Τέσσερα ποιήματα της Κλεονίκης Δρούγκα

 

Κλεονίκη Δρούγκα

 

 

Ο σκύλος, ο Αύγουστος κι εγώ

Αύγουστος.
Πριν φύγω για ταξίδι
τον Πίπη σκέφτηκα στο μπαλκόνι και
τα χείλη μου μάτωσα·
το σώμα του είχε τη θερμοκρασία
ξεχασμένης πετσέτας.
Ζήτησα απ’ τον γείτονα κροκέτες και
νερό να του δίνει
μια βόλτα στο πάρκο δυο φορές τη βδομάδα
να τον πάει και
του ’δωσα κλειδιά.
Διστακτικά τα πήρε.
Επέμεινα στο νερό.
Έφυγα.
Μισή καρδιά ολόκληρο εισιτήριο
τσάντα γεμάτη αντηλιακά
δεύτερο μαγιό
λίγες τύψεις.
Γύρισα.
Τον γείτονα έπιασα αγκαλιά με τον Πίπη να κοιμάται.
Κλείνοντας την πόρτα
μου φάνηκε πως κάποιος δάκρυσε
ίσως εγώ
ίσως ο Πίπης
ίσως ο γείτονας.

Δύσκολο πράγμα η μοναξιά.

 

Οδηγίες για το πότισμα των φυτών όσο λείπω

Πότιζέ τα κάθε τρεις μέρες
όχι παραπάνω·
δεν αγαπούν τις εκπλήξεις.
Το μεγάλο στο σαλόνι θέλει λίγη κουβέντα
τα μικρά στο περβάζι χρειάζονται φως.
Να φανταστείς αυτό δίπλα στην πόρτα
μετρούσε τις επιστροφές
ολόκληρο χειμώνα·
μην το περάσεις βιαστικά.
Πότιζέ τα απαλά
σαν να ξυπνάς κάποιον απ’ τ’ όνειρο·
δώσ’ τους χρόνο.
Αν κάποιο μαραθεί
μην το πετάξεις αμέσως γιατί
μπορεί να κάνει πως πεθαίνει
για να σε δοκιμάσει.
Αν κάτι μαραθεί μη νιώσεις ενοχή·
–κάποιοι έρχονται μόνο για λίγο.
Αν ανθίσει κάτι απρόσμενα μη ρωτήσεις γιατί·
μερικά πράγματα δεν χρειάζονται εξήγηση.
Κάθε που φεύγεις
μην κλείνεις το φως απότομα
–κάποιοι δεν αντέχουν το ξαφνικό σκοτάδι.

 

Τίποτα δεν χάλασε

Το ψυγείο λειτουργούσε.
Το ρολόι έδειχνε σωστά.
Το φυτό στο περβάζι είχε πετάξει νέο φύλλο.
Ο γείτονας φώναζε για το λογαριασμό του νερού.
Η βρύση δεν έσταζε.
Η πόρτα άνοιξε κανονικά με το ίδιο κλειδί.
Ο σκύλος με κοίταξε με ένα βλέμμα που έλεγε
επιτέλους ήρθες αλλά
δεν το πήρα προσωπικά.
Έβαλα πλυντήριο και άπλωσα.
Έριξα μια ματιά στον καθρέφτη χωρίς να κάνω
σχόλια ή γκριμάτσες κι ύστερα
έφαγα το γιαούρτι που έληγε χτες.
Ήταν μια μέρα
που τίποτα δεν έγινε.
Και το τίποτα
φάνηκε αρκετό για να με συγκινήσει.

 

Μανδραγόρας – το τελευταίο τεύχος
(αφιερωμένο στον Κώστα Κρεμμύδα)

Το τελευταίο τεύχος,
εβδομηνταδύο,
–το γράφει στην άκρη της πρώτης σελίδας–
είναι σφραγίδα που κλείνει διαδρομή
ανάμεσα σε σκόνη και φως
ταράζει λόγια
δεν αφήνει όνειρα φωνές κι αγάπες που
ταξίδεψαν μαζί
να ησυχάσουν κι ας φτάσανε
στην τελευταία σελίδα
στην αρχή μιας σιωπής.
Το τελευταίο τεύχος ξενυχτάει
κάτω απ’ τ’ αστέρια
–μας ξενυχτάει–
κι ακόμα μιλάει για τον ολυμπιακό.

 

Η Κλεονίκη Δρούγκα είναι πτυχιούχος Φιλοσοφικής Α.Π.Θ., κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος. Οι καλλιτεχνικοί προσανατολισμοί της στρέφονται σε κινηματογράφο, ποίηση, πεζογραφία. Έχει εκδώσει βιβλία επιστημονικού ενδιαφέροντος, τρεις ποιητικές συλλογές από τις Εκδόσεις Μανδραγόρας (Οκλαδόν με τον Χρόνο, 2022, Ξεκάθαρο κρύο, 2023, Με δανεικό μολύβι, 2024) και έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις. Επιστημονικά άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, εισηγήσεις της σε πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων, ποιήματα-διηγήματα σε ποικίλα ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά. Έγραψε σενάρια μικρού μήκους. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Διδάσκει Σενάριο στο Τμήμα Κινηματογράφου Α.Π.Θ., Δημιουργική Γραφή στο Κοινό Διαπανεπιστημιακό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών (Π.Δ.Μ.-Α.Π.Θ.) και είναι Ακαδημαϊκή Υπεύθυνη στο πρόγραμμα «Συγγραφή, Επεξεργασία και Αξιολόγηση Σεναρίων» Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.

https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/24825-tessera-poiimata-tis-kleonikis-drouga

https://diastixo.gr/