Παράλληλα σύμπαντα; Η Google ισχυρίζεται ότι βρήκε το κλειδί για να γίνουμε... «Interstellar»

Το παράλληλο σύμπαν του «Interstellar» ενδεχομένως και να έχει ξεκλειδώσει η Google / PEXELS

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΒΑΛΟΣ. Το παράλληλο σύμπαν που πραγματεύεται η ταινία «Interstellar» του Κρίστοφερ Νόλαν αλλά και την σύγχρονη έννοια του «multiverse» ενδεχομένως και να έχει ξεκλειδώσει η Google.

Η Google προέβη προ ημερών σε έναν ισχυρισμό που γοητεύει και διχάζει, ισόποσα, λέγοντας ότι το νέο κβαντικό τσιπ της «μπορεί να αξιοποιεί παράλληλα σύμπαντα για να επιτύχει τα αποτελέσματά του».Ο τεχνολογικός γίγαντας παρουσίασε πρόσφατα ένα νέο τσιπ κβαντικού υπολογιστή, με την ονομασία Willow, το οποίο - υπό μια συγκεκριμένη συνθήκη, τουλάχιστον - η εταιρεία λέει ότι μπορεί να ξεπεράσει οποιονδήποτε υπερυπολογιστή στον κόσμο.

«Οι επιδόσεις του Willow είναι εκπληκτικές», έγραψε ο ιδρυτής της Google Quantum AI, Hartmut Neven, σε ένα blog post που ανακοίνωσε το chip. «Εκτέλεσε σε λιγότερο από πέντε λεπτά έναν υπολογισμό που ένας από τους ταχύτερους σημερινούς υπερυπολογιστές θα χρειαζόταν 10²⁵ ή 10 επτάκις εκατ. χρόνια»!

«Αυτός ο απίστευτος αριθμός ξεπερνά τις γνωστές χρονικές κλίμακες στη φυσική και υπερβαίνει κατά πολύ την ηλικία του σύμπαντος», υποστήριξε. «Προσδίδει επίσης αξιοπιστία στην ιδέα ότι οι κβαντικοί υπολογισμοί συμβαίνουν σε πολλά παράλληλα σύμπαντα, σύμφωνα με την ιδέα ότι ζούμε σε ένα πολυσύμπαν [Multiverse], μια πρόβλεψη που έκανε πρώτος ο David Deutsch».

Ο Deutsch και τα πολυσύμπαντα

Ο Deutsch είναι ένας φυσικός που εξέθεσε την υπόθεση του πολυσύμπαντος σε ένα βιβλίο του 1997 με τίτλο «The Fabric of Reality», στο οποίο πρότεινε ότι οι υπολογισμοί των κβαντικών υπολογιστών λαμβάνουν χώρα σε πολλά σύμπαντα ταυτόχρονα.

Με άλλα λόγια, η Google υπονοεί ότι το τσιπ της είναι τόσο γρήγορο που οι υπολογισμοί του μπορεί να έχουν πραγματοποιηθεί σε παράλληλα σύμπαντα - μια δήλωση που, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε αρκετό σκεπτικισμό στο διαδίκτυο.Όπως λένε κάποιοι επιστήμονες πάντως, ο υπολογισμός που είχε αναλάβει να λύσει ο Willow δεν ήταν πραγματικά κάτι χρήσιμο -για κανέναν και για τίποτα.

«Ο συγκεκριμένος υπολογισμός είναι για να παράγει μια τυχαία κατανομή», έγραψε στο Twitter η Γερμανίδα φυσικός Sabine Hossenfelder ως απάντηση στην ανακοίνωση της Google. «Το αποτέλεσμα αυτού του υπολογισμού δεν έχει καμία πρακτική χρησιμότητα»

«Χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο πρόβλημα επειδή έχει αποδειχθεί επίσημα ότι ο υπολογισμός είναι δύσκολο να γίνει σε έναν συμβατικό υπολογιστή», πρόσθεσε η ίδια. «Αυτό τους επιτρέπει επίσης να λένε πράγματα όπως "αυτό θα έπαιρνε ένα εκατομμύριο χρόνια σε έναν συμβατικό υπολογιστή" κ.λπ.».

Το Willow είναι ένα κβαντικό τσιπ 100qubit. Σε αντίθεση με τους συμβατικούς υπολογιστές, οι οποίοι χρησιμοποιούν μηδενικά και μονάδες για ένα δυαδικό σύστημα, οι κβαντικοί υπολογιστές βασίζονται σε qubits, τα οποία μπορούν να είναι ενεργοποιημένα, απενεργοποιημένα ή - κατά έναν αντιφατικό τρόπο - και τα δύο ταυτόχρονα χάρη στην λεγόμενη κβαντική διεμπλοκή, το μυστηριώδες φαινόμενο που επιτρέπει στα σωματίδια να επηρεάζουν η μία την κατάσταση της άλλης ακόμη και όταν χωρίζονται.

Ωστόσο, η γερμανίδα φυσικός έμεινε ασυγκίνητη: «Είναι ακριβώς ο ίδιος υπολογισμός που έκαναν το 2019 σε ένα τσιπ περίπου 50 qubit», έγραψε η Hossenfelder.

Εκείνη την εποχή, η Google έκανε έναν παρόμοιο ισχυρισμό, υποστηρίζοντας ότι είχε επιτύχει την «κβαντική υπεροχή» [quantum supremacy] ή «το σημείο όπου οι κβαντικοί υπολογιστές μπορούν να κάνουν πράγματα που οι κλασικοί υπολογιστές δεν μπορούν, ανεξάρτητα από το αν αυτές οι εργασίες είναι χρήσιμες», όπως έγραψε ο John Preskill, ο οποίος επινόησε για πρώτη φορά τον όρο το 2012, σε μια στήλη του περιοδικού Quanta.

«Έτσι, ενώ η ανακοίνωση αυτή μοιάζει σούπερ εντυπωσιακή από επιστημονική άποψη και όλα αυτά, οι συνέπειες για την καθημερινή ζωή είναι μηδενικές», υποστήριξε η Hossenfelder. «Οι εκτιμήσεις λένε ότι θα χρειαστούμε περίπου 1 εκατομμύριο qubits για πρακτικά χρήσιμες εφαρμογές και απέχουμε ακόμα περίπου 1 εκατομμύριο qubits από αυτό».

Ο ισχυρισμός της Google περί κβαντικής υπεροχής προκάλεσε κριτική το 2019, πυροδοτώντας μια πολυετή διαμάχη μεταξύ της εταιρείας και της αντίπαλης IBM. Τότε, οι ερευνητές της IBM κατηγόρησαν την Google ότι «είχε υπερβάλει στους ισχυρισμούς της».

Το 2023, οι ερευνητές της IBM υποστήριξαν ότι το πρόβλημα που ο κβαντικός υπολογιστής της Google είχε εντολή να λύσει το 2019 θα μπορούσε να «εκτελεστεί σε ένα κλασικό σύστημα σε 2,5 ημέρες και με πολύ μεγαλύτερη πιστότητα».

Εν ολίγοις, οι επιστήμονες περί των κβάντων θεωρούν ότι εξακολουθεί να υπάρχει ένας καλός λόγος να πιστεύουμε ότι ο ισχυρισμός της Google ότι το Willow θα μπορούσε να ξεκλειδώσει την έννοια του multiverse ενδεχομένως και να καταρριφθεί.

Αλλά η εταιρεία κοιτάζει ήδη το μέλλον, υποσχόμενη να συνεχίσει να επεκτείνει την κλίμακα του Willow σε σημείο που να μπορεί να γίνει πραγματικά χρήσιμο για όλους μας.

Ο ισχυρισμός της Google γοητεύει και διχάζει, ισόποσα / PEXELS

Στα γυρίσματα μιας σκηνής από την ταινία «Interstellar», η οποία πραγματεύεται την υπόθεση των παράλληλων συμπάντων / IMDB

Πηγή: https://www.iefimerida.gr/tehnologia/i-google-kai-ta-parallila-sympanta

https://www.iefimerida.gr/

«Γρηγόριος Ξενόπουλος και Πηνελόπη Δέλτα: συγκλίσεις και αποκλίσεις» της Άννας-Μαρίας Γεωργούση

 
Μαρία Γιαννακάκη, «Η μάχη», μελάνι, ακρυλικό και παστέλ σε ριζόχαρτο, δίπτυχο: 50x120 εκ., 2006

Αν η δημοσίευση της αυτοβιογραφικής Αδελφούλας του Γρηγόριου Ξενόπουλου το 1891 αποτέλεσε την αφετηρία της συγγραφής έργων για παιδιά στη δημοτική γλώσσα, θα μπορούσε εύλογα να ισχυριστεί κανείς ότι τα παιδικά μυθιστορήματα της Πηνελόπης Δέλτα σηματοδοτούν μια ακμή σε αυτή την πορεία. Ξεκινώντας από το ιστορικό Για την πατρίδα το 1909 και φτάνοντας ως τον χαριτωμένο Μάγκα (1935) ή τα συγκινησιακά φορτισμένα Μυστικά του βάλτου (1937), η συγγραφέας μας θα χαρίσει στην ελληνική παιδική λογοτεχνία μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της, έχοντας αποκρυσταλλώσει ένα μυθοπλαστικό σύμπαν όπου συναπαντώνται τα κηρύγματα του Εκπαιδευτικού Ομίλου με το πατριωτικό φρόνημα και την επικαιρικότητα, οι σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες με τις ιδιαίτερες ανάγκες του Ελληνόπουλου, οι αντιφατικές μνήμες και οι παραστάσεις της ζωής της ως παιδιού και ως μητέρας.1

Την ίδια στιγμή, διαγράφοντας μια παράλληλη τροχιά, ο –σχεδόν συνομήλικός της– Ξενόπουλος συνεχίζει να επιτελεί με αντίστοιχη ευσυνειδησία το παιδαγωγικό του έργο. Ιστοριούλες για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά, επιστολές-χρονογραφήματα, μεταφράσεις και διασκευές ξένης λογοτεχνίας, παιδικό θέατρο, όλα αυτά συνιστούν μέρος της καθημερινότητάς του, μας λέει στην Αυτοβιογραφία του.2 Όπως και η Πηνελόπη Δέλτα, είναι και αυτός γονιός, ενώ η σχέση του με τους συνδρομητές της Διάπλασης των Παίδων (της οποίας διατελεί αρχισυντάκτης) εκτείνεται και σε προσωπικό επίπεδο. Η αντίληψή του για την παιδικότητα, λοιπόν, δεν είναι εξιδανικευμένη και ρευστή, αλλά πηγάζει από το βίωμα και την καθημερινή εμπειρία.

Και των δύο συγγραφέων τα κείμενα επιχειρούν να προωθήσουν στους ανήλικους αναγνώστες το αξιακό σύστημα της εποχής,3 μέσα από πλοκές και ήρωες που σε προκαλούν να ταυτιστείς μαζί τους. Άλλωστε, η γενιά του 1880 είναι αυτή που –σε μια στιγμή αστικής αναδιάρθρωσης της οικογένειας– θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες στη χαμηλόφωνη οικειότητα και θαλπωρή του σπιτιού, φέρνοντας στο προσκήνιο το παιδί ως παρουσία.4

Τα παιδιά-πρωταγωνιστές του Ξενόπουλου και της Δέλτα είναι ασφαλώς δέσμια ενός πλέγματος κανόνων, προβάλλουν με τρόπο σχεδόν απόλυτο μηνύματα ηθικά και συνιστούν πρότυπα εντιμότητας (ή –έστω– γνήσιας μεταμέλειας). Η αφηγηματική τους δράση βέβαια λαμβάνει χώρα μέσα σε ένα πλαίσιο ευθυμίας και ανεμελιάς, εφόσον και το επιμύθιο απορρέει από την εναντίωση στον κόσμο των μεγάλων. Ο Μπέμπης Αρχιλήσταρχος και ο Φασουλάκης Ροβινσών5 οραματίζονται μεγαλεία και μπλέκουν σε αδιανόητες περιπέτειες, κάτι που δεν αποφεύγει ούτε ο Τρελαντώνης (1932) με την ανήσυχη φύση και τη θαρραλέα καρδιά. Γοητευτικά σκανταλιάρικοι, οι παιδικοί αυτοί χαρακτήρες μας θυμίζουν πόσο διασκεδαστική μπορεί να είναι τελικά η τόλμη και η ανυπακοή και συχνά υπονομεύουν εκ των έσω τη διδακτική πρόθεση των συγγραφέων τους, συμμετέχοντας ίσως σε ένα «παιχνίδι παραβίασης των κανόνων».6 Πιο στατικές και προβλέψιμες οι υπόλοιπες φιγούρες που στελεχώνουν τον οικογενειακό πυρήνα, οι γονείς και τα αδέλφια, αλλά ακόμα και οι υπηρέτες και οι στενοί συγγενείς, έρχονται για να συμπληρώσουν τον καμβά της αστικής οικογένειας, η οποία περιβάλλει το παιδί με διάθεση προστατευτικότητας, διαπαιδαγωγεί ανάλογα με το φύλο, τιμωρεί τις παρεκτροπές και επαινεί τη συμμόρφωση με τις αρχές της κατεστημένης τάξης.

Θα ανέμενε κανείς ότι αυτές οι «αόρατες γραμμές» που συνέχουν το έργο και την πορεία του Γρηγόριου Ξενόπουλου και της Πηνελόπης Δέλτα θα δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για έναν πιο στενό προσωπικό δεσμό μεταξύ τους· κάτι που όμως δεν βλέπουμε να συμβαίνει.

Αντιθέτως, η Δέλτα, αν και παιδική αναγνώστρια της Διάπλασης των Παίδων, το 1911 θα την απορρίψει πλήρως, γράφοντας με πάθος στον Α. Δελμούζο: «…τη Διάπλαση την αηδιάζω όσο δεν φαντάζεστε· η προστυχιά του φύλλου αυτού, η σαχλάδα των διηγημάτων, η κακοροιζικιά των αστείων του, δεν περιγράφονται…».7 Από την άλλη, ο κριτικός Ξενόπουλος θα τηρήσει μια «στάση σιγής» και μόλις το 1948 –μετά τον θάνατο της Π. Δέλτα– θα προχωρήσει στην αναγνώριση του έργου της, με μια ομιλία του στην Α΄ έκθεση του παιδικού βιβλίου, ενώ, στις ερωτήσεις των συνδρομητών που απορούν για την απουσία της κυριότερης παιδικής πεζογράφου της εποχής από τις σελίδες του περιοδικού, η Διάπλαση απαντάει: «… έχω ακούση ότι η κ. Δέλτα γράφει πολύ εύμορφα διηγήματα για παιδιά. Αλλά ούτε το βιβλίο της μου έστειλε, ούτε την διεύθυνσίν της ξεύρω δια να της γράψω».8

Πίσω από όλα αυτά δεν κρύβεται τόσο μια ανομολόγητη λογοτεχνική αντιζηλία όσο το βαθύ ιδεολογικό ρήγμα που ανοίγει η διαμάχη για το Γλωσσικό Ζήτημα. Η μετριοπαθής και μεσοβέζικη στάση του Ξενόπουλου, ο οποίος με τη γνωστή του ευελιξία ισορροπεί μεταξύ δύο πόλων, δεν μπορεί παρά να ισοδυναμεί με «προδοσία» για την ομάδα των δημοτικιστών, την οποία υποστηρίζει σθεναρά η Δέλτα. Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η κρίση του Αργύρη Εφταλιώτη, την οποία βρίσκουμε σε επιστολή του προς τη συγγραφέα: «Ο Ξενόπουλος δεν έκαμε τίποτα για να υπηρετήση την Ιδέα. Απεναντίας την έβλαψε πολύ με τις μισές πολιτικές του. Αν αναγκάστηκε να γράφη και καθαρεύσουσα, ή καλλίτερα, μισή καθαρεύουσα μισή μισοδημοτική, για να βγάζη το ψωμί του, αυτό δεν αγγίζει το ζήτημα… είναι “του κόσμου” άνθρωπος, και κοιτάζει το συμφέρο του. Για το έθνος του δεν πεθαίνει αυτός…».9

Και, κάπως έτσι, Γρηγόριος Ξενόπουλος και Πηνελόπη Δέλτα θα διατηρήσουν μεταξύ τους μια απόσταση που –μάταια(;)– επιχειρούν να γεφυρώσουν τα κείμενά τους.

Η μεγαλόθυμη παραδοχή του Ξενόπουλου («… για το Παιδί δεν εργάσθηκα με πρόγραμμα, με σκοπό, εκ προμελέτης. Ό,τι έκαμα, το έκαμα κατά τύχη, κατ’ ανάγκην –έτυχε βλέπετε να εργασθώ επί πενήντα χρόνια στη “Διάπλαση των Παίδων”,– και μπορώ να πω εξ ενστίκτου… Οι άλλοι όμως εργάσθηκαν με πρόγραμμα, μ’ επίγνωση, με σκοπό. Κι όταν εργάζονται έτσι συγγραφείς ταλαντούχοι σαν την Πηνελόπη Δέλτα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παράγουν τελειότερα…»[10]) έρχεται όταν είναι πια αργά. Όσο για την Πηνελόπη Δέλτα, μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ κατά πόσο αναγνώρισε την πνευματική ζύμωση που συντελέστηκε μέσα από τις σελίδες της Διάπλασης, αλλά και τη συμβολή του Ξενόπουλου στη διαμόρφωση μιας παιδικής δημοτικής γλώσσας, στο τρυφερό πλάσιμο ηρώων αληθινών, που μετέχουν σε πλοκές εύθυμες και συναρπαστικές.

Και είναι ο σημερινός μελετητής και αναγνώστης αυτός που σκύβει με συμπάθεια πάνω από πάθη παλιά και έρχεται να αποτιμήσει με νηφαλιότητα την προσφορά δύο «κλασικών» της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας.

 

Άννα-Μαρία Γεωργούση: Εκπαιδευτικός, Δρ Παιδικής Λογοτεχνίας

 

[1] Από εκεί πηγάζουν και οι Στοχασμοί περί της ανατροφής των παιδιών μας (19122).

[2] Ξενόπουλος, Γ. (1958). Η Αυτοβιογραφία μου. Αθήνα: Μπίρης, 296-299.

[3] Βλ. Κατσίκη-Γκίβαλου, Α. (2013). Τύποι του παιδιού-ήρωα στην ελληνική λογοτεχνία για παιδιά και για νέους. Ανακτήθηκε από: https://theduarte.wordpress.com/2013/10/30/30102013-άντα-κατσίκη-γκίβαλου-τύποι-του-παι/

[4] Μουλάς, Π. (1993). Ρήξεις και Συνέχειες, Μελέτες για τον 19ο αιώνα. Αθήνα: Σοκόλη, 88-9.

[5] Τα κείμενα δημοσιεύονται σε συνέχειες στη Διάπλαση. Ο Μπέμπης Αρχιλήσταρχος ξεκινά στις 4-12-1926 (τ. 34, αρ.1) και ο Φασουλάκης Ροβινσών στις 6/12-1-1901 (τ. 8, αρ. 1-2).

[6] Σχετικά με το παιχνίδι των «κανόνων και των παραβιάσεων» στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας, δες Ζερβού, Α. (19994). Λογοκρισία και Αντιστάσεις στα κείμενα των παιδικών μας χρόνων. Αθήνα: Οδυσσέας, 37-40.

[7] Λευκοπαρίδης, Ξ. (Επιμ.) (1956). Αλληλογραφία της Π. Δέλτα, 1906-40. Αθήνα: Εστία, 243-244.

[8] Η Διάπλασις των Παίδων, τ. 17, αρ. 39, 28-8-1910, σ. 323. Δες και Πάτσιου, Β. (1995). «Η Διάπλασις των Παίδων» 1879-1922. Αθήνα: Καστανιώτης, 86-87. Σε άλλες δημοσιεύσεις του περιοδικού όμως διακρίνουμε μια διάθεση αναγνώρισης της προσφοράς της Π. Δέλτα, μέσα από τη διαπίστωση ότι τα παιδικά βιβλία της είναι «έξοχα» (δες τη στήλη της Αλληλογραφίας, τ. 17, αρ. 44, 2-10-1910 και τ. 21, αρ. 12, 22-2-1914).

[9] Λευκοπαρίδης, ό.π., 189.

[10] Ομιλία Γ. Ξενόπουλου για το «Παιδικό Βιβλίο», η οποία διαβάστηκε τον Δεκέμβριο του 1948. Δες Κριτικά Φύλλα 4(34), Χειμώνας 1976-77, 527.

Επιμέλεια αφιερώματος: Άντα Κατσίκη-Γκίβαλου | Μάκης Τσίτας
Σχεδιασμός: Γιώργος Φερμελετζής
Διορθώσεις κειμένων: Σωτηρία Αποστολάκη 

Θερμές ευχαριστίες:

Στο Κολλέγιο Αθηνών για την παραχώρηση φωτογραφιών από το λεύκωμα Ήταν Κάποτε η Πηνελόπη Δέλτα
(Έκδοση Ελληνοαμερικανικόν Εκπαιδευτικόν Ίδρυμα, Κολλέγιο Αθηνών - Κολλέγιο Ψυχικού, 2006, Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού)

Στην ιστορικό τέχνης Ίριδα Κρητικού για την αμέριστη βοήθεια

 https://diastixo.gr/epikaira/pinelopi-delta/23625-grigorios-jenopoulos-kai-pinelopi-delta

https://diastixo.gr/ 

Clare Pooley: συνέντευξη στον Χρήστο Ιωάννου

 

Χρήστος Ιωάννου 

Η Κλερ Πούλι αποφοίτησε από το Newnham College (Κέμπριτζ) και δούλεψε είκοσι χρόνια στη διαφήμιση, την οποία εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στην ανατροφή των παιδιών της. Ζει στο Φούλαμ του Λονδίνου με τον σύζυγό της, τα τρία παιδιά τους, τα δυο τους σκυλιά και ένα σκαντζοχοιράκι. Διατηρεί το ιστολόγιο Mummy was a secret drinker, το οποίο έχουν επισκεφθεί τρία εκατομμύρια αναγνώστες και αναγνώστριες. Το 2017 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό The sober diaries, το οποίο έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Τα μυθιστορήματά της Το πράσινο σημειωματάριο και Οι επιβάτες της αποβάθρας 5  κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία σε πολλές χώρες – στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση της Βούλας Αυγουστίνου. Η παρουσίαση στην Αθήνα του νέου μυθιστορήματός της, Πώς να μεγαλώσετε χωρίς αξιοπρέπεια, επίσης από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση της Βούλας Αυγουστίνου, μας έδωσε την ευκαιρία για μια συνέντευξη εκ του σύνεγγυς μαζί της.

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε ένα βιβλίο σχετικά με το πώς να μεγαλώνουμε;

Κατ’ αρχάς, όλοι γερνάμε, και εγώ γερνάω – μπορεί τώρα να είμαι πενήντα πέντε ετών, αλλά νιώθω σαν να είμαι είκοσι πέντε και πιστεύω ότι, όταν θα είμαι εβδομήντα πέντε ετών, θα αισθάνομαι και πάλι το ίδιο. Αυτό που αλλάζει όμως είναι η οπτική μας για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Όταν διαβάζω ή παρακολουθώ μια ταινία ή κάτι στην τηλεόραση, βλέπω μια στερεοτυπική παρουσίαση όσον αφορά τους ηλικιωμένους, πως είναι ή άρρωστοι ή θλιμμένοι ή νιώθουν μοναξιά. Δεν είναι όμως όλοι έτσι, ούτε εγώ θέλω να είμαι έτσι όταν φτάσω σε μεγαλύτερη ηλικία. Θα ήθελα να είμαι ακόμη δραστήρια, διασκεδαστική, «άτακτη» κ.λπ., κι έτσι αποφάσισα ότι θέλω να γράψω ένα βιβλίο που θα έχει τέτοιους χαρακτήρες. Στη συγκεκριμένη ιστορία υπάρχουν χαρακτήρες από έξι μηνών μέχρι εβδομήντα πέντε ετών και το μαγικό είναι ο τρόπος με τον οποίο αλληλοεπιδρούν και πώς μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον.

Συνήθως στα βιβλία σας γράφετε για ομάδες ανθρώπων που είναι άγνωστοι και διαφορετικοί μεταξύ τους. Σας φαίνεται πιο εύκολο αυτό ή πιο ενδιαφέρον;

Ως άνθρωποι έχουμε την τάση να βρισκόμαστε, να επικοινωνούμε ή να συναναστρεφόμαστε άτομα που είναι στην ίδια ηλικία με εμάς, είτε είναι οι φίλοι μας, οι συνάδελφοί μας ή ακόμα και αυτοί που ακολουθούμε ή είμαστε φίλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όμως η ζωή μας γίνεται πολύ πιο διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα, όταν βρισκόμαστε με άτομα που είναι διαφορετικά από μας, π.χ. η Δάφνη στο βιβλίο που προσέχει ένα βρέφος έξι μηνών, παρόλο που δεν είχε δικά της παιδιά – και το γεγονός αυτό, ότι δεν ξέρει τι να κάνει, γίνεται άκρως ενδιαφέρον. Γι’ αυτό μ’ αρέσει να γράφω γι’ αυτούς τους χαρακτήρες, γιατί τότε ακριβώς είναι που συμβαίνει η μαγεία στη ζωή μας.

Πώς πιστεύετε ότι το βιβλίο σας θα προκαλέσει την αλλαγή των στερεοτύπων σχετικά με τις μεγαλύτερες ηλικίες;

Όλοι οι ήρωές μου έχουν ένα μεγάλο μυστικό, π.χ. υπάρχει ένας 75χρονος ηθοποιός που έχει εθιστεί στις μικροκλοπές ή η Δάφνη που έχει ένα μπαστούνι μαζί της, όχι επειδή δεν μπορεί να περπατήσει, αλλά για να έχει τη δυνατότητα να χτυπήσει κάποιον, αν χρειαστεί. Αυτοί οι χαρακτήρες και η δράση τους πιστεύω ότι μπορούν να αλλάξουν έστω λίγο την οπτική που έχουμε οι περισσότεροι για τους ηλικιωμένους.

Η ζωή μας γίνεται πολύ πιο διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα, όταν βρισκόμαστε με άτομα που είναι διαφορετικά από μας.

Υπήρξε κάτι που σας έκανε να επαναπροσδιορίσετε τον εαυτό σας, καθώς μεγαλώνατε, όπως συμβαίνει και στα πρόσωπα του βιβλίου σας;

Όπως γνωρίζετε, υπήρξα αλκοολική κατά την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου και ένας τρόπος να το αντιμετωπίσω ήταν το γράψιμο ως μία μορφή αυτοθεραπείας, γεγονός που με οδήγησε σε μία μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου, καταλήγοντας σε κάτι πολύ όμορφο, το οποίο ήταν η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή και όλα όσα έχω βιώσει μέσω αυτής. Έτσι, αντί να νιώθω ότι στα σαράντα μου όλα αρχίζουν να προχωρούν πιο αργά, για εμένα ξεκίνησαν όλα να γίνονται πιο ζωηρά και ενδιαφέροντα μέσω αυτού του νέου κεφαλαίου της ζωής μου. Τώρα που είμαι πενήντα πέντε ετών, νιώθω κατενθουσιασμένη για τη συνέχεια. Οπότε, όπως οι ήρωές μου, έτσι κι εγώ πιστεύω πως είμαστε παράδειγμα ότι όχι μόνο τίποτα δεν τελειώνει όσο μεγαλώνουμε, αλλά μπορούμε να ανακαλύψουμε πολύ ωραία πράγματα και να εξελιχθούμε σε κάτι νέο, φρέσκο και ενδιαφέρον για το υπόλοιπο της ζωής μας.

Το Πώς να μεγαλώσετε χωρίς αξιοπρέπεια έχει να κάνει με τα κοινωνικά στερεότυπα ή είναι κάτι βαθύτερο για τον καθένα ξεχωριστά;

Εν μέρει, ναι, αλλά κυρίως έχει να κάνει με το ότι δεν πρέπει να νοιαζόμαστε τόσο πολύ για το τι πιστεύουν οι άλλοι για μας, έχει να κάνει με το πώς να μη νιώθουμε ότι πρέπει να προσαρμοστούμε σε μία φόρμα που μας επιτάσσουν οι υπόλοιποι στην κοινωνία. Μερικές φορές πιστεύω ότι είναι ευκολότερο να το πετύχεις αυτό μεγαλώνοντας, γιατί μάλλον μας βγαίνει πιο φυσικά να μη νοιαζόμαστε τι λένε οι άλλοι για μας. Επίσης, ένα άλλο στοιχείο που θίγει το βιβλίο είναι ότι καθώς μεγαλώνουμε, γινόμαστε πιο αόρατοι για τους υπόλοιπους – και ειδικότερα οι γυναίκες. Το καλό είναι ότι έτσι γίνεται ευκολότερο να παραβιάζεις τους κανόνες ή να έχεις μυστικά.

Ένα κοινό στοιχείο στις ιστορίες σας είναι ότι οι γυναικείοι χαρακτήρες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Πώς πιστεύετε ότι το βιβλίο σας θα ωθήσει τις γυναίκες να απελευθερωθούν και να δράσουν μακριά από τα ηλικιακά στερεότυπα;

Αρχικά, πιστεύω ότι είναι πιο δύσκολο να είσαι γυναίκα όταν μεγαλώνεις, παρά άντρας, καθώς η κοινωνία κοιτά τους άντρες ως πιο σοφούς, ώριμους και γοητευτικούς όσο μεγαλώνουν, ενώ για τις γυναίκες συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτό είναι που αντιμάχομαι μέσα από το βιβλίο και θέλω να ωθήσω τις γυναίκες να καταλάβουν ότι όσο μεγαλώνουν, έχουν περισσότερη σοφία, εμπειρίες και χρόνο για να κάνουν ό,τι επιθυμούν, κι έχουν τόσο πολλά ακόμα να προσφέρουν, ώστε δεν πρέπει ν’ αφήνουν κανέναν να τις κάνει να νιώθουν πως δεν έχουν θέση κάπου.

Ποια θα είναι η θεματική του επόμενου βιβλίου σας;

Ακόμα εξερευνώ το θέμα με το οποίο θέλω να καταπιαστώ στο επόμενο βιβλίο, είμαι ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο. Μπορώ να πω ότι θα είναι στο ίδιο είδος με αυτό, θα αποπνέει δηλαδή μία «feel good» αίσθηση.

Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στο αναγνωστικό σας κοινό;

Και στα τρία μυθιστορήματά μου αυτό που θέλω κυρίως να περάσω στο κοινό είναι: Να μην κρίνετε κάποιον από την εμφάνισή του, είτε είναι ηλικιωμένος ή φαίνεται πλούσιος ή οτιδήποτε άλλο, γιατί κανείς δεν ξέρει τι περνάει ο καθένας μας στην προσωπική του ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οπότε καλό θα ήταν να γνωρίσουμε πρώτα κάποιον σε βάθος και μετά να σχηματίσουμε τη γνώμη μας. Όσον αφορά το ελληνικό κοινό, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ· λαμβάνω συνεχώς μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από Ελληνίδες και Έλληνες, και χαίρομαι ιδιαίτερα που απολαμβάνουν τα βιβλία μου.

 

Πώς να μεγαλώσετε χωρίς αξιοπρέπεια
Clare Pooley
μετάφραση: Βούλα Αυγουστίνου
Μεταίχμιο
464 σελ.
ISBN 978-618-03-4149-2
Τιμή €18,80

Χρήστος Ιωάννου, δημοσιογράφος

https://diastixo.gr/sinentefxeis/xenoi/23717-clare-pooley-sinedefxi-ston-xristo-ioannou

https://diastixo.gr/ 

Συναυλία του Παναγιώτη Καρούσου στο Μπέβερλι Χιλς του Λος Άντζελες των ΗΠΑ

Η Πρωθυπουργός του Καναδά και Γενική Πρόξενος στο Λος Άντζελες Kim Campbell υποδέχεται στην προξενική κατοικία τον διεθνούς φήμης μουσικοσυνθέτη Παναγιώτη Καρούσο στο Λος Άντζελες των Η.Π.Α.  

Συναυλία του Παναγιώτη Καρούσου στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ

Το 1998 ο Παναγιώτης Καρούσος δίνει την πρώτη του συναυλία εκτός Καναδά, στο Μπέβερλι Χιλς του Λος Άντζελες (Χόλιγουντ - Καλιφόρνια)

Μια συναυλία με έργα του από το τμήμα πολιτισμού του Δήμου Beverly Hills στο Λος Άντζελες στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου στο Beverly Hills City Hall. 

Μετά την συναυλία παρέθεσε δεξίωση η Τέως Πρωθυπουργός του Καναδά και Γενική Πρόξενος στο Λος Άντζελες Kim Campbell στην προξενική κατοικία όπου και ερμηνευτήκαν άριες του Προμηθέα.  Ο συνθέτης Παναγιώτης Καρούσος ως βαρύτονος με την σοπράνο της όπερας του Λος Άντζελες Marti Pia ερμήνευσαν άριες και ντουέτα από την όπερα Προμηθέας.

Επίσης στην συναυλία ερμηνεύτηκαν έργα μουσικής δωματίου του μουσικοσυνθέτη Παναγιώτη Καρούσου από τους μουσικούς Robin Lorentz βιολί, Manon Shaw Trent, βιολοντσέλο και Natalie Dalschaert πιάνο.

Panayoti Karousos concert - Los Angeles 1998

Arias and duets from the opera Prometheus  
Panayoti Karousos, baritone: Prometheus
Marti Pia, soprano: Io (Los Angeles Opera)

Chamber music: Piano Trio, Violin Romance, Cello Romance
Musicians: Robin Lorentz, violin, Manon Shaw Trent, cello,

Natalie Dalschaert: piano/musical direction

Beverly Hills City Hall Auditorium
Under the auspices of the Canadian Consulate General in Los Angeles Reception by the Former Prime Minister of Canada Kim Campbell Canadian Consul General in Los Angeles

Η συναυλία ήταν επιτυχία και η εφημερίδες αναφέρθηκαν με επαινετικά σχόλια.

Renowned composer and baritone Panayoti Karousos will present a concert in Beverly Hills City Hall. BEVERLY HILLS COURIER  

https://beverlyhillscourier.com/