Η Ίρις Κρητικού, στο κείμενο που συνοδεύει τα έργα της έκθεσης, αναφέρει, μεταξύ άλλων: "Ο καλύτερος ίσως τρόπος για να εισχωρήσει κανείς στα μυστικιστικά Έρημα Τοπία του Νίκου Κρανάκη, που ανασκάπτουν ανεξιχνίαστους φυσικούς τόπους και γεννούν συνταρακτικά συναισθήματα, είναι να αφεθεί στην παράλληλη ακρόαση ενός υπέρτατου μουσικού έργου του Γκούσταβ Μάλερ. Στο «Τραγούδι της Γης» («Das Lied von der Erde», 1908-1909), ο Οδοιπόρος του Φθινοπώρου και ο Μεθυσμένος Περιπατητής της Άνοιξης, συναντούν την πρωινή αχλή στην άκρη του σύμπαντος. Μονομαχούν με την απουσία διασχίζοντας κρεμαστές γέφυρες, δαμάζοντας βορεινούς ανέμους και διαβαίνοντας νότιες πύλες. Αποτολμούν ορεινές αιωρήσεις κραδαίνοντας στις αβέβαιες χούφτες τους τις ρίζες του κόσμου.
Τα χρώματα του Κρανάκη είναι κι αυτά Μουσική: ρόδινοι στρόβιλοι και φαιά σφουμάτο, πράσινα της σκουριάς και αιμάσσοντα κόκκινα, ριπές ύδατος και γενναίες εκτάσεις ανασκαμμένης άμμου και σκούρου χώματος, σχισμές, κρατήρες, κοιλάδες, χαράδρες και πολυδαίδαλες χάλκινες αιωρήσεις, βραδυφλεγείς πυρκαγιές και σβέλτοι κυκλώνες στάχτης, ευφυείς εικονοπλαστικές αφαιρέσεις και μυριάδες πνευστά που απελευθερώνουν την υπνωτιστική δύναμή τους κατά την μπλε ώρα του λυκαυγούς.
Αυτή η επίπονη από μνήμης ζωγραφική και συμπαντική πατριδογνωσία που δράττει το βλέμμα και στοιχειώνει το σκοτεινό είναι του θεατή, είναι η ώριμη στιγμή του ζωγράφου. Εντατική μα ποτέ κραυγαλέα, ερεβώδης μα ποτέ αδιέξοδη, κατάμεστη μα ποτέ αναίτια αφηγηματική, εξομολογητική μα ποτέ περίκλειστα αυτοαναφορική, η συναρπαστική. παλλόμενη χειρωνομιακή χορογραφία του Νίκου Κρανάκη είναι ένας νεοφανέρωτος τόπος από διάφανη ύλη και φως και μια νέα ζωγραφική δυνατότητα".
Ίρις Κρητικού
Σεπτέμβριος 2018
https://www.facebook.com/events/1479121515552173/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου