Επτανησιακή συναυλία στο Ηρώδειο

 «Το 1800, στα Ιόνια Νησιά, ιδρύθηκε η Επτάνησος Πολιτεία, το πρώτο αυτόνομο ελληνικό κράτος της νεότερης ιστορίας. Εκεί δοκιμάστηκε για πρώτη φορά η συνταγματική οργάνωση, η έννοια της αυτονομίας και η πολιτική συνείδηση ενός έθνους που λίγα χρόνια αργότερα θα εξεγειρόταν για την ελευθερία του.

Δεν είναι τυχαίο ότι στα ίδια νησιά γεννήθηκαν δύο από τις σπουδαιότερες μορφές του ελληνισμού: ο Διονύσιος Σολωμός και ο Νικόλαος Μάντζαρος. Η ποίηση του ενός και η μουσική του άλλου ένωσαν για πάντα την ιστορία και την τέχνη, χαρίζοντας στον κόσμο τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν – τον εθνικό μας ύμνο.

Η μουσική, η Ζάκυνθος, οι Τραγουδιστάδες… το ταξίδι συνεχίζεται!

Χθες βράδυ, Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2025, το Ηρώδειο πλημμύρισε από τις μελωδίες της Επτανήσου.

Οι απόγονοι του Νικολάου Μάντζαρου συναντήθηκαν με τους απογόνους του Διονυσίου Σολωμού, σε μια βραδιά-ορόσημο όπου η Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας «Παλαιά» συμπορεύτηκε με τους Τραγουδιστάδες τση Ζάκυθος.

Για 4η φορά (1998, 2000, 2014, 2025) οι Τραγουδιστάδες στάθηκαν στο εμβληματικό Ωδείο Ηρώδου Αττικού, μεταφέροντας την Ζακυνθινή ψυχή, τον ήχο του Ιονίου, το πνεύμα της παράδοσης.

Μια ιστορική σύμπραξη που ένωσε τη μουσική με την ποίηση, τη μνήμη με το παρόν, και χάρισε στο κοινό μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση, υπερηφάνεια και αρμονία.

Ένα ακόμη λιμάνι σε ένα μεγάλο ταξίδι.

Θερμές ευχαριστίες στον μαέστρο Σπύρο Προσωπάρη, για την έμπνευση και την καθοδήγηση, στον πρόεδρο Σπύρο Παδοβά, στους συντελεστες και στους μουσικούς της εμβληματικής Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας Παλαιά ΦΕΚ FEK Philharmonic Society of Corfu, στην Άντζελα Γκερέκου για την άψογη παρουσίαση, σε όλους όσοι συνδράμουν ενεργά τις προσπάθειές μας με κόπο και τρόπο Iakovos Konitopoulos.

Μεγάλο ευχαριστώ στους Ζακυνθινούς και Επτανήσιους που ταξίδεψαν για να ζήσουν τη στιγμή,

και σε κάθε έναν που μας χειροκρότησε και στάθηκε δίπλα μας.

Οι Τραγουδιστάδες τση Ζάκυνθος - Tragoudistades tsi Zakynthos είναι πολλά περισσότερα από μια ομάδα φωνών και μουσικών οργάνων.

Είναι η παρέα που άντεξε στον χρόνο, η οικογένεια που μεγάλωσε γύρω από το τραγούδι, η ζωντανή μνήμη τεσσάρων γενεών.

Στις φωνές ακούγεται η ανάσα της Ζακύνθου∙

στις αρμονίες αντηχεί το Ιόνιο∙

στην παρουσία καθρεφτίζεται η αγάπη για την τέχνη.

Είναι εκείνοι που κάνουν τη μουσική τρόπο ζωής, που ταξιδεύουν τον πολιτισμό σε κάθε σκηνή, που γίνονται φάρος συνέχειας και ελπίδας.

Είναι η φωνή μιας πατρίδας που τραγουδά για να μη λησμονήσει,

που τραγουδά για να συγκινήσει,

που τραγουδά για να ζήσει.]