«Βάση του ποιήματος του Λουκρητίου αποτελεί η φιλοσοφία του Επίκουρου, ενός από τους πολλούς παρεξηγημένους φιλοσόφους, όπως ο Νίτσε και ο Μαρξ. Θεωρήθηκε κήρυκας του ηδονισμού, που φυσικά ήταν ο δαίμονας των ασκητικών Χριστιανών, γι’ αυτό πολεμήθηκε και καταστράφηκαν τα έργα του. Όμως εκείνος υποστήριζε ότι κάθε ζωντανός οργανισμός επιθυμεί την ηδονή και αποφεύγει τον πόνο, αλλά την καταστηματική ηδονή που είναι η εσωτερική αταραξία και η απαλλαγή από τον φόβο των Θεών και του θανάτου. Θεμελιώνει την ηθική του στη φυσική θεωρία του Δημόκριτου. Το σύμπαν αποτελείται από άτομα και κενό σε μια υπέροχη χορογραφία που με τις συνθέσεις και το χωρισμό τους πλάθουν τα πάντα. Τα άτομα διαφέρουν στο σχήμα, στο βάρος και στο μέγεθος. Τα πάντα, σώμα και ψυχή σχηματίζονται από αυτά. Δεν αποδέχονται το Λόγο και την Ειμαρμένη των Στωικών. Η σύγχρονη Φυσική και κυρίως η Κβαντομηχανική είναι πολύ κοντά σ΄ αυτό το μοντέλο του κόσμου.»
Ο Ζαχαρίας Καραταράκης γράφει στην εφημερίδα «Πατρίς» για το έργο Λουκρητίου «Περί φύσεως. Η κληρονομιά ενός επίμονου κηπουρού» (Προλεγόμενα-μετάφραση-σημειώσεις: Θεόδωρος Παπαγγελής).
Βρείτε το εδώ: https://www.dardanosnet.gr/product/peri-fyseos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου