- Κωνσταντίνα Δρακουλάκου
Ο Θοδωρής Γκόνης κατάγεται από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας, γεννήθηκε στην Γκάτζια Αργολίδος, μεγάλωσε στο Ναύπλιο. Σπούδασε Θέατρο και Οικονομικές Επιστήμες. Εργάζεται ως σκηνοθέτης. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής σε Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, καθώς και στο Φεστιβάλ Φιλίππων. Γράφει διηγήματα, θεατρικά κείμενα, ποιήματα και λόγια για τραγούδια. Έχει συνεργαστεί ως στιχουργός με τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά και βουλγαρικά. Διηγήματα και ποιήματα στα σουηδικά, ισπανικά και πορτογαλικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Από τις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του: Τραγούδια (1993), Ένα τραγούδι για τον Νίκο Γκάτσο (1993), Λόγια για τραγούδια (1997), Τα πορτοκάλια της Παλαιάς Επιδαύρου (2000), Αγρινίου. Καρόλου Ντηλ και Τσιμισκή (2004), Καρόλου Ντηλ και Τσιμισκή (2008), Ο ύπνος της Αδριανουπόλεως (2011), Εφτά λευκά πουκάμισα (2017), Εθνικός Κήπος – Περίπατος μαθητείας (με τη συνεργασία της Ελένης Στρούλια, 2019), Το μαύρο φόρεμα του κόρακα (2021) και Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι (2025), το οποίο μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη. Από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη εκδόθηκαν τα βιβλία: Η Πύλη της Ξηράς και Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης. Από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί το βιβλίο Ναύπλιο: Μια πόλη στη λογοτεχνία και από την Κάπα Εκδοτική Η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου και άλλες παρηγορίες (με τη συνεργασία της Γλυκερίας Μπασδέκη).
Η Γκάτζια, η Αλωνίσταινα, το Ναύπλιο... Ποιο από αυτά τα μέρη κουβαλάτε μέσα σας σαν «πατρίδα του εαυτού»;
Είναι οι οδοδείκτες μου, τρεις τόποι αλλά και ένας, είναι μαζί με τα ονόματα των δικών μου ανθρώπων ό,τι πιο αγαπημένο μπορούν να προφέρουν τα χείλη μου.
Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα με τον καθημερινό άγνωστο τηλεφωνητή στο βιβλίο Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι; Είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα ή καθαρά λογοτεχνική μύηση;
Το κείμενο αυτό το έφερε η πρωινή θάλασσα. Εκεί, πίσω από τον βράχο της Ακροναυπλίας, στη Μυτίτσα, μια άγνωστή μου κολυμβήτρια μου εμπιστεύτηκε άθελά της το μεγάλο της μυστικό και τον τίτλο αυτού του έργου. Σε αυτήν είναι αφιερωμένο και το βιβλίο δικαιωματικά, στην άγνωστη πρωινή κολυμβήτρια της Αρβανιτιάς.
Η θάλασσα λειτουργεί σχεδόν σαν θεραπευτής στο κείμενο. Πώς φτιάχνετε τέτοια βιώματα μέσα από τις λέξεις;
Νομίζω πως όταν αρχίζω να γράφω μια ιστορία, δεν σκέφτομαι και πολύ, δεν ζυγίζω τις λέξεις και τα λόγια, κάνω αυτό που κάνει ένας χορευτής, δεν κοιτάζω τα πόδια μου, υπακούω σε έναν ρυθμό που έρχεται πάντα απ’ έξω, και στη συγκεκριμένη ιστορία υπήρχε η θάλασσα, που αυτή ποτέ δεν ησυχάζει και δεν σταματά. Αφέθηκα, έκανα αυτό που κάνουμε συχνά στη θάλασσα, τον νεκρό, χωρίς να είμαστε πεθαμένοι. Άφεση και εμπιστοσύνη. Ο ρυθμός, η μουσική, η αναπνοή.
Στο βιβλίο υπάρχει έντονη ηχητικότητα – τραυλισμοί, ρυθμοί, «υγρασία» στη φωνή. Πόσο τα χρησιμοποιείτε ως εργαλεία για να εμβαθύνετε στη συναισθηματική κατάσταση του ήρωα;
Δεν τα πολυσκέφτομαι όλα αυτά, εκ των υστέρων τα βλέπω κι εγώ μαζί με τον αναγνώστη. Ξέρετε, είμαι καλός αναγνώστης ακόμα. Αυτό ίσως με βοηθά να γράφω κάπως καλύτερα.
Αγαπώ αυτά τα πρόσωπα τα προικισμένα με το ευλογημένο χάρισμα της αφέλειας, της απλότητας και της αλήθειας.
Γιατί επιλέξατε να μην αποκαλύπτεται ποτέ ο τηλεφωνητής; Είναι αυτός το κέντρο ή η απουσία του;
Μα, αν φανερωνόταν δεν θα υπήρχε «έγκλημα» και δεν θα χρειαζόταν ο συγγραφέας.
Γράφετε συχνά για περιθώρια και αόρατους ανθρώπους – από τα «παλιά γκαρσόνια» ως τη γυναίκα της Μυτίτσας. Είναι πολιτική η πρόθεσή σας ή ποιητική;
Όχι. Αγαπώ αυτά τα πρόσωπα τα προικισμένα με το ευλογημένο χάρισμα της αφέλειας, της απλότητας και της αλήθειας.
Το «Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι» μοιάζει και με στίχο. Πότε ένα κείμενο γίνεται τραγούδι και πότε παραμένει πεζογράφημα;
Όλα στο τέλος τραγούδι είναι. Εγώ τουλάχιστον τα τραγουδώ πρώτα πρώτα και, αν αξίζουν τον κόπο, μετά τα βάζω στο χαρτί.
Σας έχει πληγώσει ποτέ η τέχνη που υπηρετείτε;
Κάθε άλλο, είναι μεγάλη παρηγοριά στη ζωή μου, με την ευρεία σημασία του όρου βέβαια.
Πώς η θεατρική σας εμπειρία καθορίζει τα αφηγηματικά σας εργαλεία στο πεζογράφημα; Σκεφτόσασταν το βιβλίο ως παράσταση;
Όχι, δεν το σκεφτόμουν στην αρχή καθόλου, καθώς όμως πήρε από το στόμα μου τα λόγια η ίδια η ηρωίδα του βιβλίου, πονηρεύτηκα λίγο κι έτσι σιγά σιγά βρέθηκε στη σκηνή και στα καλύτερα χέρια.
Τι σας λείπει πιο πολύ όταν τελειώνει ένα βιβλίο; Η φωνή του ή η σιωπή του;
Η χαρά του, η παρέα και το βάσανό του.
Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι
Πεζογράφημα
Θοδωρής Γκόνης
Άγρα
58 σελ.
ISBN 978-960-505-678-0
Τιμή €9,50
Κωνσταντίνα Δρακουλάκου δημοσιογράφος.
https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/24972-thodoris-gonis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου