεπιστήμες σήμερα, οι συγκινήσεις, μεταξύ πολλών άλλων λειτουργιών, χρησιμεύουν κατά τρόπο ιδιαίτερο και αποτελεσματικό για να αποθηκεύουν και να ανακαλούν αναμνήσεις. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι κάθε νέο συμβάν, όταν συσχετίζεται με μια αίσθηση, ευχάριστη ή δυσάρεστη, αποθηκεύεται καλύτερα και ανακαλείται ευκολότερα. Επίσης η πληροφορία μέσω των αισθήσεων είναι βασικός παράγοντας για οποιασδήποτε νοητική διαδικασία αλλά και για την ομαλή λειτουργία των κοινωνικών σχέσεων. Και κάτι ακόμα: οι ιδέες, που είναι τα άτομα της σκέψης, οι οποίες υφίστανται επεξεργασία στα νευρωνικά κυκλώματα των περιοχών συσχέτισης του εγκεφαλικού φλοιού, έχουν ήδη εμποτιστεί με νόημα, ευχαρίστησης, πόνου ή με οποιαδήποτε άλλη συγκινησιακή απόχρωση από εκείνες που συνθέτουν τη συναισθηματική παλέτα του ανθρώπου. Η συγκίνηση είναι βασικό συστατικό της γνωσιακής διεργασίας και της σκέψης.»
Κεφάλαιο 6: Προγραμματίζοντας τη χαρά: Συγκίνηση (σελ. 81)Lucy Crehan, «Φυτώρια ευφυΐας» «Είχα μια μακρά συζήτηση με τον διευθυντή ενός ενιαίου λυκείου, έναν ευφραδή κύριο με ξανθό μουστάκι, καθισμένον μπροστά στο δρύινο γραφείο του, σχετικά με τη φιλοσοφία πίσω από την ιδέα ότι, μέχρι τα δεκαπέντε τους, για τα παιδιά πρέπει να ισχύουν οι ίδιες προδιαγραφές. Ο Μπομπ μού είπε: "Σ’ έναν τέλειο κόσμο, ποτέ δεν θα χώριζα τα παιδιά σε επίπεδα. Το ζητούμενο δεν είναι πια η ευφυΐα· το θέμα είναι το ενδιαφέρον, ο ζήλος, το πώς θέλουν οι άνθρωποι να δουλεύουν, και νομίζω ότι χωρίζοντας τους μαθητές ανάλογα με τις ικανότητές τους θέτεις το πλαίσιο για να ορίσεις πού μπορεί να πάει ο καθένας και τι είναι ικανός να κάνει. Ξέρω πολύ καλά ότι έχω εδώ, στο σχολείο μου, καθηγητές τεχνικών μαθημάτων, εκπληκτικούς εκπαιδευτικούς, που τους ώθησαν προς μια μη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία όταν ήταν μαθητές για τον λόγο ότι την εποχή εκείνη δεν ήταν έτοιμοι και όχι επειδή δεν ήταν ικανοί. Εγώ λοιπόν δεν πρόκειται να υπαγορεύσω σε κάποιον τη ζωή του με
βάση το αν είναι έτοιμος"».
Μέρος Ε’ – ΚαναδάςΚεφάλαιο 15: Καθολικές προδιαγραφές, λογοδοσία και επιπεδοποίηση προς τα πάνω
Υποκεφάλαιο: Μπροστά στα δεδομένα για τη νοημοσύνη (σελ. 273–274)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου