Για τη Μαρία πέντε ερωτήσεις είναι αρκετές για να αντιληφθεί κανείς τι άνθρωπος είναι. Δε χρειάζεται πολλά φτιασίδια, δε χρειάζεται ιδιαίτερο πρόλογο, είναι αυτό το μαγικά φωτεινό πλάσμα, που σου ψιθυρίζει στο αυτί στίχους και γρατζουνάει μελωδίες στη μικρή κόκκινη κιθάρα της, που την ακούς να τραγουδάει τα πάντα με τη ζεστή και βαθιά φωνή της. Που κάνει ένα όνειρό της πραγματικότητα και βρίσκεται για λίγες Παρασκευές ακόμα στο Σταυρού του Νότου club με το Χρήστο Θηβαίο! (πληροφορίες εδώ)
Έρχεται η αγαπημένη σου μπάντα και σου λέει «Μαρία μπαίνουμε στούντιο μαζί, ηχογραφούμε 2 τραγούδια και φεύγουμε παγκόσμια περιοδεία». Ποια μπάντα είναι αυτή και γιατί;
Έρχεται ο Bon Iver με την μπάντα του, βρίσκει τους δικούς μου συνεργάτες, περνάμε στο στούντιο ένα μήνα. Μετά στήνουμε το project στα πιο ήσυχα μέρη του κόσμου, σε αρμονία με τη φύση. Συναντάμε την Camille, την Αne Brun, την Tori Amos και αυτοσχεδιάσουμε.
Έχεις πει ότι δίπλα στο Χρήστο νιώθεις γριά πάνω στη σκηνή, θαυμάζεις την ενέργειά του, την πολλαπλότητά του και θα στηρίξεις την επιλογή σου απέναντι σε κάθε επικριτή. Θεωρείς ότι με ένα τρόπο «απολογείσαι» εσύ τώρα ετεροχρονισμένα για όλα αυτά που είχε πει εκείνος, νιώθεις την ανάγκη να στηρίξεις την επιλογή σου ή …; Πώς αντιδράς όταν δέχεσαι αυτήν την ερώτηση;
Ένα πράγμα που έχω καταφέρει στη μικρή μουσική μου πορεία είναι πως δεν χρειάστηκε ποτέ να απολογηθώ για τις επιλογές μου. Δεν έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου και σκέφτομαι καλά πριν επιλέξω το οτιδήποτε. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου μιλήσει άσχημα για τον Χρήστο μπροστά μου. Ιδίως τώρα που τον γνώρισα σε βάθος. Δέχομαι γνώμες και κριτικές μόνο για την παράστασή μας. Όποιος θέλει να ξεσπάσει το μένος του και την ημιμάθειά του μπορεί να το κάνει στον τοίχο του ή και σε όποιον τοίχο θέλει. Είναι της μόδας εξάλλου. Ο Χρήστος θα περάσει στην ιστορία ως ένας εξαιρετικός τραγουδοποιός. Όλα τα άλλα θα χαθούν. Θυμάσαι τότε που καίγανε σε όλο τον κόσμο τους δίσκους των Beatles επειδή βγήκε ο Lennon και είπε ότι οι Beatles είναι πιο γνωστοί από τον Χριστό; Γεμίσαμε αποδιοπομπαίους τράγους για να ξεπλένουμε το θυμό μας.
«Δεν υπάρχουν κανόνες, όλοι οι άνθρωποι είναι εξαιρέσεις σε έναν κανόνα που δεν υπάρχει», λέει ο Πεσσόα… Εσύ τι πιστεύεις για τους ανθρώπους;
Ότι μέσα σε όλη αυτή την πολυπολιτισμικότητα, τείνουν να ξεχνούν τη διαφορετικότητά τους. Γινόμαστε όλο και πιο ίδιοι, όλο και πιο μονότονοι, απομακρυσμένοι από τις ρίζες μας, υποδουλωμένοι σε ανύπαρκτες ανάγκες. Οι τέχνες, η παράδοση, η εμβάθυνση και η αλληλεγγύη μας διατηρούν ζωντανούς σε αυτόν τον κανόνα... που δεν υπάρχει.
Εκτός από το τραγούδι γνωρίσαμε και το συγγραφικό σου ταλέντο. Υπάρχει κάτι επόμενο στα σκαριά;
Η συγγραφή βιβλίων δεν είναι το αντικείμενό μου. Η αναφορά μου στις κρίσεις πανικού και το μοίρασμα της ασθένειάς μου αυτής προέκυψε από μια βαθύτατη ανάγκη εξομολόγησης. Τώρα τι να σου πω; Μπορεί να μου σκάσει να γράψω κάτι άλλο. Εύχομαι βέβαια να μην περάσω ταλαιπωρίες για να το γράψω!
Είδαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά σου και αρκετά διαφορετική θα έλεγα στα Skrow concerts. Η Μαρία να τραγουδάει Radiohead μέχρι Παυλίδη. Πότε και πως σκοπεύεις να μας αποκαλύψεις και αυτήν την πλευρά σου; Μας άρεσε…
Από τον Μάιο και μετά. Είναι η στιγμή για αυτή τη συνθήκη. Θέλω η μουσική να μοιραστεί μέσα σε άλλα πλαίσια από ότι έκανα μέχρι τώρα. Το Skrow Theater ήταν η αρχή.
Μαράκι παίζουν οι Pearl Jam στο Μιλάνο τον Ιούνιο. Τα παρατάμε όλα και πάμε;;;
Πάμε, μόνο να μην πέσει πάνω στη συναυλία του Cave. Όταν είχαν έρθει το 2006 έπεσα πάνω στον πρώτο μου μεγάλο έρωτα. Πέρασε ακριβώς από δίπλα μου με την καινούρια του αγάπη. Άσε. Δεν χάρηκα ούτε μισό τραγούδι. Μα τι γκαντεμιά!! Άλλα όπως λέει και ο Eddie: «Don’t it make you smile, when the sun don’t shine?»
Ευχαριστούμε τη Μυρτώ Αποστολίδου για την παραχώρηση της φωτογραφίας εξωφύλλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου