Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2024

Νέες μελέτες: Homo sapiens και Νεάντερταλ

 

Καλλιτεχνική απεικόνιση αρχαίων ανθρώπων από το Ranis, τη Γερμανία και την Τσεχική Δημοκρατία που ταξίδευαν μαζί πριν από 45.000 χρόνια

Tom Björklund/Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology μέσω AP)
Κομμάτια οστών σε σπηλιές που βρίσκονται σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων μεταξύ τους βοήθησαν τους επιστήμονες να καταλάβουν πότε αναμίχθηκαν οι πρόγονοί μας και οι Νεάντερταλ.

Δύο νέες μελέτες που δημοσιεύθηκαν, οι οποίες καλύπτουν μαζί τα τελευταία 50.000 χρόνια της ανθρώπινης εξέλιξης, υποδηλώνουν ότι το DNA του Νεάντερταλ βρισκόταν ήδη για τα καλά στη γονιδιακή δεξαμενή του είδους μας πριν από περίπου 42.000 χρόνια.

Προηγουμένως, οι επιστήμονες - χρησιμοποιώντας μεμονωμένα αρχαία δείγματα ή γονιδιώματα από ανθρώπους που ζουν σήμερα - μπορούσαν μόνο να εκτιμήσουν πότε έλαβε χώρα αυτή η διασταύρωση ή η «πρόσμιξη», δήλωσε σε ανακοίνωση η Manjusha Chintalapati, βιοπληροφορικός της Ancestry DNA και συν-συγγραφέας της μελέτης.

Οι αρχαιολόγοι είχαν ήδη εξακριβώσει ότι οι Νεάντερταλ (Homo neanderthalensis) εμφανίστηκαν στην Ευρώπη τουλάχιστον 400.000 χρόνια πριν, και προστέθηκαν στους σύγχρονους ανθρώπους (Homo sapiens) πριν από περίπου 50.000 χρόνια.

Τα δύο είδη αλληλεπικαλύπτονταν μόνο για μερικές χιλιάδες χρόνια πριν οι Νεάντερταλ εξαφανιστούν πριν από περίπου 40.000 χρόνια.

Πριν εξαφανιστούν οι Νεάντερταλ, αναπαράχθηκαν με τους πρώτους σύγχρονους ανθρώπους, τα σημάδια των οποίων μπορούν να παρατηρηθούν στο σημερινό DNA.

Περίπου το 2% του γενετικού σχεδίου, ή γονιδιώματος, των μη αφρικανικών ανθρώπων που ζουν σήμερα προήλθε από τους Νεάντερταλ.

Μήπως οι δύο ομάδες ζευγάρωναν καθ' όλη τη διάρκεια της κοινής τους ιστορίας; Ή μήπως το ραντεβού τους διακόπηκε;

Η ανακατασκευή αυτής της ιστορίας είναι δύσκολη, σύμφωνα με τον Μπαστιέν Λαμίαας, ερευνητή αρχαίου DNA στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας, ο οποίος δεν συμμετείχε σε καμία από τις δύο μελέτες.

«Υπάρχει συζήτηση σχετικά με το πόσες φορές συνέβησαν αυτά τα [αναπαραγωγικά] γεγονότα», δήλωσε.

«Θα μπορούσε να ήταν μόνο μια φορά και αυτό ήταν όλο, ή θα μπορούσε να ήταν μια παρατεταμένη περίοδος ... ή θα μπορούσε να ήταν πολλά ξεχωριστά γεγονότα που χωρίζονται από γενιές».

Για να εντοπιστεί καλύτερα πότε τα πρώιμα μέλη του είδους μας άρχισαν να αναπαράγονται με τους Νεάντερταλ, μία από τις νέες μελέτες, η οποία δημοσιεύθηκε στο Science, πήρε μια μακροπρόθεσμη άποψη της εξέλιξης.

Οι ερευνητές, από τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, ανέλυσαν περισσότερα από 300 σύγχρονα ανθρώπινα γονιδιώματα που καλύπτουν τα τελευταία 50.000 χρόνια και υπολόγισαν πότε και πού άρχισε να εμφανίζεται το DNA του Νεάντερταλ στο χρονολόγιο.

Διαπίστωσαν ότι η περίοδος της διασταύρωσης ξεκίνησε πριν από περίπου 50.000 χρόνια και διήρκεσε περίπου 7.000 χρόνια.

«Είναι εξαιρετικά συναρπαστικό το γεγονός ότι μπορούμε να κοιτάξουμε στο παρελθόν και να ανακατασκευάσουμε ένα χρονοδιάγραμμα του τι έκαναν οι πρόγονοί μας πριν από 50.000 χρόνια με τέτοια ανάλυση», δήλωσε ένας από τους ερευνητές, ο Priya Moorjani από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ.

Χιλιάδες χρόνια αργότερα, οι άνθρωποι έχουν διατηρήσει κάποια από αυτά τα γονίδια του Νεάντερταλ - δεν έχουν εκριζωθεί - γεγονός που υποδηλώνει ότι πρέπει να είναι ωφέλιμα για εμάς, δήλωσε ο δρ Llamas.

Η μελέτη βρήκε γονίδια του Νεάντερταλ που σχετίζονται με το χρωματισμό του δέρματος, το μεταβολισμό και την ανοσία που ήταν πλεονεκτικά για τον Homo sapiens.

Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός αρχαίου ανθρώπου που οι επιστήμονες αποκαλούν Zlatý kůň, του οποίου το κρανίο βρέθηκε στην Τσεχική Δημοκρατία. Tom Björklund/Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology via AP

Μια οικογενειακή σχέση

Μια δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής Γερμανούς ερευνητές, που δημοσιεύθηκε στο Nature, έδωσε μια εικόνα αρχαίων οικογενειακών δεσμών χρησιμοποιώντας μερικά από τα παλαιότερα σύγχρονα ανθρώπινα γονιδιώματα που έχουν αλληλουχηθεί μέχρι σήμερα.

Η ομάδα εξέτασε συγκεκριμένα τα λείψανα μιας οικογένειας που βρέθηκαν στο σπήλαιο Ilsenhöhle στο Ranis της Γερμανίας και τα οστά μιας γυναίκας που βρέθηκαν περίπου δύο ημέρες μακριά στο σπήλαιο Koněpruské στο Zlatý kůň της Τσεχίας.

Η νέα ανάλυση DNA σε μια χούφτα θραύσματα οστών από το γερμανικό σπήλαιο διαπίστωσε ότι ανήκαν σε έξι σύγχρονους ανθρώπους που έζησαν μεταξύ 42.000 και 49.500 ετών πριν. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν μια μητέρα και μια κόρη, μαζί με άλλους τέσσερις βιολογικούς συγγενείς.

Στη συνέχεια οι ερευνητές συνέκριναν τα γονιδιώματα των Ράνις με εκείνα από το κρανίο της γυναίκας της Τσεχίας, η οποία έζησε πριν από περίπου 43.000 χρόνια.

«Προς έκπληξή μας, ανακαλύψαμε μια γενετική σχέση πέμπτου ή έκτου βαθμού μεταξύ της Τσέχας και των δύο ατόμων από το Ranis», δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Arev Sümer, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και ανθρωπολόγος στο Ινστιτούτο Max Planck στη Γερμανία.

Τα άτομα Ranis και Zlatý kůň είναι τα παλαιότερα υψηλής ποιότητας γονιδιώματα Homo sapiens που έχουν αλληλουχηθεί μέχρι στιγμής.

Είχαν πιθανότατα σκούρο δέρμα, σκούρα μαλλιά και καστανά μάτια, τα οποία, σύμφωνα με την ομάδα, υποδηλώνουν ότι η ομάδα είχε εγκαταλείψει την Αφρική μόνο μέσα στις τελευταίες γενιές.

Είχαν επίσης καταγωγή από τον Νεάντερταλ. Η ομάδα χρονολόγησε το συγκεκριμένο «γεγονός αναπαραγωγής» σε περίπου 80 γενιές νωρίτερα, περίπου 45.000 έως 49.000 χρόνια πριν.

Σύμφωνα με τον Δρ Λάμας, υπάρχουν ακόμη περισσότερα που πρέπει να κατανοήσουμε για το πώς τα γονίδια των Νεάντερταλ μας επηρεάζουν στον 21ο αιώνα.

«Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που εντοπίσαμε ότι έχουμε DNA του Νεάντερταλ στο γονιδίωμά μας, αλλά προσπαθούμε ακόμη να κατανοήσουμε τη διαδικασία και τις συνέπειες για τη σύγχρονη εποχή», δήλωσε ο δρ Llamas.

https://www.newsbomb.gr/technologia/story/1610623/nees-apokalyptikes-meletes-homo-sapiens-kai-oi-neantertal-zevgaronan-gia-pano-apo-7-000-xronia


https://www.newsbomb.gr

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2024

Συμεών Γρ. Σταμπουλού: «Ο Ποιητής και ο Τύραννος»

 


Ο Συμεών Σταμπουλού ανατρέχει σε δύο επιστολές του Χαίλντερλιν· στην πρώτη, ο Γερμανός ποιητής εξηγεί στον φίλο του Καζιμίρ Ούλριχ Μπέλεντορφφ, στις 4 Δεκεμβρίου 1801, ποιος είναι ο λόγος που θέλει να μεταφράσει τις τραγωδίες του Σοφοκλή και στη δεύτερη, την οποία απευθύνει προς τον εκδότη του, Φρήντριχ Βίλμανς, εξηγεί το ενδιαφέρον του για το ανατολικό στοιχείο της ελληνικής τέχνης, που η ίδια φαίνεται να το έχει αρνηθεί και θέλει να το διορθώσει. Στην ουσία, σχολιάζει ο Σταμπουλού: «Ο Χαίλντερλιν αντιδικεί με τον ιδεαλισμό του Βίνκελμαν σε μια εποχή, όπου κορυφώνεται η σύγκρουση ανάμεσα στον ρομαντισμό και τον κλασικισμό». Πρόκειται για μια μεταφραστική θεωρία με πεδίο αντιπαράθεσης τη μετάφραση.

200 χρόνια μετά, το 1948, ο Μπρεχτ μεταφράζοντας την Αντιγόνη «προσέγραψε το έργο περισσότερο στον μεταφραστή παρά στον Αθηναίο τραγικό». Την απάντηση βεβαίως τη δίνει αμέσως ο Σταμπουλού με το ότι ο Χαίλντερλιν αμφισβήτησε το αμετάθετο του νοήματος της λέξης, την απόλυτη υπεροχή του αρχαίου δράματος... και ότι η «ραιβοποδία» του Οιδίποδα γίνεται σύμπτωμα της διανοητικής αναπηρίας του αιώνα του Διαφωτισμού, ο οποίος με το αίτημα για ορθολογισμό δημιουργεί ανάπηρες (σωματικά) λογοτεχνικές μορφές σαν αντίβαρο στο ιερό σφάγιο... το οποίο στον 20ό αιώνα επανεμφανίζεται όχι ως θύμα αλλά με επικίνδυνα χαρακτηριστικά του λαοπλάνου, όπως μπορεί να είναι ο λαοπλάνος ηγέτης, ο δικτάτορας, ο αποφώλιος πολιτικός, ο καλλιτέχνης. Η μελέτη του Σταμπουλού θα αξιοποιήσει τους Κλάιστ, Χάμσουν, Κάφκα, Πάουντ, Μανν, Έλιοτ και Σκαρίμπα. Ανάμεσά τους και ο ραιβός Χαίλντερλιν και οι ραιβοί ήρωές του.

Η εργασία αυτή του Σταμπουλού πραγματοποιήθηκε στα έτη 1998-2003 στη Γερμανία, στο Τμήμα της Γερμανικής Φιλολογίας στο Τύμπιγκεν, εκδόθηκε στα γερμανικά και τώρα μεταφράστηκε στα ελληνικά. Πρόκειται δηλαδή για μία εργασία η οποία μετανάστευσε για να επαναπατριστεί. Όπως λέει ο Σταμπουλού, διά στόματος Χαίλντερλιν, «το πραγματικό σπίτι του πνεύματος δεν βρίσκεται στην πατρική χώρα αλλά στις πηγές, τις απαρχές».

Το βιβλίο απαρτίζεται από τον κατατοπιστικό Πρόλογο, τρία μεγάλα Μέρη με τις ιδιαίτερες ενότητες και υποενότητές τους, με τους τίτλους: «Το μοτίβο του ιερού σφαγίου στις μεταφράσεις του Χαίλντερλιν και η υποδοχή της θεωρίας του για τη μετάφραση», «“Γεμάτος μαύρο φως”. Η Ποίηση του Χαίλντερλιν στον ήσκιο του φιλοσοφικού φωτός», «Η λογοτεχνία ως πολιτική αναπηρία στον 20ό αιώνα». Στην «Επισκόπηση» έχουμε την «Επιστροφή του Οιδίποδα και την αναζήτηση του χαμένου πατέρα». Στο Παράρτημα θα βρούμε διευκρινιστικά κείμενα και μεταφράσεις, ακολουθεί ο εκτενής Βιβλιογραφικός Κατάλογος, τα Ευρετήρια και πλήθος χρήσιμων υποσημειώσεων σε κάθε σελίδα.

Παίρνοντας με τη σειρά και όσο είναι δυνατόν επιλεκτικά, αποταμιεύουμε: Ο Χαίλντερλιν καταπιάστηκε μεταφραστικά με ένα μέρος της Ιλιάδας, έγραψε δοκίμια και ποιήματα με θέμα τον Όμηρο, εργάστηκε πάνω στον Σοφοκλή και στον Ευριπίδη. Ο Σταμπουλού θα μας δώσει όλη την περιπέτεια (με την αρχαία έννοια η λέξη) του έργου του Γερμανού ποιητή και των επιπτώσεων στην υγεία του. Όλες τις προσπάθειές του για την ιεροποίηση του τυράννου (Οιδίποδα και Κρέοντος).

Η εργασία αυτή του Σταμπουλού εκδόθηκε στα γερμανικά και τώρα μεταφράστηκε στα ελληνικά. Πρόκειται δηλαδή για μία εργασία η οποία μετανάστευσε για να επαναπατριστεί.

Ο Χαίλντερλιν συλλαμβάνει τη στιγμή κατά την οποία ο άνθρωπος καταργεί τον θεό... Ο Διόνυσος είναι το σύμβολο όλων των αντιθετικών εννοιών στο έργο του. Ασχολείται με τη διευκρίνιση του όρου «δεινόν» στο δεύτερο χορικό της Αντιγόνης. Οι μεταφράσεις του δεν βρίσκουν από όλους την ανταπόκριση που περίμενε, ο Σίλλερ σιώπησε περιφρονητικά, ο Σέλλινγκ διέγνωσε τη διανοητική κατάρρευσή του, ο Σίλλερ και ο Γκαίτε «έσκασαν στα γέλια» με την Αντιγόνη, παρόντος του ποιητή. Ο ίδιος ομολόγησε σε επιστολή του πως τον «χτύπησε ο Απόλλωνας» χρησιμοποιώντας τα λόγια του Πατρόκλου από την ΙΣΤ’ ραψ. της Ιλιάδας. Από το 1805 κι έπειτα σιώπησε, το δε προσωπείο του –Scardanelli– ερμηνεύτηκε ως εξάντληση της κατάφασης της γλώσσας. Στο επόμενο Μέρος του βιβλίου ο Σταμπουλού θα ασχοληθεί με τον Υπερίονα και τον Εμπεδοκλή, τον Ήφαιστο και τον Ηράκλειτο, ο οποίος θεωρεί πατέρα τον πόλεμο, κάθε εμπόδιο ωφέλιμο και κάθε σύγκρουση αιτία γέννησης νέων πραγμάτων. Ο Ηράκλειτος ζητά να τον ακούμε για να μπούμε στη γνώση. Ο Χάιντεγκερ στον ελληνικό όρο «σοφόν» «αντηχεί το σαφές», που σημαίνει το φωτεινό, το ανοιχτό, το γιγνώσκον.

Ο Οιδίπους είναι ο γιος της τύχης, είναι το πεσσεύον στην αιώρα της τύχης παιδί του Ηράκλειτου. Η φωτιά είναι φως φιλοσοφικό. Ο Χαίλντερλιν θεωρεί την τραγωδία ως εξέλιξη της φωτιάς του Ηράκλειτου, ενώ το αγαπημένο όργανο του Ηράκλειτου, «ένα ανάλογο του κοσμικού τόξου», είναι η λύρα. Ο Ηράκλειτος είναι το ανάλογο του Εμπεδοκλή. Ο Εμπεδοκλής είναι ο τελευταίος φαρμακεύς των αρχαίων χρόνων, η ευφυΐα του υπερέβη το μέτρο. Η χωλότητα του ήρωα συμβολίζει την αναπότρεπτη και προσωρινή παρακμή της χώρας του. Από το νόημά του ξεκινά η εξυγίανση. Θεός και άνθρωπος χάνουν τη διαφορά τους και αυτή είναι η χρυσή στιγμή.

Ο Σταμπουλού θα μελετήσει συγκριτικά τον Οιδίποδα και τη Σπασμένη στάμνα του Κλάιστ, τις Μαριονέτες – η χωλότητα του ενός είναι ο θρυμματισμός της άλλης, η στάμνα είναι ένα σπασμένο εγώ και προσωποποιεί την υπεροπτική ομορφιά. Την υπεροψία του πληρώνει ο Κλάιστ όταν λίγο πριν αυτοχειριαστεί ρίχνει στη φωτιά όλα τα χειρόγραφά του. «Η σημασία των τραγωδιών γίνεται με τον πιο εύκολο τρόπο αντιληπτή μέσα από το παράδοξο». «Πραγματικότητα και δυνατότητα διαφέρουν ως έμμεση και άμεση συνείδηση».

Η δαιδαλώδης καταβύθιση του Χαίλντερλιν στο φως έγινε στις 7 Ιουνίου 1843, στα τριάντα πέντε του χρόνια, οπότε ολοκλήρωσε την αναμέτρησή του με τον Οιδίποδα και όλα τα εξιλαστήρια θύματα που τον επισκέφτηκαν. Στον αιώνα του ολοκαυτώματος είναι ο Πάουλ Τσέλαν που τον επισκέφτηκε λίγο πριν αποδράσει στις πηγές της πατρώας γης και των ποιητών.

Εκείνο τελικά που πρέπει οπωσδήποτε να τονίσουμε είναι ότι ο Σταμπουλού μελετά σε βάθος τον Σοφοκλή και τον Χαίλντερλιν, αλλά και κάθε άλλον αρχαίο και νέο που ανέλαβε να γίνει το «ιερό σφάγιο», ανατρέχοντας σε κάθε λεπτομέρεια, φιλοσοφική προέκταση, εμβάθυνση, διευκρίνιση, η οποία θα φωτίσει και θα πλαισιώσει τη σχέση του Χαίλντερλιν με τον Σοφοκλή.

Ο Συμεών Σταμπουλού εκπόνησε μέγα έργο, παρέθεσε μετάφραση στα ελληνικά από τη μετάφραση του Χαίλντερλιν στα γερμανικά, μας έδειξε πηγές, απαρχές και προεκτάσεις που επιδέχεται το έργο, δικαιολογώντας τον μύθο και τη μελέτη του σε έναν επαρκή, οπωσδήποτε, αναγνώστη.

 

Ο Ποιητής και ο Τύραννος
Η αναμέτρηση του Φρήντριχ Χαίλντερλιν με τον Σοφοκλή
Συμεών Γρ. Σταμπουλού
Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων
352 σελ.
ISBN 978-618-568-316-0
Τιμή €15,90

Ανθούλα Δανιήλ δρ Φιλολογίας, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας, μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

https://diastixo.gr/kritikes/meletesdokimia/22980-poihtis-kai-tirannos


https://diastixo.gr



Feyyaz Ünal: συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου

 


Ο Φεγιάζ Ουνάλ είναι Τούρκος επιχειρηματίας. Ζει κι εργάζεται στη Σμύρνη. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου Οι απαντήσεις βρίσκονται στην εταιρεία, που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα ελληνικά από τις εκδόσεις Το Μέλλον, σε μετάφραση του Γιώργου Δεμίρ. Στο βιβλίο του ο Ουνάλ αφηγείται την ιστορία της εξέλιξής του στην οικογενειακή επιχείρηση τσιμέντου από την οπτική του υπαλλήλου, του συνεταίρου και του μέλους της οικογένειας, δίνοντας έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις. Στόχος του είναι να βοηθήσει τις μελλοντικές γενιές να πετύχουν τους επιχειρηματικούς στόχους τους.

Το βιβλίο σας Οι απαντήσεις βρίσκονται στην εταιρεία κυκλοφόρησε πρόσφατα στα ελληνικά. Θεωρείτε σημαντική αυτή τη μετάφραση;

Σίγουρα είναι σημαντική. Η οικογένειά μου κατάγεται από τη Λέσβο και μπορώ να πω ότι η ίδρυση της επιχείρησής μας ανάγεται σ’ εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα. Τώρα η ιστορία επιστρέφει στην πατρίδα της με αυτή τη μετάφραση. Το επαγγελματικό μου ταξίδι επίσης συνεχίζεται. Τώρα είμαι πρόεδρος της Mepsan (www.mepsan.com) και της Craft Composite (www.craftcomposite.com). Εξακολουθώ να κρατάω σημειώσεις και ελπίζω ότι θα μπορέσω να μοιραστώ όσα έζησα σε αυτές τις δύο επιχειρήσεις.

Είναι η ιστορία μιας οικογενειακής επιχείρησης, αλλά και μια προσωπική ιστορία. Η ιστορία της εξέλιξής σας μέσα στην εταιρεία. Γιατί αποφασίσατε να καταγράψετε αυτή την ιστορία και την εμπειρία σας σε ένα βιβλίο;

Μέχρι τώρα έχω μάθει ό,τι ξέρω από έμπειρους και επιτυχημένους ανθρώπους. Έχω κερδίσει πολλά ακούγοντάς τους, ακολουθώντας τους και διαβάζοντας τα βιβλία που έχουν γράψει. Για να μην ξεχάσω τι κάναμε και γιατί το κάναμε, κρατούσα σημειώσεις από την αρχή της επαγγελματικής μου ζωής. Σε ένα σημείο συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσε να είναι ωφέλιμο για κάποιους να διαβάσουν τι ζήσαμε, τι κάναμε λάθος και πώς λύσαμε τα προβλήματα. Αν και οι επιχειρήσεις έχουν τις δικές τους συνθήκες, είναι όλες ίδιες όσον αφορά τα συστήματα διαχείρισης. Έτσι, εταιρείες από διαφορετικούς τομείς μαθαίνουν από διαφορετικούς τομείς. Ήθελα να μοιραστώ τι βίωσα από την πρώτη μέρα που μπήκα στην εταιρεία, τι συνάντησα, τι λάθη έκανα, πώς έλυσα τα προβλήματα και πώς ένιωσα κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, καθώς αυτά θα μπορούσαν να είναι πολύτιμα για τους ανθρώπους, ειδικά στην αρχή του επαγγελματικού τους ταξιδιού.

Αυτές οι δύο λέξεις, «οικογένεια» και «επιχείρηση», δεν μένουν μαζί για πολύ.

Αφηγείστε την ιστορία από την οπτική γωνία του υπαλλήλου, του συνεταίρου και του μέλους της οικογένειας και ακτινογραφείτε την ισορροπία των σχέσεων. Ποια ήταν η πιο δύσκολη θέση για εσάς και για ποιους λόγους;

Η πιο δύσκολη θέση ήταν να είσαι σε μια επιχείρηση ως μέλος της οικογένειας. Θεωρητικά μια εταιρεία έχει το δικό της σύνολο κανόνων, γραφειοκρατίας και ιεραρχίας. Αλλά αν πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση, τα πράγματα μερικές φορές μπορεί να γίνουν περίπλοκα λόγω των οικογενειακών σχέσεων. Αυτός είναι ο λόγος που σε όλο τον κόσμο οι οικογένειες προσπαθούν να αποκλείσουν τις οικογενειακές σχέσεις από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Προσαρμόστε την εταιρική διακυβέρνηση και διευθύνετε την επιχείρηση ως επιχείρηση και όχι σαν οικογενειακή επιχείρηση. Αυτές οι δύο λέξεις, «οικογένεια» και «επιχείρηση», δεν μένουν μαζί για πολύ. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως προέδρου στην Τουρκική Ένωση Εταιρικής Διακυβέρνησης, συνειδητοποίησα ότι οι μέτοχοι δεν κατέχουν την εταιρεία, κατέχουν τις μετοχές της εταιρείας. Και η κατοχή των μετοχών δεν πρέπει να δίνει το δικαίωμα διαχείρισης της εταιρείας. Αν δούμε τις επιχειρήσεις από αυτή την οπτική γωνία, ο χρόνος ζωής τους αυξάνεται.

Πριν μπείτε στην εταιρεία σας εργαζόσασταν σε άλλες επιχειρήσεις. Γιατί; Πόσο εύκολο και πόσο σημαντικό είναι για κάποιον να αφήσει στην άκρη συναισθήματα και προσωπικές επιταγές, για να προωθήσει την ευημερία μιας εταιρείας;

Έπρεπε να αποκτήσω μια προοπτική εργαζόμενου, γι’ αυτό εργάστηκα σε άλλες επιχειρήσεις. Χρειαζόμουν επίσης να αποκτήσω εμπειρία στην επιχειρηματική ζωή και σε διαφορετικούς τομείς, διότι έπρεπε να μάθω πριν διευθύνω. Είναι πραγματικά δύσκολο να αφήσεις στην άκρη τα συναισθήματα όταν εργάζεσαι, ειδικά σε μια οικογενειακή επιχείρηση. Είναι όμως κρίσιμο ταυτόχρονα. Η επαγγελματική ζωή είναι ένα διαφορετικό θέατρο από την πραγματική ζωή και πρέπει να το παίξεις σύμφωνα με τους κανόνες του, ώστε να μην υπάρχει χώρος για οικογενειακά συναισθήματα στις επιχειρήσεις. Αν είναι ανάμεικτα τα πράγματα, μπορεί να γίνουν πολύ περίπλοκα.

Γιατί θα προτείνατε στους Έλληνες αναγνώστες να διαβάσουν αυτό το βιβλίο;

Κάθε επιχείρηση σε κάθε χώρα αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα διαχείρισης. Αυτό που προσπάθησα να γράψω στο βιβλίο είναι μια μεθοδολογία. Για να βελτιώσετε την απόδοση μιας επιχείρησης, θα πρέπει να κάνετε τις σωστές ερωτήσεις στους σωστούς ανθρώπους, να αναλύσετε τα δεδομένα που έχετε για να δείτε από πού προέρχεται η κερδοφορία σας, να μάθετε τα προβληματικά τμήματα και θέματα και να τα λύσετε. Ελπίζω οι Έλληνες αναγνώστες να βρουν τουλάχιστον μια καλή ιδέα που να μπορούν να εφαρμόσουν από το βιβλίο.

Τελικά, οι απαντήσεις βρίσκονται στην εταιρεία;

Νομίζω ότι όλες οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα στην εταιρεία. Υπάρχουν έμπειροι άνθρωποι που εργάζονται και γνωρίζουν τις λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εταιρεία. Είναι ζήτημα λήψης των σωστών απαντήσεων από τα σωστά άτομα. Είναι αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι μπορεί μερικές φορές να χάνουν τον έξω κόσμο, την οικονομία ή το πού πηγαίνει ο κλάδος, γι’ αυτό πρέπει να πω ότι είναι επίσης σημαντικό να μη χάνεις ό,τι συμβαίνει εκτός της εταιρείας.

 

Οι απαντήσεις βρίσκονται στην εταιρεία
Μια ιστορία οικογενειακής επιχείρησης
Φεγιάζ Ουνάλ
μετάφραση: Γιώργος Δεμίρ
Εκδόσεις Το Μέλλον
σ. 170
ISBN: 978-618-87078-3-2
Τιμή: 13,78€

https://diastixo.gr/sinentefxeis/xenoi/22976-sinedefksi-feyyaz-unal


https://diastixo.gr/

Νίκη Τρουλλινού: συνέντευξη στην Τίνα Πανώριου

 


Η Νίκη (Κουκουνάκη) Τρουλλινού γεννήθηκε στα Χανιά το 1953, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στα χρόνια της δικτατορίας και ζει στο Ηράκλειο από το 1979. Άσκησε μαχόμενη δικηγορία και διδασκαλία. Έχει γράψει διηγήματα, μυθιστόρημα, δοκίμιο, ταξιδιωτική λογοτεχνία. Κείμενά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τουρκικά και ιταλικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το τελευταίο της βιβλίο, Οδός Σόλωνος (εκδ. Ποταμός, 2024), μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Κυρία Τρουλλινού, αποφασίσατε να μοιραστείτε μαζί μας τις δεκαοκτώ αυτές ιστορίες σας, ίσως γιατί στα 50 χρόνια εκδηλώσεων για τη Νομική και το Πολυτεχνείο περίσσεψε το «εγώ»; Ίσως γιατί πολλά από εκείνα τα παιδιά με τα οποία συμπορευτήκατε τότε έχουν περάσει στην αντίπερα όχθη;

Ναι, φεύγουν ήδη εκείνα τα παιδιά. Θα ξεχαστούν πρόσωπα, ονόματα και ιστορίες. Οι λογής καταγραφές αναφέρονται στους επώνυμους, μόνο που οι επώνυμοι ήρωες των αγώνων της εποχής, και κάθε εποχής, δεν θα υπήρχαν χωρίς εκείνη την κρίσιμη μάζα των αμφιθεάτρων, των καταλήψεων, των δρόμων. Και των παράνομων οργανώσεων· υπήρχαν και αυτές – άλλαξε ο ανεμοδείχτης της Ιστορίας (το λέει κι ο ποιητής), τις τρώει και αυτές το σκοτάδι.

«Δεν γνωρίσαμε Κατοχή και Εμφύλιο, μεγαλώσαμε με τις μουσικές και τα βιβλία της άνθησης του ’60, η δικτατορία μάς έμαθε να εκτιμούμε κάποιες αξίες...» είπατε πρόσφατα σε μια συνέντευξή σας. Υπάρχει όμως και ένα «αλλά»;

Το «αλλά» υπάρχει πάντα. Αλλά… γερνάμε σε ένα γενικότερο κλίμα δυστοπίας. Τι καταφέραμε; Πώς φτάσαμε σε αυτή την άνοδο της Δεξιάς και Ακροδεξιάς παντού; Ποια τα λάθη μας; Ή μήπως, τελικά, αδιαφορεί πλήρως η Ιστορία και ακολουθεί τον δρόμο της; Δύσκολες ερωτήσεις, μας ξεπερνούν πολλές φορές… τις περισσότερες. Ίσως απλώς και μόνον η άμπωτις και η παλίρροια των φαινομένων.

Η πιο αγαπημένη, η πιο δική σας ιστορία; Το «Στάμπα κόκκινη στο πιάτο», αφιερωμένη στον Θεόφιλο Τρουλλινό;

Για να γράψω, πρέπει, έχω την ανάγκη να έχω αγαπήσει πολύ το θέμα μου. Ή να το έχω μισήσει με πείσμα. Δυσκολεύομαι αλλιώς. Έτσι, τα αγαπώ τα διηγήματα όλα, κομμάτια του εαυτού μου.

«Μια ματιά φτάνει για να καταλάβουμε πού τελειώνει η αλήθεια μας και πού αρχίζει η επινόηση του εαυτού μας, μέσα από τις παραποιημένες αλήθειες» γράφετε κάπου. Επινοείται η ζωή, έτσι κι αλλιώς, με την πάροδο των χρόνων ή μόνο έπειτα από ζόρια μεγάλα;

Ούτε εδώ έχω συνταγές. Κάποτε αρκεί ο χρόνος και η μνήμη κάνει τα δικά της σκέρτσα, άλλοτε πάλι τα προβλήματα, οι απώλειες «επισκευάζουν», «ανασκευάζουν» τις ιστορίες. Επινοούν. Συχνά η εξέλιξη των ανθρωπίνων σχέσεων είναι ο πιο αποφασιστικός παράγοντας της επινόησης μιας άλλης προσέγγισης της όποιας αλήθειας. Και αυτό το τελευταίο με απασχολεί πολύ, ίσως γιατί παρατηρώ πολλές «δυσλειτουργίες» στις ανθρώπινες σχέσεις και στην όποια αλήθεια τους.

«Φάρσα η ζωή, Μίνα μου, φάρσα η καριόλα» είπε η πρώην πόρνη, νυν κουλουρτζού, στην κοπέλα τη μορφωμένη, την κάποτε συγκρατούμενη. Μέσα σε τρεις λέξεις, η αλήθεια όλη;

Μάλλον η αλήθεια της ηρωίδας. Όχι η δική μου. Η δική μου λέει πόσο εύκολα και γρήγορα η φάρσα γίνεται τραγωδία, το γέλιο κλάμα, η χαρά περνάει στον πόνο. Και ανάποδα. Δεν μαθαίνουμε ποτέ, άλλωστε.

Eίναι αργά πια για να αλλάξω και να γίνω ακόμη μία βολεμένη κυριούλα της μεσαίας τάξης, όσο υφίσταται και η τελευταία.

«Ξάπλωσε στο μισοσκόταδο κι έβαλε ραδιόφωνο. Εκεί στην μπάντα των μεσαίων δραπέτευε τα βράδια, όλη την κούραση της μέρας έτσι την ξεχνούσε». Εσείς, πάλι, πώς αποφορτίζεστε έπειτα από μια μέρα ροκ; Με μια σκέψη, λίγο ραδιοφωνάκι, ένα ποτήρι κρασί;

Έχω εξαιρετική σχέση με τον ύπνο. Έρχονται τα όνειρα ή και οι εφιάλτες. Βλέπω απίστευτα και πολλά όνειρα, τα θυμάμαι, κάποτε τα έγραφα. Ταξιδεύουν πάμπολλα στις σελίδες των βιβλίων μου, να σας θυμίσω το προηγούμενο, Δημοκρατία των ονείρων (Βραχεία Λίστα Κρατικού Βραβείου). Βιβλίο πολύ αγαπημένο μου, που η κριτική το περιφρόνησε. Ο ύπνος, λοιπόν, όταν η κούραση είναι απλώς σωματική. Όταν με τρώει μέσα μου κάτι, περπατάω τα βράδια ή πιάνω το πότισμα – τα λουλούδια και η υγεία τους! Ένα καλό νουάρ μυθιστόρημα είναι επίσης ωραία λύση – συνήθως ως το πρωί, που θα περάσει η υπηρεσία αποκομιδής των σκουπιδιών…

«Η Άννα προτιμούσε το καράβι για τις αναχωρήσεις της από το νησί. Καράβια με ονόματα φερμένα από τους μύθους – Βασιλιάς Μίνωας, Λατώ...» Ακόμα και σήμερα με βαπόρια μετακινείστε εσείς από την Κρήτη;

Τα βαπόρια είναι ένας ολόκληρος κόσμος, θυμίζοντάς μας ότι ζούμε σε νησί. Τα καράβια και η κοινωνική γεωγραφία τους. Ωστόσο, αγαπώ και τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα, τα λεωφορεία, όλα τα μέσα που σε φέρνουν κοντά στους άλλους και μαζί μπορείς να είσαι μόνη. Απωθημένο, τα τρένα! Μπαίνω δε σε όλα σαν να μπαίνω σπίτι μου, κι αν περάσουν κάποιοι ελάχιστοι μήνες χωρίς να φύγω, τα αποζητώ – η φυγή και η συνακόλουθη επιστροφή: το δικό μου ζητούμενο. Όλα τα μέσα είναι συνυφασμένα με ταξίδια, κάποτε έφευγα συχνά, τα ταξίδια με έμαθαν την Ιστορία, τη Λογοτεχνία την είχα συνοδό πάντα, σε αυτά συναντάς τους άλλους – θέλετε να γελάσετε: αγαπώ το μετρό της Αθήνας.

Αλλάζοντας κλίμα – στα καθημερινά, για την κουβέντα για τον Καραγάτση που άνοιξε πρόσφατα στο λαϊκό δικαστήριο-κομμωτήριο διαδίκτυο. Τι πληγή κι αυτή, δε συμφωνείτε;

Είναι έτσι και δεν είναι. Φταίει το διαδίκτυο, είναι υπεύθυνο για όσα γίνονται ή εμείς για το πώς το χρησιμοποιούμε; Η ευθύνη των κοινωνικών δικτύων έγκειται στο πόσο γρήγορα και άσκεφτα γράφουμε όσα νομίζουμε, αλλά το περιεχόμενο όσων γράφουμε είναι το απόσταγμα της λειψής παιδείας μας, της ημιμάθειας, μιας επίδειξης, μιας –εν τέλει– προβληματικής κουλτούρας. Σε βάθος χρόνου, ναι, θα κάνει μεγάλη ζημιά: αλλοιώνει χαρακτήρες, καλλιεργεί την υποκρισία, μεγαλώνει την απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους-όντα, διαμορφώνει ένα κοινωνικό fiction που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ή, αν θέλετε, διαμορφώνει μιαν άλλη πραγματικότητα. Πάνω σε όλο αυτό, το μεγάλο πάρτι γίνεται από την κατανάλωση προϊόντων, κοιτάξτε αυτό το τεράστιο θέμα με τους influencers.

Μιλώντας για καθημερινότητα: Η δική σας κλασική μέρα πώς είναι τώρα το αποκαλόκαιρο;

Η θάλασσα, αν και δεν ζούμε ακριβώς δίπλα της, ωστόσο κολυμπάμε συχνά. Το μαγείρεμα με χαροποιεί και μου αρέσει να έχουμε κόσμο στο σπίτι. Ως νησί, μας προτιμούν, έτσι περνούν φίλοι και συγγενείς από όλο τον κόσμο, το οικογενειακό και φιλικό μας περιβάλλον είχε ανθρώπους από κοντά και από μακριά. Ο κόβιντ ήταν πραγματικό κτύπημα, τώρα ξαναβρισκόμαστε. Οπωσδήποτε τα λουλούδια μου, είναι παντού, στην πόλη και στο χωριό, η περιποίησή τους είναι θέμα από τα πρώτα. Και μετά κάθεσαι ανάμεσά τους με ένα καλό βιβλίο. Σε όλο αυτό –που δεν είναι πάντα τόσο ιδανικό όσο σας φαίνεται– τρέχουν τα προβλήματα, οι δυσκολίες, η κούραση, οι απογοητεύσεις, ο χρόνος που περνά, κυριαρχούν οι άνθρωποί μου.

Βάλατε τελεία στην Οδό Σόλωνος. Τώρα ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;

Τώρα σκέφτομαι πώς να στηρίξω την αναγνωσιμότητα του παρόντος βιβλίου, όσο μπορώ βεβαίως από την Κρήτη όπου ζω, και σας ευχαριστώ για την κουβέντα αυτή. Και θα δούμε – άλλα σχεδιάζει κανείς, άλλα συμβαίνουν.

Κλείνοντας: «Τα περιθώρια στένεψαν... απελπισμένα για καινούρια συλλογικά όνειρα, όμως δεν θέλω να γίνω μια ακόμα απόμαχος επαναστάτρια στο τραπέζι κανενός» γράφετε. Πόσο λυπηρό όμως ακούγεται αυτό και πόσο αληθινό;

Τι να σας πω; Ίσως δείχνει την εμμονή μου με την κοινωνική και πολιτική δράση, είναι αργά πια για να αλλάξω και να γίνω ακόμη μία βολεμένη κυριούλα της μεσαίας τάξης, όσο υφίσταται και η τελευταία. Έζησα πάντα σε πολιτικοποιημένο περιβάλλον, με δράση στα κοινά, παιδί της Αριστεράς, παιδί που στα δέκα του πήγε σε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη, στα δεκαπέντε του γνώρισε Μακρονησιώτες, στα είκοσι έτρεχε στις καταλήψεις και διάβαζε με λυγμούς τον Τσίρκα. Βεβαίως, ελάχιστα ενδιαφέρουν πια όλα αυτά, όμως αυτό είμαι και αυτά μπορώ και θέλω να γράφω με ζητούμενο πάντα την καλή λογοτεχνία.

 

Οδός Σόλωνος
Νίκη Τρουλλινού
Πρόλογος: Βαγγέλης Καραμανωλάκης
Ποταμός
σ. 152
ISBN: 978-960-545-025-0
Τιμή: 14,90€

 Τίνα Πανώριου δημοσιογράφος


https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/23013-sinedefxi-stin-tina-panoriou


https://diastixo.gr



Αποκαλύφθηκε στο Αίγιο απίθανη τοιχογραφία με τον τελευταίο Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Παλαιολόγο

Πηγή: iefimerida.gr - Αποκαλύφθηκε στο Αίγιο απίθανη τοιχογραφία με τον τελευταίο Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Παλαιολόγο - iefimerida.gr

 


Στο Καθολικό της Παλαιάς Μονής Ταξιαρχών Αιγιαλείας διατηρούνται δυο στρώματα τοιχογραφιών υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας.

Τοιχογραφίες των ύστερων βυζαντινών χρόνων, που αντανακλούν τις αισθητικές τάσεις της Κωνσταντινούπολης.

Κατά τις εργασίες συντήρησής τους, η αρχαιολόγος Δρ. Αναστασία Κουμούση, Διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αχαΐας, εντόπισε στο δεύτερο στρώμα τοιχογράφησης, το οποίο βάσει τεχνοτροπικών κριτηρίων χρονολογείται με ασφάλεια, στα μέσα του 15ου αιώνα, τη μοναδική προσωπογραφία του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου.

Τι απεικονίζεται στις τοιχογραφίες
Στην τοιχογραφία απεικονίζεται η μορφή ενός ώριμου άνδρα που φέρει αυτοκρατορικά ‘διάσημα’ (πολυτελή λώρο πάνω από τον ανοιχτόχρωμο σάκκο, διάλιθο στέμμα) και κρατά σταυροφόρο σκήπτρο. Ο χρυσοκέντητος πορφυρός του μανδύας διακοσμείται με μετάλλια, στα οποία εγγράφονται δικέφαλοι αετοί με στέμμα ανάμεσα στις κεφαλές τους, διακριτικό των μελών της οικογένειας των Παλαιολόγων. Η παρουσία των δικέφαλων αετών στo ένδυμα της μορφής, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα insignia, αποτελούσαν ένα εικονογραφημένο μήνυμα που επέτρεπε στον θεατή να ταυτοποιήσει αδιαμφισβήτητα τον άντρα με αυτοκράτορα.

Ανακαλύφθηκε η προσωπογραφία του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου
Ο αυτοκράτορας που απεικονίζεται είναι ιστορικό πρόσωπο και ταυτίζεται με τον Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο, αδελφό των χορηγών της ανακαίνισης της Μονής, των δεσποτών Δημήτριο και Θωμά. Είναι η τελευταία χρονολογικά σωζόμενη προσωπογραφία αυτοκράτορα στη βυζαντινή μνημειακή ζωγραφική και το μοναδικό πορτρέτο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, σύγχρονο με τη σύντομη βασιλεία του (6 Ιανουαρίου 1449-29 Μαΐου 1453).

Στην τοιχογραφία απεικονίζεται η μορφή ενός ώριμου άνδρα που φέρει αυτοκρατορικά ‘διάσημα’ (πολυτελή λώρο πάνω από τον ανοιχτόχρωμο σάκκο, διάλιθο στέμμα) και κρατά σταυροφόρο σκήπτρο
Ως πορτρέτο δεν είναι ιδεαλιστικό ή τυποποιημένο. Πρόκειται για αυθεντική προσωπογραφία, που αποδίδει με ακρίβεια τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα.

Είναι μια μορφή γήινη, ένας ώριμος άντρας, με λεπτό πρόσωπο και εξατομικευμένα χαρακτηριστικά, που αποπνέει ηρεμία και ευγένεια. Στον Μυστρά απ’ όπου πιθανότατα προερχόταν ο ζωγράφος που εικονογράφησε το δεύτερο στρώμα του Καθολικού, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε ζήσει πέντε χρόνια ως δεσπότης, πριν στεφθεί αυτοκράτορας. Το αυτοκρατορικό πορτραίτο συνδέεται με τη γνωστή από τις γραπτές πηγές γενναιόδωρη χορηγία των αδελφών του στη μονή, μετά τη λήξη του πρώτου μεταξύ τους εμφυλίου πολέμου (1449–1450), που επιτεύχθηκε με τη «διαιτησία» τού Κωνσταντίνου, όπως αναφέρει ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης.

Πρόκειται για αυθεντική προσωπογραφία, που αποδίδει με ακρίβεια τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα

Μετάλλιο με δικέφαλο αετό


Δήλωση Μενδώνη
« Το έργο που υλοποιούν οι Εφορείες Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού, δήλωσε η Υπουργός Λίνα Μενδώνη, στο πλαίσιο της συντήρησης και αποκατάστασης των μνημείων, αποδεικνύεται, για ακόμη μια φορά, εξαιρετικά σημαντικό, καθώς φέρνει στο φως μοναδικές αρχαιολογικές μαρτυρίες που συνδέονται με ιστορικά πρόσωπα. Το επιστημονικό προσωπικό των Εφορειών του ΥΠΠΟ, με μεγάλη εμπειρία, υψηλή κατάρτιση και σφαιρική γνώση τόσο των ιστορικών γεγονότων, όσο και των αρχαιολογικών δεδομένων, είναι σε θέση να τεκμηριώσει, μετά από ενδελεχή μελέτη, κάθε εύρημα που έρχεται στο φως. Στην προκειμένη περίπτωση το πορτραίτο συνδέεται με τον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου και αφορά στη μοναδική εν ζωή προσωπογραφία του. Ο ζωγράφος, πρέπει να απέδωσε τα προσωπογραφικά χαρακτηριστικά του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου ΙΑ ΄Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, από ιδία αντίληψη, δηλαδή το πρότυπό του να μην ήταν ένα επίσημο αυτοκρατορικό πορτραίτο, όπως συνηθιζόταν, αλλά ο ίδιος ο αυτοκράτορας».

Πηγή: iefimerida.gr – Αίγιο: Αποκαλύφθηκε απίθανη τοιχογραφία με το πρόσωπο του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου [εικόνες] – iefimerida.gr

https://www.aigiovoice.gr/aigio-apokalyfthike-apithani-toichografia-me-to-prosopo-tou-teleftaiou-aftokratora-tou-vyzantiou-eikones/

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024

Εντυπωσίασε η συναυλία του διεθνούς φήμης συνθέτη Παναγιώτη Καρούσου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (Σ.Ε.Φ.)

 
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η συναυλία του συνθέτη Παναγιώτη Καρούσου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας

 

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024. Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε συναυλία με έργα του διεθνούς φήμης συνθέτη Παναγιώτη Καρούσου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (Σ.Ε.Φ.), μια συναυλία αφιερωμένη στην επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ. Πολιτισμοί "5 Ήπειρος - ΣΕΦ - 7 και 8 Δεκεμβρίου 2024, διοργανώθηκε από τον Όμιλο UNESCO Πειραιώς και Νήσων για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων. Διεθνές φεστιβάλ με πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα αφιερωμένο στην επιστροφή των γλυπτών και των μαρμάρων του Παρθενώνα, με τη συμμετοχή από εκατοντάδες χορευτικά συγκροτήματα, παραδοσιακούς συλλόγους και χιλιάδες μουσικούς και χορευτές.

Χαιρετισμούς και παρουσιάσεις έκανε ο πρόεδρος του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων και του διεθνούς οργανισμού International Action Art, Ιωάννης Μαρωνίτης, ο οποίος αναφέρθηκε στην επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.

Χαιρετισμούς απηύθυνε η Πρόεδρος του ΣΕΦ Χριστίνα Τσιλιγγκίρη και συνεχάρη τον κ. Ιωάννη Μαρωνίτη, πρόεδρο του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων για την εξαιρετική διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Πολιτισμών.

Με μεγάλη επιτυχία παρουσιάστηκαν τα ποιήματα που μελοποίησε ο συνθέτης Παναγιώτης Καρούσος, ο Παρθενώνας (Κωστής Παλαμάς), οι Καρυάτιδες (Ιωάννης Πολέμης), οι Κόρες των Αθηνών (Λόρδος Βύρωνας) και η Μελίνα Εσοχή, ένα τραγούδι για τη Μελίνα Μερκούρη.

Συμμετείχαν με επιτυχία τα μέλη της Χορωδίας «Ραψωδοί» και οι λυρικοί σολίστ Ρέα Βουδούρη (σοπράνο), Νίκη Ζαχαροπούλου (άλτο), Μαρία Γρηγορίου (άλτο), Σοφία Δαράκη (άλτο). Καλλιτεχνική διεύθυνση: Παναγιώτης Καρούσος.

Τα τραγούδια και οι καλλιτέχνες καταχειροκροτήθηκαν με ενθουσιασμό από το κοινό της κατάμεστης αίθουσας «Μελίνα Μερκούρη» του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας.

Τον διεθνούς φήμης μουσικοσυνθέτη Παναγιώτη Καρούσο συνεχάρη η Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά και Αντιπεριφερειάρχης Αττικής Σταυρούλα Αντωνάκου, Ολυμπιονίκης (Πεκίνο 2008), Παγκόσμιος Πρωταθλητής (2011), Αρχηγός Ολυμπιακού Πειραιώς και μέλος του Συνδέσμου Ολυμπιονικών Ελλήνων. .

Το πολιτιστικό πρόγραμμα είναι αφιερωμένο στην επιστροφή των Γλυπτών και των Μαρμάρων του Παρθενώνα, με τη συμμετοχή εκατοντάδων χορευτικών συγκροτημάτων, παραδοσιακών συλλόγων και χιλιάδων μουσικών και χορευτών.
















































Νέες μελέτες: Homo sapiens και Νεάντερταλ

  Καλλιτεχνική απεικόνιση αρχαίων ανθρώπων από το Ranis, τη Γερμανία και την Τσεχική Δημοκρατία που ταξίδευαν μαζί πριν από 45.000 χρόνια To...